Βγαίνοντας σχεδόν κουτσή από ένα πολυτελές ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, δεν περίμενα καθόλου ότι θα μου χαμογελούσε η τύχη.
Παρόλο που ανάρρωνα από μία επέμβαση στο ισχίο και αδυνατούσα να λυγίσω το αριστερό μου πόδι, είχα καταφέρει να προσαρμόσω τον εαυτό μου μέσα στο στενό καλσόν συμπίεσης που συστήνουν οι γιατροί, και να παραστώ ως οικοδέσποινα στα δεύτερα γενέθλια της HuffPost Greece. Το πάρτι γενεθλίων ακολούθησε ένα επίσημο δείπνο στην διάρκεια του οποίου ξεφορτώθηκα τις πατερίτσες μου, διάνυσα ολισθηρά μαρμάρινα δάπεδα με επικίνδυνα περσικά χαλιά αλλά κατόρθωσα να παραμείνω όρθια και να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου.
Και ενώ απολάμβανα μια θέρμη αυτοπεποίθησης για τις ικανότητές μου, ένα υπέρκομψο κορίτσι με τέλεια πόδια που είχαν την διάμετρο του μπράτσου μου με πλησίασε και με ενημέρωσε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσοι κάνουν επεμβάσεις στο ισχίο περπατούν χωρίς υποστήριξη μετά από πέντε μόλις ημέρες!
Νιώθοντας απογοητευμένη και ηττημένη, προσπαθούσα να ανέβω στο αυτοκίνητό μου όταν με πλησίασε μία κυρία με κατάμαυρα μαλλιά και ένα βλέμμα γεμάτο ενέργεια. Η Κατερίνα Γκούμα εδώ και πολλά χρόνια θεωρείται αυθεντία στον τομέα του οικιακού φωτισμού, από μπρούτζινους πολυελαίους έως και πολύχρωμα, διακοσμημένα με μέταλλο, κρεμαστά φανάρια. Είχα αγοράσει πολλά πράγματα από το κατάστημά της, και είχα να την δω είκοσι χρόνια.
Με σύστησε στον σύζυγό της, κύριο Κατράντζο, και μου είπε ότι περίμενε την κόρη της, Μαίρη, να έρθει σπίτι για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Αμέσως ζήτησα να της πάρω συνέντευξη και, ως ήταν αναμενόμενο, με ενημέρωσαν ότι η Μαίρη είναι πολύ απασχολημένη. Στις τέσσερις εβδομάδες που μεσολάβησαν προσπάθησα να πείσω τον εαυτό ότι ίσως η συνέντευξη να μην γίνει ποτέ. Τότε όμως ήρθε ένα τηλεφώνημα, το αποτέλεσμα του οποίου παρουσιάζεται παρακάτω. Μοίρα ή σύμπτωση; Εάν περπατούσα πιο γρήγορα και είχα καταφέρει να μπω με ένα άλμα στο αυτοκίνητο, δεν θα τους είχα είδα ποτέ!
ΕΧ - Όταν πρωτοείδα την φωτογραφία σου, αμέσως μου έκανε εντύπωση το πρόσωπό σου, το οποίο εκπέμπει τόση χαρά και ζωντάνια! Για μένα τουλάχιστον, η μόδα μοιάζει με έναν κόσμο γεμάτο "φαντασμένες", εσκεμμένα απόμακρες προσωπικότητες, κάθε μία από τις οποίες φαίνεται να κατοικεί σε έναν δικό της προσεκτικά δομημένο, κόσμο. Το δικό σου χαμόγελο είναι τόσο αληθινό. Πώς γίνεται αυτό;
ΜΚ - Πιστεύω ότι πάντοτε ήμουν πολύ ανοιχτή ως προσωπικότητα, και στην βιομηχανία της μόδας αυτό είναι το μόνο ανακουφιστικό. Όλα τα μέλη της ομάδας μου είναι πολύ θετικά άτομα, και αυτό είναι σημαντικό. Ανέκαθεν ήμουν πολύ αυθόρμητη, και αυτό δεν έχει αλλάξει. Υπάρχουν μάλιστα φορές που νιώθω ότι γίνομαι υπερβολικά αυθόρμητη! Αλλά αυτό είναι κάτι που έχει εντυπωθεί βαθιά μέσα μου, και κάτι που πάντοτε θέλω να προστατεύω.
