Η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με το Παρίσι, αφού σε τίποτα δεν υπολείπεται από την πόλη του φωτός. Αυτό επισημαίνει μέσα από κείμενο που δημοσιεύει στην Telegraph ο Anthony Horowitz, ο οποίος ταξίδεψε στην ελληνική πόλη και μοιράζεται με τους αναγνώστες την εμπειρία του. Όπως εξηγεί, αφορμή για το ταξίδι του αυτό ήταν το βιβλίο της Victoria Hislop με τίτλο «Τhe thread», το οποίο ξεδιπλώνει την ιστορία μιας οικογένειας από τη συμπρωτεύουσα από το 1917 μέχρι και τα μετέπειτα χρόνια.
Αναφερόμενος στα δεινά που έχει περάσει η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, γράφει για τη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης που ξέσπασε στις 18 Αυγούστου του 1917 και σημάδεψε την ιστορία της πόλης αλλά και τους βομβαρδισμούς που ακολούθησαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Περιγράφοντας την εμπειρία του, σημειώνει πως μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο η κίνηση που συνάντησε ήταν τεράστια. Μόλις όμως έφτασε στη λεωφόρο Νίκης, τον συνεπήρε η ομορφιά της θάλασσας, ο παλμός των ανθρώπων, το όμορφο ηλιοβασίλεμα. Έμεινε στο Daios Luxury Living, που περιτριγυρίζεται από δεκάδες μαγαζιά, μπαρ και καφέ γεμάτα κόσμο. Ο Γάλλος αρχιτέκτονας, Ernest Hébrard θεωρείται ο άνθρωπος που έφερε στην πόλη έναν παριζιάνικο αέρα, αυτόν της μητρόπολης με τις μεγάλες λεωφόρους, τους πεζοδρόμους, τις πλατείες και το πράσινο που εξασφαλίζει τη σκιά και την ποιότητα του αέρα.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια εύκολη πόλη για περπάτημα, αναφέρει ο Horowitz. Η περιοχή γύρω από το Λευκό Πύργο ενδείκνυται για βόλτες με τα πόδια αλλά και για ποδηλασία. Τα δημόσια εκθέματα, όπως αυτό με τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, προσελκύουν τον επισκέπτη από όπου κι αν προέρχεται.
Σχεδόν κάθε μήνα στην όμορφη πόλη διεξάγεται ένα διαφορετικό φεστιβάλ φαγητού, μουσικής, κινηματογράφου κτλ. Τα καλοκαίρια συνήθως διενεργούνται εκθέσεις βιβλίων ενώ τον Ιούνιο φιλοξενεί το αντίστοιχο της Αθήνας, LGBT Pride. Η λέξη «χαλαρά» είναι αυτή που θα σου έρθει στο μυαλό αν ακούσεις το όνομα της πόλης και πραγματικά κανείς διαπιστώνει την ερμηνεία της όταν αρχίσει να εξερευνά την περιοχή, να έχει επαφή με τους ντόπιους.
Ο Horowitz επισκέφθηκε το Φρούριο του Επταπυργίου, γνωστό και ως Γεντί Κουλέ, ενώ έμεινε εντυπωσιασμένος από το εβραϊκό μουσείο της πόλης. Από την περιήγησή του δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα λαδάδικα, η ιστορική αυτή συνοικία της Θεσσαλονίκης.
Κλείνοντας το κείμενό του, παρομοιάζει τη Θεσσαλονίκη με το Παρίσι, όπου τα πολλά στενά οδηγούν σε εντυπωσιακές πλατείες με ποιοτικά εστιατόρια και bars. Μάλιστα σχολιάζει πως σε καμιά άλλη πόλη που έχει ταξιδέψει δεν έχει βιώσει τόσο έντονα την αίσθηση της περιποίησης. Στη Θεσσαλονίκη, σημειώνει τέλος, μπορεί κανείς να μεταβεί εύκολα και φθηνά αφού υπάρχουν αρκετές πτήσεις από πολλές ευρωπαϊκές πόλεις.