Μία διδακτορική φοιτήτρια του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν κατέγραψε δύο στοιχεία τα οποία φαίνονται να ενισχύουν την, ολοένα και πιο «δυνατή», θεωρία περί ύπαρξης ενός άγνωστου μέχρι τώρα ένατου πλανήτη στο Ηλιακό Σύστημα, πέρα από τον Ποσειδώνα.
Κάποιοι αστρονόμοι εκτιμούν πως ο Ένατος Πλανήτης υπάρχει εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο κινούνται κάποια αντικείμενα (τα αποκαλούμενα ΤΝΟ, Trans-Neptunian Objects, αντικείμενα πέρα από τον Ποσειδώνα) στο Διάστημα. Τα ΤΝΟ είναι βραχώδη σώματα μικρότερα από τον Πλούτωνα, τα οποία περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο σε μεγαλύτερη μέση απόσταση από ό,τι ο Ποσειδώνας. Ωστόσο, οι τροχιές των πιο απομακρυσμένων εξ αυτών φαίνονται να «δείχνουν» προς την ίδια κατεύθυνση- μια παρατήρηση στην οποία «πατούν» οι υποθέσεις περί ύπαρξης του Ένατου Πλανήτη.
Για να μπορούν τα ΤΝΟ αυτά να βρίσκονται στις τροχιές που βρίσκονται, εξαιτίας της φερόμενης επιρροής του Ένατου Πλανήτη, εκτιμούν αστρονόμοι, θα πρέπει να βρίσκονται στο Ηλιακό Σύστημα εδώ και πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Ωστόσο, κάποιοι επιστήμονες θεωρούν πως, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, κάποια από αυτά τα αντικείμενα θα έπρεπε είτε να έχουν συγκρουστεί με άλλους πλανήτες, είτε να έχουν πέσει στον Ήλιο είτε να εκτοξευθούν βαθιά στο Διάστημα εξαιτίας των βαρυτικών επιρροών άλλων πλανητών.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Michigan News, η έρευνα, της οποίας ηγήθηκε η Τζούλιετ Μπέκερ, αποτελείται από ένα μεγάλο σετ εξομοιώσεων υπολογιστή, που αποκάλυψαν δύο σημαντικά στοιχεία για τα ΤΝΟ: Πρώτον, οι ερευνητές βρήκαν μια «εκδοχή» του Ένατου Πλανήτη που πιθανότατα θα έκανε το Ηλιακό Σύστημα να μοιάζει έτσι όπως είναι πραγματικά, εμποδίζοντας τα ΤΝΟ από το να καταστραφούν ή να «εξοριστούν» από το Ηλιακό Σύστημα. Δεύτερον, οι εξομοιώσεις προβλέπουν ότι υπάρχει μια διαδικασία (την αποκαλούν «resonance hopping»- αναπήδηση συντονισμού) μέσω της οποίας ένα ΤΝΟ «μεταπηδά» ανάμεσα σε σταθερές τροχιές. Η διαδικασία αυτή μπορεί να εμποδίσει τα ΤΝΟ να «εκτοξευτούν» μακριά από το Ηλιακό Σύστημα.
Σε κάθε εξομοίωση, οι ερευνητές δοκίμασαν διαφορετικές «εκδοχές» του Ένατου Πλανήτη για να διαπιστωθεί πώς θα έμοιαζε κάθε φορά το Ηλιακό Σύστημα. Όπως διαπιστώθηκε, υπήρχαν κάποιες οι οποίες όντως «κρατούσαν» τα ΤΝΟ, ενισχύοντας έτσι τις υποθέσεις περί ύπαρξης του Ένατου Πλανήτη.