ΕΧ - Η δεύτερη μεγάλη εντύπωση που έχω για σένα είναι ότι είσαι πραγματικά πολυτάλαντη. Σχεδιάζεις τις δικές σου συλλογές, συνεργάζεσαι δημιουργικά με τις Moncler, Longchamp και Adidas, σχεδιάζεις κοστούμια για το μπαλέτο της Νέας Υόρκης και την Opera de Paris, έχεις μπει ακόμη και στον κόσμο των ταινιών μικρού μήκους... Τόσες συνεργασίες....
ΜΚ - Ναι, πολλές. Στην πραγματικότητα τώρα έχουμε αλλάξει στρατηγική. Όσο συναρπαστικές και να είναι, αφαιρούν χρόνο από την καρδιά της δουλειάς μας, τις συλλογές. Τότε, κάθε συνεργασία γινόταν για διαφορετικό σκοπό. Όταν δουλέψαμε με την Moncler, δεν είχα πανωφόρια, και δεν είχα δουλέψει ποτέ με ύφασμα με πούπουλα. Με προσέγγισε ο ιδιοκτήτης Remo Ruffini, ο οποίος ενδιαφέρεται για τις μορφές και τις σιλουέτες, ενώ εγώ είμαι γνωστή για τα prints μου, οπότε η ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί του και να εστιάσω στις μορφές και στον όγκο για την συλλογή Μ ήταν πολύ συναρπαστική. Τρέφω μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπό του, καθώς έχει ήδη συνεργαστεί με τους Rei Kawakubo και Nicholas Ghesquière, και με τον Thom Browne.
Όσο για την Longchamp, η Sarah Andelman, ιδιοκτήτρια του καταστήματος Collette στο Παρίσι, ήταν αυτή που με έφερε σε επαφή μαζί τους. Ποτέ δεν είχαμε δημιουργήσει αξεσουάρ, και η τσάντα Pliage ήταν ο ιδανικός καμβάς. Η θεματολογία μας ήταν η συνάντηση Ανατολής και Δύσης. Όταν έγινε η συνεργασία με την Adidas, είχα πει ότι θα σταματήσουμε να κάνουμε συνεργασίες! Η ομάδα μας ήταν πολύ μικρή, και είχαμε αγγίξει τα όριά μας σε δημιουργικό επίπεδο, αλλά η εταιρία ήταν πολύ επίμονη, και φυσικά είναι μια εμβληματική μάρκα την οποία κι εγώ φορούσα μεγαλώνοντας. Συνειδητοποίησα ότι μπορείς να ενισχύσεις το brand awareness με εντελώς διαφορετικό τρόπο, και φυσικά δεν είχαμε ασχοληθεί ως τότε με την σπορ ένδυση. Η βάση για κάθε συνεργασία ήταν η ιδιαίτερα φιλοπερίεργη φύση μου!
Αφού είπα ότι δεν θα κάνουμε άλλες... δημιούργησα τα κοστούμια για το μπαλέτο της Νέας Υόρκης, για τον χορογράφο Justin Peck, τον οποίο πρωτογνώρισα όταν ήταν 26 ετών. Ήταν εκπληκτικό να βλέπεις πώς εμπνέει τους χορευτές, και εντυπωσιάστηκα πραγματικά από την ωριμότητά του. Όσο για την Opera De Paris, τα σκηνικά υπέγραφε ο John Baltisari, οπότε δεν ήταν μια πρόταση που θα μπορούσα να αρνηθώ. Αυτές οι συνεργασίες σε βγάζουν από την στενή επαγγελματική πραγματικότητα του τι κάνουμε κάθε σεζόν, και είναι τόσο διαφορετικό να σχεδιάζεις για κίνηση, για χορό, και μαζί με κάποιον άλλο δημιουργό.
