«Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να παρέμβει για τα ιστορικά φύλλα», δήλωσε ο υπουργός κ. Νίκος Παππάς, αλλά δεν έδωσε συνέχεια και διευκρινήσεις για το πως και το γιατί. Τι θα πει, για παράδειγμα, ιστορικά φύλλα; Πρόχειρα να του απαριθμήσω μια σειρά από ιστορικά φύλλα που βρίσκονται στο Μουσείο του Τύπου. «Ακρόπολις», «Ελευθερία», «Μεσημβρινή», «Απογευματινή», «Αθηναϊκή», «Θεσσαλονίκη». Μέχρι το 1981 δεν υπήρχε ούτε το ιστορικό «Έθνος» που επανεκδόθηκε από τον Γ. Μπόμπολα ο οποίος αγόρασε τον τίτλο, ενώ η «Καθημερινή» πέρασε στον Αρ. Αλαφούζο μετά από μια στάση στον Κοσκωτά, μιας που η ιστορική εκδότρια κόρη του ιδρυτή κυρία Ελ. Βλάχου δεν είχε τις οικονομικές δυνατότητες να συνεχίσει την έκδοση. Πρόσφατα μάλιστα η ιστορικότερη των ελληνικών εφημερίδων «Εστία], της οποία οι κληρονόμοι δυσκολεύονταν να συνεχίσουν την δαπανηρή, λόγω μικρής κυκλοφορίας, έκδοση, μεταβιβάστηκε στον όμιλο Φιλιππάκη. Υποθέτω ότι αυτά τα ιστορικά φύλλα δεν θα αναστηθούν με κρατική παρέμβαση. Να προσθέσουμε ότι λόγω αδυναμίας να βρεθεί αξιόπιστος επενδυτής - εκδότης, έκλεισε η «Ελευθεροτυπία» που έγραψε ιστορία στη μεταπολίτευση.
Υπάρχει περίπτωση το συνεταιριστικό παράδειγμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» από το προσωπικό της «Ελευθεροτυπίας» να βρει μιμητές από τους εργαζόμενους στα «ΝΕΑ» και στο «ΒΗΜΑ»;
Πάμε τώρα στο ιστορικό συγκρότημα Λαμπράκη το οποίο πολύ πριν χαθεί ο τελευταίος φυσικός κληρονόμος του, είχε περάσει με θαλασσοδάνεια στα χέρια του παλαιού στελέχους Στ. Ψυχάρη. Ποιά παρέμβαση εκ μέρους της κυβέρνησης μπορεί να σώσει τώρα τον ΔΟΛ, αν δεν βρεθεί επιχειρηματίας να αναλάβει έστω και χωρίς το μεγαλύτερο βάρος των χρεών, την ευθύνη για τη συνέχισή των δύο εκδόσεων. Η απάντηση είναι μονολεκτική. Καμιά! Μπορεί όμως να κάνει το οικονομικό πλαίσιο, κόστος χαρτιού, και φορολογικές ελαφρύνσεις, ελκυστικό για κάποιον επιχειρηματία; Απάντηση. Δεν αρκεί, διότι και έτσι, λόγω χαμηλών κυκλοφοριών, ειδικά στα καθημερινά φύλλα, μια εφημερίδα με καλή δημοσιογραφική σύνθεση δεν μπορεί πλέον να βγάζει τα έξοδά της. Μα αν βρεθεί επιχειρηματίας που θέλει; Αν θέλει για λόγους πρεστίζ, πάει και έρχεται. Αν είναι όμως να την κάνει πιστόλι για τα παράλληλα επιχειρηματικά και πολιτικά του σχέδια, δεν θα είναι πλέον ο ΔΟΛ ιστορικό συγκρότημα. Αυτό το είδαμε και στην περίπτωση Ψυχάρη.
Υπάρχει περίπτωση το συνεταιριστικό παράδειγμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» από το προσωπικό της «Ελευθεροτυπίας» να βρει μιμητές από τους εργαζόμενους στα «ΝΕΑ» και στο «ΒΗΜΑ»; Εξαιρετικά δύσκολο, καθώς οι μισθοί που έχουν συνηθίσει να αμείβονται και οι πολυθεσίες που απολάμβαναν αρκετοί από τους επώνυμους, θα είναι κατά πολύ χαμηλότεροι για να έρχονται οι εκδόσεις ίσα βάρκα ίσα νερά. Έχουν το μεράκι και την αντοχή; Προσωπικά δεν το πιστεύω γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα. Ακόμα και αν κάποιοι δεχτούν, η υποψία ότι θα έχουν και κρυφές παροχές, θα υπονομεύει την ανεξαρτησία και την ενότητα των προσπαθειών. Ας υπογραμμίσουμε επίσης, ότι σε όλες τις εφημερίδες που επιμένουν να κυκλοφορούν σήμερα, οι καταβολές των μισθών καθυστερούν μέχρι και οκτώ μήνες! Το λαμβάνουν όλοι το μήνυμα; Μακάρι να κάνω λάθος και να πετύχουν οι εργαζόμενοι στον ΔΟΛ κερδίζοντας τον χρόνο να σχεδιάσουν το πέρασμα στη νέα εποχή. Διαφορετικά όλοι θα σέρνονται χωρίς κανένα μέλλον.
Με λίγα λόγια ο γραπτός Τύπος δεν έχει μέλλον και όποιες διευκολύνσεις ή ανάσες, απλά θα παρατείνουν για ορισμένο χρόνο την κατάληξη. Και η κατάληξη είναι ήδη γνωστή. Η άμεση ενημέρωση φεύγει από το χαρτί και περνάει στα ηλεκτρονικά μέσα και μάλιστα στα πλέον σύγχρονα, τα laptop, τα Tablet και τις τηλεφωνικές πολυσυσκευές. Πρόκειται για φυσική και αναγκαία μετεξέλιξη, που οι ταχύτητες των πληροφοριών και των εικόνων έχουν αλλάξει τα μέσα. Δεν ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του ο υπουργός. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες δεν υπάρχουν κρατικές εφημερίδες. Ο νόμος της αγοράς και της ζήτησης καθορίζει το εμπόριο από αρχαιοτάτων χρόνων και θα συνεχίσει εσαεί να το κάνει.