Θετική χρονιά ήταν και το 2016 για την ελληνική εξορυκτική βιομηχανία, η οποία, όπως επισημαίνει ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), παρά την κρίση, διατήρησε αλώβητες τις παραγωγικές της δομές, παρέμεινε σημαντικός εργοδότης, κράτησε τα μερίδιά της στη διεθνή αγορά και πραγματοποίησε για μία ακόμη φορά εξαγωγές που εκτιμάται ότι υπερέβησαν το 1 δισ ευρώ.
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΜΕ προχώρησε σε πανελλαδική δημοσκόπηση (RASS), με κύριο θέμα τις προκλήσεις στην αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας και την αντίληψη της κοινωνίας για την δυνατότητα ανάπτυξης του εξορυκτικού κλάδου.
Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι το μεγάλο ζητούμενο για την ελληνική οικονομία είναι οι επενδύσεις με μόλις έναν στους έξι Έλληνες (15,7%) να πιστεύει πως οι προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας θα μεταβληθούν προς το καλύτερο στο επόμενο διάστημα.
Η πορεία της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια υποβάθμισε το ρόλο του κράτους ως κύριου επενδυτή. Η αδυναμία μαζικών δημοσίων επενδύσεων έθεσε εκ νέου το ερώτημα «πως μπορεί να έρθει η μεγέθυνση της ελληνικής οικονομίας»; Η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων είναι η προφανής απάντηση (60,7%).
Σε αυτό το πλαίσιο οι πολίτες πιστεύουν πως η στάση των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια δεν βοήθησε προς αυτή την κατεύθυνση (93,0%).
Οι παράγοντες που αποθαρρύνουν τους επενδυτές να επενδύσουν στην χώρα μας ιεραρχούνται ως εξής:
-Το ασταθές φορολογικό σύστημα (68,7%)
-Η γραφειοκρατία (47,9%)
-Η διαφθορά (39,9%)
-Η πολιτική ρευστότητα (38,0%)
-Η περιορισμένη πρόσβαση στη χρηματοδότηση (26,9%)
-Ο συνδικαλισμός (14,1%)
-Οι αντιδράσεις κάποιων κοινωνικών ομάδων (3,2%)
...αλλά αναδεικνύεται ως πιο καθοριστικό το ασταθές φορολογικό σύστημα (44,6%).
Σε διακριτή ερώτηση για το ρόλο των οικολόγων και την επιδραστικότητα των αντιδράσεών τους οι πολίτες συμφωνούν με την άποψη πως «το μόνο που καταφέρνουν είναι να παρακωλύουν τις επενδύσεις στη χώρα» (50,6%).
Οι πολίτες σε ερώτημα για την άμεση εξεύρεση επενδυτικών κεφαλαίων αναδεικνύουν τις ιδιωτικές επενδύσεις (ξένες ή εγχώριες) (60,7%) ως βασική πηγή και δευτερευόντως τους ευρωπαϊκούς πόρους (20,4%) ή το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (13,8%)
Η προσέλκυση επενδύσεων ασφυκτιά κάτω από την πολυπλοκότητα της φορολογικής νομοθεσίας και την έλλειψη βούλησης για σοβαρή αναπτυξιακή στρατηγική θυσιάζοντας έτσι την προοπτική δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας μέγα αιτούμενο από την εξορυκτική βιομηχανία του 50,4% των ερωτηθέντων.
Στο επενδυτικό «ραντάρ» ξένων και εγχώριων επενδυτών θα έπρεπε να βρίσκεται η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας (85,9%) αν υπήρχε ισχυρή πολιτική βούληση (73,4%).
Ανυπαρξία πολιτικής βούλησης αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας εντοπίζουν οι πολίτες (73,4%) ενώ εκτιμούν ότι οι υφιστάμενοι μηχανισμοί ελέγχου των βιομηχανικών και εξορυκτικών έργων στη χώρα μας μάλλον δεν είναι αποτελεσματικοί (αρνητική γνώμη: 53,0%).
Αν και οι πολίτες θεωρούν την εξορυκτική δραστηριότητα σημαντική για την ελληνική οικονομία (85,9%) φαίνεται οριακά να εμπιστεύονται τις αδειοδοτημένες εταιρείες εξόρυξης ορυκτών (39,6%), ενώ όσοι δεν τις εμπιστεύονται έχουν την πεποίθηση ότι οι εταιρείες αυτές εκμεταλλεύονται τον εθνικό πλούτο χωρίς να αποδίδουν αυτά που θα έπρεπε στο κράτος (62,1%), και δεν τηρούν τους περιβαλλοντικούς όρους (27,1%) ή τους κανόνες ασφάλειας των εργαζομένων (7,9%).
Θετική κατεγράφη η αντίδραση των πολιτών στο ενδεχόμενο συνέχισης επενδύσεων σε τομείς όπως μεταλλεία, ορυχεία, λατομεία υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι, όπως διασφαλίζονται από το κράτος και τους ανεξάρτητους φορείς (87,7%).
Θετική ήταν επίσης η αντίδραση των πολιτών και στο ενδεχόμενο συνέχισης της επένδυσης στα μεταλλεία Χαλκιδικής με τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις (79,6%).
Την πεποίθηση ότι η επέμβαση στο περιβάλλον από την εξορυκτική δραστηριότητα δεν είναι ελεγχόμενη και με δυνατότητα αποκατάστασης διατυπώνουν 5 στους 10 πολίτες (56,3%).
Ενήμεροι είναι οι πολίτες για την υποχρέωση που έχουν οι εταιρείες εξόρυξης να αποκαθιστούν το περιβάλλον στο χώρο επέμβασης και κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας του εξορυκτικού έργου (64,2%) αν και πιστεύουν πως οι εξορυκτικοί χώροι κάνουν τις περιοχές πλησίον της δραστηριότητας λιγότερο ελκυστικές προς κατοίκηση (65,3%).
Σε ερώτηση ποια έργα είναι πιο επιβαρυντικά για το περιβάλλον οι πολίτες έκαναν την εξής ιεράρχηση:
- Βιομηχανικές εγκαταστάσεις (55,7%)
- Έργα διαχείρισης αστικών αποβλήτων (51,7%)
- Εξορυκτικά έργα (24,5%)
- Αγροτικές καλλιέργειες (10,5%)
- Τουριστικές εγκαταστάσεις (6,1%)
- Κατασκευαστικά-οικοδομικά έργα (5,9%)
Ως προς την βέλτιστη τήρηση των περιβαλλοντικών όρων που ορίζει το κράτος οι πολίτες πιστεύουν ότι τηρούνται με μεγαλύτερη συνέπεια όταν οι επενδυτές είναι ξένοι (35,4%) από όταν οι επενδυτές είναι Έλληνες (22,4%) ή επενδυτής είναι το ίδιο το κράτος (24,9%).
Σε σχέση με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει πολλές φορές συζητηθεί η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη. Στο ενδεχόμενο η χώρα μας να έχει μεγαλύτερη ενεργειακή αυτονομία και να περιορίσει έτσι την εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας οι πολίτες αποδέχονται την παραγωγή ηλεκτρισμού από λιγνίτη (54,5%).
Σε μια γενικότερη θεώρηση οι πολίτες θα συμφωνούσαν με την μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων προκειμένου να έρθουν επενδύσεις στη χώρα (89,9%).