ΕΧ - Η επίδειξη μόδας της Opening Ceremony έγινε επί σκηνής στο Μπαλέτο της Νέας Υόρκης, στα πλαίσια του νέου έργου του Justin Peck, Times Are Racing, με τους χορευτές να φορούν την συλλογή. Πώς σου φάνηκε;
ΜΚ - Εκπληκτική ιδέα ο συνδυασμός αυτός. Όταν σχεδίασα τα κοστούμια, εγώ μπήκα στον κόσμο του. Τώρα ο Justin έχει μπει στον κόσμο της μόδας, με χορογραφίες που επιτρέπουν στα ρούχα να φοριούνται και να προβάλλονται.
ΕΧ - Πότε άρχισες να σχεδιάζεις; Έχουν κρατήσει οι γονείς σου κανένα από τα πρώτα σου σχέδια;
ΜΚ - Άρχισα να ζωγραφίζω από πολύ μικρή, αλλά δεν υπήρχε καμία ένδειξη ότι θα κάνω καριέρα στον χώρο της μόδας. Η μητέρα είχε πάντοτε στο σπίτι διάφορα περιοδικά, όπως το Architectural Digest και το World of Interiors. Με θυμάμαι να σκίζω σελίδες και να δημιουργώ δικούς μου κόσμους, φτιάχνοντας μικρά κολλάζ.
Προς το τέλος της εφηβείας μου άρχισα να ζωγραφίζω με πινέλο και να σχεδιάζω. Αρχικά ήμουν όπως και τα άλλα παιδιά, αλλά όταν άρχισα να κάνω δισδιάστατα σχέδια που είχαν σχέση με μοτίβα, με prints, κατάλαβα ότι ήμουν καλή σε αυτό, ενώ λειτουργούσε και σαν μια μορφή αυτοσυγκέντρωσης για μένα. Είχα μία κουβέρτα, την οποία ακόμη έχει η μητέρα μου, και την οποία είχα καταστρέψει εντελώς γιατί όλη νύχτα στο κρεβάτι μου την ζωγράφιζα και έβαφα πάνω της.
ΕΧ - Η μητέρα σου ασχολούνταν με τη διακόσμηση εσωτερικών χώρων, ο πατέρας σου ήταν ένας από τους σημαντικότερους κατασκευαστές και εμπόρους αθλητικών ειδών στην Ελλάδα - σε επηρέασαν αυτές τους οι δραστηριότητες;
ΜΚ - Είχα δύο γονείς που ήταν ανεξάρτητοι επιχειρηματίες, οι οποίοι δούλευαν από τις 7 το πρωί έως τις 10 το βράδυ, και αυτό σίγουρα μου έδωσε μια ώθηση και μια φιλοδοξία που δεν ήξερα ότι είχα. Η μητέρα μου έκλεισε το κατάστημα φωτισμού που διατηρούσε και πήρε σύνταξη, αλλά εξακολουθεί να αναλαμβάνει περιστασιακά κάποια πρότζεκτ. Νομίζω ότι δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο έντονη είναι η επιρροή των γονιών μας, και πώς σχηματίζουμε μία αισθητική από πολύ μικροί.
ΕΧ - Και ο πατέρας ίδρυσε και διατηρούσε ένα πολυκατάστημα-ορόσημο στην Αθήνα, το Κατράντζος Σπορ.
