Το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε επίμονα εκλογές για να σώσει την χώρα από τον Κώστα Καραμανλή και την Κυβέρνηση των ελλειμμάτων. Ο Κ. Καραμανλής ανταπαντούσε ότι: «εκλογές δεν χρειάζονται. Αυτό που χρειαζόταν ήταν ένα άλλο μείγμα πολιτικής». Βέβαια ο Κ. Καραμανλής όλη την αλήθεια την είπε το βράδυ, αφού είχε χάσει την εκλογική μάχη στο Ζάππειο. Ποιος τον άκουγε τότε... Το 2011 η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά ζητούσε εκλογές από την Κυβέρνηση Παπανδρέου, για να σώσει την χώρα. Τελικά το μείγμα πολιτικής που επιλέχθηκε ήταν, για ολίγον, η Κυβέρνηση Παπαδήμου, και εκλογές το 2012.
Το 2014 η Αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα ζητούσε πεισματικά εκλογές από την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, για να σώσει την χώρα από τα μνημόνια, καταργώντας τα με ένα Νόμο ή σε λαϊκή απόδοση, σκίζοντάς τα. Οι συνέπειες της Διακυβέρνησης Τσίπρα είναι σε όλους γνωστές. Περαιτέρω ανάλυση βλάπτει σοβαρά.
Όποιος βιάζεται να αναλάβει τη Διακυβέρνηση του κράτους χωρίς όραμα, και ρεαλιστικό στρατηγικό σχέδιο ανάκαμψης, πολύ σύντομα θα σκοντάψει πάνω στις μνημονιακές δεσμεύσεις που έχει υπογράψει ο προηγούμενος.
Το 2016-2017 η Αντιπολίτευση του Κυριάκου Μητσοτάκη ζητά εκλογές για να σώσει την χώρα από την καταρρέουσα Κυβέρνηση της -πρώτη φορά- Αριστεράς.
Οι συμπτώσεις της παραπάνω πολιτικής διαδρομής της χώρας είναι οι εξής:
- Πρώτον, όλοι ήθελαν να καταλάβουν την εξουσία για να σώσουν την χώρα.
- Δεύτερον, βάσει των όσων έλεγαν στην εκάστοτε προεκλογική ΔΕΘ, όλοι, είχαν κάποιο σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση.
- Τρίτον και αρκετά ενδεικτικό, κανείς δεν κατάφερε να σώσει τη χώρα βάσει του σχεδίου που υποσχέθηκε και εκλέχθηκε για να εφαρμόσει. Απεναντίας τη βύθισε περισσότερο στην κρίση. Επιπλέον εξάντλησε τον πολιτικό φορέα από τον οποίο προέρχεται.
- Και τέταρτον, κανείς δεν κατάφερε να έχει τετραετή διακυβέρνηση με αποτέλεσμα να περιέλθει η Ελλάδα σε πολιτική αβεβαιότητα, σε οικονομική και κοινωνική ασφυξία.
Τι συμπέρασμα βγάζουμε από τα παραπάνω;
Όποιος βιάζεται να αναλάβει τη Διακυβέρνηση του κράτους χωρίς όραμα, και ρεαλιστικό στρατηγικό σχέδιο ανάκαμψης, πολύ σύντομα θα σκοντάψει πάνω στις μνημονιακές δεσμεύσεις που έχει υπογράψει ο προηγούμενος. Άρα θα πρότεινα να σταματήσουν να μας σώζουν για να πάρουν την εξουσία, γιατί ο Λαός υποφέρει με τα μέτρα (μεταρρυθμίσεις) που έχουν αναγκαστεί από τους δανειστές να λάβουν.
Δεν είμαι υπέρμαχος των Κομματικών στρατών αλλά περισσότερο από ποτέ της ανάγκης για Εθνική συνεννόηση. Άραγε πολιτική βούληση υπάρχει ή θα συνεχίσουμε να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές;