Από την αυγή της ανθρώπινης ιστορίας μέχρι σήμερα, η θάλασσα αποτελούσε ένα απέραντο, άγνωστο βασίλειο, στο οποίο κατοικούσαν πλάσματα που στα μάτια των εκπροσώπων του «κυρίαρχου είδους» του πλανήτη συχνά φάνταζαν τρομακτικά και τερατώδη. Άπειροι είναι οι μύθοι και οι θρύλοι γύρω από θαλάσσια τέρατα, που σε αρκετές περιπτώσεις (πχ γιγαντιαία καλαμάρια) αποδείχτηκε ότι βασίζονταν σε πραγματικά πλάσματα.
Στο μακρινό παρελθόν, στην προϊστορία του πλανήτη μας, αμέτρητα είναι τα είδη που υπήρξαν στις θάλασσες της Γης. Κάποια από αυτά πραγματικά διεκδικούν τον τίτλο των μυστηριωδών προϊστορικών τεράτων, καθώς τα δείγματα είναι λίγα και προκαλούν ερωτηματικά στους παλαιοντολόγους.
Σε βίντεο του Hybrid Librarian στο YouTube παρουσιάζονται επτά από αυτά.
Aegirocassis Benmoulae: Καλοδιατηρημένο απολίθωμα του περίεργου αυτού πλάσματος βρέθηκε το 2015 στο Μαρόκο: Μακρύ κεφάλι, βράγχια στη ράχη, περίεργα πόδια και αλλόκοτα πτερύγια για σύστημα λήψη τροφής συνθέτουν την εικόνα ενός σχεδόν «εξωγήινου» πλάσματος, μήκους δύο μέτρων, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρθρόποδα που έζησαν ποτέ.
Το «Τέρας του Storr Loch»: 50 χρόνια μετά την ανακάλυψή του, το φως της δημοσιότητας είδε ένα περίεργο απολίθωμα από τα Εθνικά Μουσεία της Σκωτίας. Πρόκειται για το 170 εκατομμυρίων ετών «Τέρας του Storr Loch», που θεωρείται πως ανήκει στην «οικογένεια» των ιχθυοσαύρων. Εμφανισιακά θυμίζει ένα πολύ μεγάλο και μάλλον...επιθετικό δελφίνι.
Kaikafilu: Βρέθηκε το 2011 σε παλαιοντολογικές έρευνες στην Ανταρκτική. Πρόκειται για ένα, μήκους δέκα μέτρων, προϊστορικό πλάσμα που έζησε πριν 66 εκατομμύρια χρόνια, όταν η Ανταρκτική ήταν πολύ θερμότερη. Θεωρείται πως ανήκει στην οικογένεια των μοσάσαυρων και πιστεύεται πως ήταν το μεγαλύτερο θαλάσσιο αρπακτικό που έζησε ποτέ στην περιοχή της παγωμένης ηπείρου.
Το «Τέρας Tully»: Το απολίθωμά του ανακάλυψε ο Francis Tully (εξ ου και το όνομα) το 1955 και για πολλά χρόνια το συγκεκριμένο πλάσμα προκαλούσε ερωτηματικά στους ειδικούς. Έμοιαζε με ένα μεγάλο σκουλήκι με μάτια στις άκρες κοντών προεξοχών και μια «προβοσκίδα» με δαγκάνα στην άκρη. Παρά τη σχεδόν...κωμική του εμφάνιση, εκτιμάται πως ήταν ένα από τα πιο επικίνδυνα αρπακτικά της εποχής του (307 εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν). Το αίνιγμα του «Tullimonstrum gregarium» λύθηκε πρόσφατα: Ήταν σπονδυλωτό και όχι μαλάκιο και είναι μακρινός συγγενής της σημερινής μύραινας (σμέρνας).
Leviathan Melvillei: Με όνομα- φόρο τιμής στον συγγραφέα του «Μόμπυ Ντικ», Χέρμαν Μέλβιλ, το πλάσμα αυτό ανακαλύφθηκε το 2008. Έζησε πριν από 13 εκατομμύρια χρόνια, στα νερά που ήταν κάποτε πάνω από έρημο του Περού, και ειδικότητά του ήταν το κυνήγι φαλαινών, χρησιμοποιώντας τα πανίσχυρα σαγόνια του, με δόντια μήκους (κρατηθείτε) μέχρι και 36 εκατοστών!
Το «Τέρας του Aramberri»: Ένα πλάσμα που έμοιαζε με τον (ήδη τρομακτικό, μήκους 15 μέτρων) πλειόσαυρο, μόνο που ήταν ακόμα μεγαλύτερο, στα 18 μέτρα. Δεν έχει καταχωρηθεί σε κάποια κατηγορία ακόμα, καθώς έχει πολλαπλά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι πρόκειται για ένα εντελώς νέο είδος. Όπως και να έχει, θεωρείται ότι ήταν ένας από τους εφιάλτες των θαλασσών πριν από 140 εκατομμύρια χρόνια.
Το «προϊστορικό Κράκεν»: Οι περισσότεροι γνωρίζουν το μυθικό Κράκεν των σκανδιναβικών θρύλων, ενώ αρκετοί φίλοι της λογοτεχνίας τρόμου ξέρουν τον συγγραφέα Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ και τη «μυθολογία Κθούλου». Κατά την Τριάσια πιθανώς να έζησε το πιο νοήμον και μεγάλο είδος ασπόνδυλου που υπήρξε ποτέ- ένα κολοσσιαίων διαστάσεων χταπόδι, που, όπως έχουν δείξει κάποια ευρήματα, μάλλον έτρωγε ιχθυόσαυρους για...μεζέ. Πρόσφατες ανακαλύψεις περιλαμβάνουν απομεινάρια ιχθυόσαυρων που παρουσιάζουν ίχνη μάχης με ον με πλοκάμια ή που είναι αφημένα σε γεωμετρικά σχήματα (όπως κάνουν τα χταπόδια, διακοσμώντας τις φωλιές τους). Επίσης, το 2013 βρέθηκε απολίθωμα ενός τεράστιου ράμφους- υποδεικνύοντας ένα χταπόδι μήκους που ξεπερνούσε τα 30 μέτρα.