Νέα έρευνα που διεξήχθη στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας προσπάθησε να δείξει πώς οι αυτόχθονες πληθυσμοί ζούσαν πριν την «απόβαση» των Ευρωπαίων στην αμερικανική ήπειρο.
Η αρχαιολόγος Jennifer Watling ανακάλυψε περισσότερα από 450 μεγάλα γεωμετρικά γεωγλυπτά στη δυτική περιοχή του Αμαζονίου καθώς έκανε έρευνα για το διδακτορικό της.
Τα γεωγλυπτά εντοπίζονται σε μήκος περίπου 12.000 χλμ και δεν ήταν εμφανή από ψηλά, αφού καλύπτονταν από δέντρα μέχρι που απομακρύνθηκαν στο πλαίσιο σύγχρονης αποψίλωσης των δασών.
Τι σημαίνει όμως αυτή η ανακάλυψη;
Σύμφωνα με την δρ. Walting «Το γεγονός ότι αυτά τα ευρήματα ήταν κρυμμένα για αιώνες κάτω από το τροπικό δάσος θέτουν σε αμφισβήτηση την ίδια την ιδέα πως τα δάση του Αμαζονίου είναι παρθένα οικοσυστήματα».
Σε αυτές τις περιοχές είναι απίθανο να υπήρχουν κάποτε χωριά, καθώς οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ελάχιστα αντικείμενα και εκτιμάται πως η περιοχή ήταν πιθανότατα χώρος συγκέντρωσης και πραγματοποίησης τελετών.
Οι ερευνητές είχαν δυο απορίες μετά τις ανακαλύψεις αυτές:
- Εάν η περιοχή ήταν ήδη δασώδης όταν δημιουργήθηκαν τα γεωγλυπτά και
- Σε τι βαθμό οι άνθρωποι της εποχής επηρέασαν το τοπίο κατά τη δημιουργία τους
Οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να «ανακατασκευάσουν» δύο από τις επίμαχες τοποθεσίες πηγαίνοντας πίσω 6.000 χρόνια και διαπίστωσαν πως για την κατασκευή των γεωγλυπτών δημιουργηθεί πρόχειρα ξέφωτα.
Αντί όμως να κάψουν μέρη του δάσους για να διευκολυνθεί η κατασκευή ή για να καλλιεργήσουν τη γη φρόντισαν, όπως φαίνεται, να διατηρήσουν τα πολύτιμα δέντρα και τους θάμνους.
«Η απόδειξη πως τα δάση του Αμαζονιου τα διαχειρίζονταν αυτόχθονες πληθυσμοί πολύ πριν έρθουν σε επαφή με τους Ευρωπαίους δεν θα πρέπει να αναφέρεται ως δικαιολογία για την καταστροφική, μη βιώσιμη χρήση της γης που έχουμε σήμερα. Θα πρέπει αντ 'αυτού (σ.σ. η γνώση) να χρησιμεύσει για την ανάδειξη της εφευρετικότητας τους που δεν οδήγησε στην υποβάθμιση των δασών αλλά και της σημασίας των γνώσεων που είχαν οι αυτόχθονες στην εύρεση βιώσιμων, εναλλακτικών λύσεων για την αξιοποίηση της γης».