Απρίλιος 2016: Η Τουρκία καταδικάζεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του Άρθρου 9 (ελευθερία της έκφρασης της θρησκείας) στην υπόθεση «Izzettin Dogan and Others v. Turkey». Το 2010, 203 Τούρκοι Αλεβί οδήγησαν την Τουρκία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την κατηγορία ότι παρακωλύεται σκοπίμως από το τουρκικό κράτος η τέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων και ότι υπάρχει ευνοϊκή μεταχείριση έναντι των Σουνιτών Μουσουλμάνων, η οποία οδηγεί σε διακρίσεις εις βάρος τους.
Πριν την προσφυγή τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι Αλεβί της Τουρκίας είχαν διαπραγματεύσεις με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας σχετικά με τη νομιμοποίηση της λειτουργίας των θρησκευτικών τους χώρων (cemevi), καθώς και με την εξασφάλιση της μισθοδοσίας των θρησκευτικών τους λειτουργών από το κράτος, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους κληρικούς του σουνιτικού Ισλάμ. Η έκβαση δεν ήταν ευνοϊκή για τους Αλεβί καθώς η Τουρκία αρνείται να τους αναγνωρίσει ως θρησκευτική μειονότητα.
Η ζωή των Αλεβί θα γινόταν δύσκολη από τα πρώτα βήματα της νεογέννητης τουρκικής Δημοκρατίας, όταν ο Ατατούρκ θα συμπεριελάμβανε στις μεταρρυθμίσεις του την απαγόρευση και την κατάργηση όλων των μυστικιστικών ταγμάτων. Η προσπάθειά του να εγκαθιδρύσει ένα κοσμικό κράτος στα πρότυπα της Δύσης, απαιτούσε τον πλήρη διαχωρισμό της θρησκείας και της δημοκρατίας και την υπαγωγή της θρησκείας στον κρυφό, ιδιωτικό βίο. Σήμερα ο Izzetin Dogan, αρχηγός της κοινότητας των Αλεβί θεωρεί ότι τα ουσιαστικά προβλήματα ξεκίνησαν στις πρώτες δεκαετίες της Δημοκρατίας, όταν οι Αλεβί τάχθηκαν στο πλευρό του κεμαλικού και κοσμικού κόμματος CHP και στην υπεράσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας.
Η Τουρκία διανύει μία περίοδο όπου ο σουφισμός αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του μεγαλύτερο εχθρού του προέδρου της Recep Tayyip Erdogan: του Fethullah Gülen και της οργάνωσης του Hizmet. Συνώνυμο της προδοσίας, της τρομοκρατίας και της διατάραξης της τάξης, οι Αλεβί στην Τουρκία καλούνται να απολογηθούν δημόσια για πράξεις ή σκέψεις που μόνο η Ιστορία αρκετά χρόνια αργότερα θα αποδείξει την αλήθειά τους.
Σε πολλά σημεία του Ισλαμικού Κόσμου, οι σούφι βρίσκονται υπό διωγμό και υπό πλήρη καχυποψία. Το 2014, το Ισλαμικό Κράτος κατέστρεψε σημαντικά μνημεία του Σουφισμού στην επαρχία Deir al-Zor της Ανατολικής Συρίας. Οι «προδότες» Σούφι δεν ακολουθούν κατά γράμμα το Κοράνι ή τα χαντίθ (προφορικές παραδόσεις για τη ζωή του Προφήτη Μωάμεθ) και επιπλέον πιστεύουν στην Αγία Τριάδα αλλά και σε ορισμένους Αγίους, όπως ο Άγιος Γεώργιος. Ο τρόπος ζωής τους δεν αγγίζει τον τρόπο ζωής ενός συντηρητικού Μουσουλμάνου. Πίνουν αλκοόλ, καπνίζουν, οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να φορούν μαντήλα, ενώ η συνύπαρξη αντρών και γυναικών στον ίδιο χώρο κατά της διάρκεια της προσευχής τους σκανδαλίζει τοσο το σουνιτικό Ισλάμ όσο και το σιιτικό. Πόσο μάλλον όταν στο τέλος των τελετών τους, άντρες και γυναίκες φιλιούνται ή αγκαλιάζονται, ενώ δεν έχουν καμία συγγένεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εναντίωσης του Ισλάμ και του Ισλαμικού νόμου (σαρία) στη σωματική επαφή αντρών και γυναικών που δεν έχουν πρώτου βαθμού συγγένεια, είναι ο παρολίγον εξοστρακισμός της Ιρανής ηθοποιού Leila Hatami, η οποία φίλησε στο μάγουλο τον Διευθυντή του Φεστιβάλ Καννών. Η ηθοποιός αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγνώμη προς τον ιρανικό λαό και τις ιρανικές αρχές για να της επιτραπεί η επιστροφή της στην πατρίδα της.
Κατά τους ορθόδοξους Σουνίτες Μουσουλμάνους η πίστη στην Αγία Τριάδα ισοδυναμεί με ειδωλολατρία, η οποία είναι ένα θανάσιμο αμάρτημα στον Οίκο του Ισλάμ. Ο τρόπος της κοσμικής τους ζωής και της αποφυγής της βίας σε συνδυασμό με τις θεολογικές διαφοροποιήσεις τους οδηγούν στη στοχοποίησή τους από διάφορες μορφές του συντηρητικού και εξτρεμιστικού Ισλάμ.