Ένα πανάρχαιο σπαθί Βίκινγκ, το οποίο παρουσιάζεται εξαιρετικά καλοδιατηρημένο βρήκαν κυνηγοί ταράνδων σε απομακρυσμένο βουνό της Νορβηγίας.
Την αναφορά περί ανακάλυψης του ξίφους ακολούθησε έρευνα από το Πρόγραμμα Αρχαιολογίας Παγετώνων του Όπλαντ στη Νορβηγία, Secrets of the Ice (Τα Μυστικά του Πάγου): Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα, δύο μέλη της ομάδας του Secrets of the Ice επισκέφθηκαν το σημείο όπου είχε αναφέρει πως είχε βρει το σπαθί ο ένας από τους κυνηγούς, μαζί με τον ίδιο και άλλον έναν εκ των τριών, έναν ανιχνευτή μετάλλων και έναν ντόπιο αρχαιολόγο. Ο λόγος για αυτό ήταν πως υπήρχαν υποψίες πως στην περιοχή μπορεί να υπήρχαν και άλλα αντικείμενα.
Οι κυνηγοί δεν είχαν καταχωρήσει τη θέση του ευρήματος με GPS, αλλά τελικά ο εντοπισμός του κατέστη εφικτός μέσω των γεωγραφικών δεδομένων από τις φωτογραφίες. Το σημείο βρίσκεται σε μια περιοχή με πέτρες και ίχνη κίνησης παγετώνων, σε ύψος 1.640 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο Άιναρ Άμπακ, που είχε εντοπίσει το σπαθί, είχε πει ότι το ξίφος ήταν με τη λαβή προς τα κάτω, ανάμεσα στις πέτρες, και τη μισή λεπίδα να ξεπροβάλλει. Ο ίδιος είδε τη λεπίδα και την τράβηξε- μόνο τότε κατάλαβε πως είχε ανακαλύψει σπαθί.
Θεωρείται μάλλον απίθανο το ενδεχόμενο να εμφανίστηκε λόγω της κίνησης των πετρών λόγω των πάγων, καθώς είναι πολύ καλά διατηρημένο, χωρίς να έχει στραβώσει ή να έχει γρατσουνιές. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, το πιθανότερο είναι πως βρισκόταν ακόμα στη θέση όπου είχε πέσει εξαρχής, ή ότι είχε γλιστρήσει κάπως εκεί.
Εν τέλει, πρόκειται για μεμονωμένο εύρημα, αλλά η αξία του είναι τεράστια ως αρχαιολογικού ευρήματος, καθώς, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, πρόκειται για ένα σπαθί το οποίο παραδόξως επιβίωσε στην επιφάνεια για πάνω από 1.000 χρόνια. Αυτό, θεωρείται, οφείλεται σε έναν συνδυασμό καλής ποιότητας σιδήρου, μεγάλου υψομέτρου και χαμηλών θερμοκρασιών: Το μεγαλύτερο μέρος του έτους, το σημείο του ευρήματος θα ήταν παγωμένο, καλυμμένο από χιόνι.
Και προκύπτει το ερώτημα: Πώς βρέθηκε σε τόσο μεγάλο υψόμετρο το σπαθί αυτό; Όπως προαναφέρθηκε, ήταν ανάμεσα στις πέτρες, με τη λεπίδα να προεξέχει, χωρίς άλλα ευρήματα γύρω. Επίσης, δεν υπάρχουν ενδείξεις ταφής ή κάποιου είδους θυσίας. Θεωρείται δύσκολο το σπαθί απλά να χάθηκε εκεί- πχ να έμεινε πίσω για κάποιον λόγο και να μην ανακτήθηκε αργότερα. «Τι είδους Βίκινγκ θα άφηνε το πιο πολύτιμο απόκτημά του πίσω;» διερωτώνται οι ερευνητές.
Όπως επισημαίνεται, το εν λόγω σημείο δεν είναι κάποιο από το οποίο θα περνούσε κανείς με τα πόδια εάν ταξίδευε στη γύρω περιοχή, καθώς υπάρχουν πολύ καλύτερα εδάφη για να βαδίσει κάποιος, όχι πολύ μακριά. Αυτό φαίνεται να υποδεικνύει ότι αυτός που άφησε πίσω το σπαθί είχε χαθεί, ίσως σε κάποια χιονοθύελλα. Ενδεχομένως να ανήκε σε κάποιον Βίκινγκ ο οποίος πέθανε στο βουνό, ίσως λόγω έκθεσης στα στοιχεία της φύσης. Ωστόσο, εξακολουθεί να υφίσταται το ερώτημα, δεδομένου του ότι δεν βρέθηκαν ούτε ανθρώπινα απομεινάρια, ούτε κανενός είδους άλλα ευρήματα: Ο κάτοχός του ταξίδευε στα βουνά έχοντας μόνο το σπαθί του; Και αυτό από μόνο του αποτελεί ένα αίνιγμα- την απάντηση στο οποίο μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ.