Η ιστορικού χαρακτήρα ομιλία του απερχόμενου Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, τα όσα είπε με φόντο τον Παρθενώνα, ανεξαρτήτως αν τα πίστευε (ή όχι) ή απλά όλο αυτό που βιώσαμε εντασσόταν σε άλλη μια ακόμα, έστω καλά επικοινωνιακή, αλλά αναγκαία διοργάνωση εν όψει των προσεχών επομένων σχεδίων του, πέρα από τα «μαθήματα δημοκρατίας» αλλά και πατριωτισμού που παρέδωσε -κυρίως σε όλους, μηδενός εξαιρουμένου, τους πολιτικούς μας των τελευταίων 40 ετών, ένθεν κακείθεν, που ντρέπονται και φέρονται συμπλεγματικά ακόμα και στη θέα της σημαίας ή παθαίνουν αλλεργία και μόνο στο να την ατενίσουν, πόσο μάλλον να αναφωνήσουν το Ζήτω η Ελλάδα- ήρθε, έστω και εν αγνοία του ιδίου (του Ομπάμα) να μας ξυπνήσει! Να μας σηκώσει από τον πνευματικό ηθικό και πατριωτικό λήθαργο που βρισκόμαστε. Να αφυπνίσει συνειδήσεις. Να μας υπενθυμίσει από πού ερχόμαστε και που υποχρεούμεθα να πορευτούμε.
Η Ελλάς ως έθνος με ισχυρή, κραταιά και μακραίωνη ιστορία, και πολιτισμό μεγαλύτερο των 4500 ετών και αυτοκρατορίες που άντεξαν στους αιώνες, αλλά και έθεσαν τα θεμέλια πάνω στα ίχνη των οποίων οικοδομήθηκαν όλες οι επόμενες, είχε και έχει να δώσει πολλά, παρά τα δεινά και όσα επερχόμενα στα αλήθεια δύσκολα χρόνια του 21ου αιώνα. Έδωσε και προσέφερε όχι μόνον διδάσκαλους, φιλοσόφους μαθηματικούς, επιστήμονες, γλύπτες αλλά και μια ιδιότυπη Θεολογία, προτύπωση και ζωντανή Εικόνα της μετέπειτα Ορθόδοξης Θεολογίας για τον Ένα και Μοναδικό Θεό, επί της οποίας οικοδόμησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και Πρόσωπα, κληρικοί και λαϊκοί, ζωντανές Εικόνες του Θεού που μας δίδαξαν. Όχι μόνον Αγίους και Οσίους. Μάρτυρες ή εθνομάρτυρες αλλά και πρόσωπα απλά που μέσα από τον καθημερινό, λιτό και σεμνό πολλές φορές φτωχό βίο τους, ήρθαν και συμπλήρωσαν τον αστείρευτο και μεγάλο κατάλογο στο νέο Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας.
Ένα έθνος που δεν έδωσε μόνο «πνοή ζώσα» στην ανθρωπότητα με ζωντανές διαχρονικές αξίες που άντεξαν και ίσως ακόμα αντέξουν στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, αξίες όπως: η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Η Ελευθερία. Η (εθνική) Ανεξαρτησία. Η Δικαιοσύνη και το κράτος Δικαίου. Η Ορθοδοξία. Αλλά και μεγάλα οράματα που πότισαν τον δυτικό πολιτισμό και διαπέρασαν σε βάθος ετών ολόκληρη την Ευρώπη.
Η Ελλάς ως χώρα μαρτύρων και ηρώων προσέφερε σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στην Ευρώπη. Ως θεμέλιος λίθος του δυτικού αλλά και του Ορθόδοξου ελληνικού Ανατολικού πολιτισμού δώρησε σε λαούς και έθνη πέρα από αρχές, αξίες και οράματα, Πρόσωπα, πολλά από τα οποία η ιστορία ακόμα τα αγνοεί αναμένοντας την σκαπάνη του ιστορικού και του ερευνητή να τα ανακαλύψει για να τα παραδώσει στις επόμενες γενεές.
Πρόσωπα που δίδαξαν με το ήθος αλλά και την ίδια τους της ζωή. Πρόσωπα, πέρα και πάνω από αυτά που γνωρίζουμε όλοι μας, με διεθνή και παγκόσμια ακτινοβολία. Πρόσωπα αναγνωρισμένα, με διαχρονική αξία, όχι μόνον όπως οι προπάτορες μας στους οποίους ορθώς αναφέρθηκε συμβολικά και οφειλετικά ο Μπαράκ Ομπάμα, εκπρόσωπος της τελευταίας μεγάλης υπερδύναμης του 20ού αιώνος, ως οφειλετικό χρέος στη χώρα μας και μάλιστα από έναν δεύτερης γενιάς μετανάστη.
Αλλά και άλλα εκατοντάδες πρόσωπα, «λιγότερο γνωστά» όπως ο Γρηγόριος Παλαμάς και δεκάδες ακόμα που έζησαν εκείνη την περίοδο, ο Κοσμάς Αιτωλός που στάθηκε δαυλός αναμμένος στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ο Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος ( ή Παπουλάκος) που όρθωσε ανάστημα στη Βαυβαροκρατία, ο Θ. Καΐρης, και εκατοντάδες άλλοι μεταγενέστεροι διδάσκαλοι όπως ο Αλέξανδρος Τσιριντάνης, ο Π. Τρεμπέλας, και Θ. Κολιτσάρας, ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος (Καντιώτης) και εκατοντάδες άλλοι νεότεροι μέχρι τον Γέροντα Παΐσιο και δεκάδες άλλους πατέρες που έζησαν στα νεότερα χρόνια του 20ού αιώνα. Ακόμα και η μεταπολεμική Ελλάδα έδωσε ένα πλήθος προσώπων που γαλούχησαν και εκπαίδευσαν ομάδες και μικρές κοινότητες, νοηματοδοτώντας Κοινωνίες Προσώπων και όχι μάζες. Πρόσωπα που «έδεσαν» με τη ζωή τις διδαχές τα οράματα και τα πύρινα και φλογερά κηρύγματά τους τον κοινωνικό ιστό άρρηκτα δεμένο. Δεμένο με Ορθοδοξία και Ελλάδα. Συνυφασμένο πολλές φορές συνάμα με τα οράματα, τις αξίες και τα νάματα της Ορθοδοξίας και με αίμα. Αγώνες και θυσία. Κοινωνίες ζυμωμένες λες έτοιμες για τα δύσκολα που έρχονταν...
Ένα έθνος, όπου η αναφορά στη λέξη εμπεριέχει και συμπεριλαμβάνει και τους ανά τον κόσμο Έλληνες, εντός και εκτός συνόρων γεμάτο προσφορά στη Δύση και την Ευρώπη που σήμερα «μοιάζει» σαν να το εκδικείται για όσα προσέφερε διαχρονικά στην Δύση και την Ευρώπη γενικότερα. Μάλιστα, κάθε φορά που, το ελληνικό Έθνος σύσσωμο, δοκιμάζονταν σκληρά και επώδυνα το σκλαβωμένο γένος, και μάλιστα όσο πιο σκληρά και αδίστακτα με αιμοσταγείς αγώνες και προσφορά ζωής και όχι απλά βίωνε δύσκολες περιόδους, αλλά και εξίσου σκοτεινές στιγμές, τόσο πιο λαμπρές και φωτεινές προσωπικότητες αναδείκνυε και προσέφερε στην πατρίδα.
Μεγάλοι Έλληνες Πατριώτες, και μάρτυρες, αρκετοί δε εξ αυτών προσέφεραν περιουσίες και ζωή χωρίς να λάβουν ποτέ και τίποτα από το νεοσύστατο βαυβαροκρατούμενο κράτος. Τουναντίον αρκετοί εξ αυτών κυνηγήθηκαν. Φυλακίστηκαν. Εξορίστηκαν. Δολοφονήθηκαν εν τέλει. Από τον Ρήγα Φεραίο ως τον Ιωάννη Καποδίστρια και τον Μακρυγιάννη, τους Κολοκοτρωναίους, Κανάρηδες, Υδραίους και Σπετσιώτες αγωνιστές, αλλά και τους μεταγενέστερους, Πατέρες και Διδάσκαλους του γένους μας. Όλοι στην ίδια κοινή μοίρα.
Σε μια τέτοια μεγάλη Προσωπικότητα θα αναφερθούμε, συμβολικά, για την οποία ίσως θα μπορούσαν να μιλήσουν άνθρωποι όπως ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος ή ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, ο καθηγητής Φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς, πνευματικό τέκνο του οποίου υπήρξε ο περί ου ο Λόγος και η αναφορά, και φυσικά εκατοντάδες άλλες προσωπικότητες του πνεύματος της τέχνης και των γραμμάτων του Λόγου και του άμβωνος που τον γνώρισαν, τον έζησαν συνεργάστηκαν μαζί του. Πολλοί δε εξ αυτών δέχτηκαν τις συμβουλές και τις κατευθύνσεις ή και τις πατρικές πνευματικές συμβουλές του.
Ο Λόγος για τον Σπετσιώτη μεγάλο και φωτεινό Διδάσκαλο του γένους, στην μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα αοίδιμο Αλέξανδρο Βάμβα. Έναν αληθινό Διδάσκαλο. Παιδαγωγό και Θεολόγο (φύση και θέσει). Φάρο φωταυγή με καθάριο Λόγο πνευματικό. Λόγο Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας. Λόγος και ύμνος στην Ελλάδα, ολόκληρη η ύπαρξη του. Έναν άνθρωπο που προσέφερε μυστικά με αέναη και διαρκή προσφορά στην εργαζόμενη, σπουδάζουσα και φοιτητιώσα νεολαία της περιόδου 1950 -1990. Ένα μεγάλο οραματιστή, μαχητή και πολέμιο της ανηθικότητας και της υποκρισίας. Βαθιά, ως το μεδούλι, «αντιδραστικό» σε κάθε τι που δοκίμαζε τις βάσεις και τα θεμέλια του Ελληνικού και Ορθόδοξου Ανατολικού πολιτισμού.
Μια προσωπικότητα αληθινά ελεύθερη και αποδεσμευμένη από (προσωπικά) πάθη και κάθε είδους εξαρτήσεις. Πολιτικές ή άλλες. Μακριά από κόμματα αλλά γεμάτο φρέσκες ιδέες και ρομαντισμό. Πραγματιστή αλλά και οραματιστή. Με ικανότητα να «βλέπει» πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Διορατικό αλλά και βαθιά ανθρώπινο.
Την Κυριακή 27 Νεομβρίου στον Πειραιά όπου έδρασε επί 45 έτη (+) στην αίθουσα του Πειραϊκού Φάρου (Πραξιτέλους 123) οργανώνεται ειδική εκδήλωση μνήμης για την συμπλήρωση 25 ετών από την εις Κύριον εκδημία του. Στην εκδήλωση έχει προγραμματιστεί να παρουσιάσουν εισηγήσεις γνωστοί και κορυφαίοι ανώτατοι και ανώτεροι κληρικοί (Ιεράρχες), επίσης άνδρες και γυναίκες που συνεργάστηκαν μαζί του.