ΜΚ - Δεν είχα την τύχη να το γνωρίσω, καθώς όταν γεννήθηκα το κατάστημα είχε ήδη καταστραφεί ολοσχερώς από εμπρησμό, και ο πατέρας μου είχε αρχίσει να δημιουργεί την Katrantzos Security. Όταν πήγα στο Λονδίνο, πολλοί άνθρωποι μου ανέφεραν το Κατράντζος Σπορ, και κατάλαβα πόσο σημαντικό ήταν τότε. Σε συνεντεύξεις πάντα αναφέρουν ότι ο πατέρας μου είναι σχεδιαστής-κλωστοϋφαντουργός, που δεν είναι, αλλά είναι γεγονός ότι δημιούργησε αυτό το κατάστημα. Και υπάρχει σύνδεση σε αυτά. Όταν συνεργαστήκαμε με την Adidas, ανακάλυψα ότι εκείνος ήταν ο πρώτος που είχε φέρει τη μάρκα αυτή στην Ελλάδα.
ΕΧ - Ωστόσο η μόδα δεν είναι η πρώτη σου επιλογή καριέρας. Άρχισες από την αρχιτεκτονική στο Rhode Island School of Design.
ΜΚ - Έτσι είχα αποφασίσει. Μεγάλωσα στην Ελλάδα, όπου η μόδα δεν ήταν ποτέ βιομηχανία, και δεν έχει κανείς τις επιρροές που θα είχε μεγαλώνοντας στην Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο. Η αρχιτεκτονική ήταν μια πιο πρακτική επιλογή, καθώς πίστευα ότι θα επέστρεφα να ζήσω στην Ελλάδα. Εγώ ανέκαθεν ήθελα να πάω στο Central St. Martins, αλλά την εποχή εκείνη ήταν σχολή καλών τεχνών και ο πατέρας μου δεν μπορούσε να δεχτεί ότι δεν θα είχα πτυχίο πανεπιστημίου. Έτσι, η απόφαση να πάω στο Rhode Island μου άνοιξε τον δρόμο για την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, αλλά στη συνέχεια αποφάσισα να σπουδάσω για τρεις μήνες στο St. Martins στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής, και τότε κατάλαβα αμέσως ότι αυτό που ήθελα να κάνω ήταν το surface design, και αυτό οδήγησε στον μεταπτυχιακό μου τίτλο με θέμα την μόδα.
ΕΧ - Οπότε άρχισες να σπουδάζεις κλωστοϋφαντουργία και μόδα στο St. Martins και άλλαξες εντελώς κατεύθυνση;
ΜΚ - Ήμουν στο Rhode Island για έναν χρόνο, και όταν το καλοκαίρι γύρισα στην Ελλάδα γνώρισα τον σύντροφό μου των τελευταίων δεκατεσσάρων χρόνων. Γύρισα στο Rhode Island και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να γυρίσω στην Ελλάδα! Ο φίλος μου, που είναι Έλληνας, έκανε μάστερ το Imperial College στο Λονδίνο, και έτσι μετά από έξι μήνες στο RISD μετακόμισα στο Λονδίνο για να είμαι μαζί του και να σπουδάσω στο St. Martins.
Όμως στην αρχή μισούσα και το Λονδίνο και το St. Martins... Είχα αμφιβολίες για το μέλλον μου, και για το γεγονός ότι μετακόμισα εκεί για τον φίλο μου! Στο St. Martins ουσιαστικά σε άφηναν ελεύθερο να τα βγάλεις πέρα μόνος σου, ενώ στο RISD τα πράγματα ήταν τόσο δομημένα και οργανωμένα.
ΕΧ- Οι γονείς σου σε υποστήριξαν;
ΜΚ - Η μητέρα μου δεν είχε αντίρρηση, ο πατέρας μου όμως είχε. Δεν του αρέσει να λέω αυτή την ιστορία, αλλά όταν μαλώναμε για το θέμα, έγραψε ένα γράμμα στην μητέρα μου - του αρέσει να κρατάει αρχείο - λέγοντάς της ότι εκείνη ευθύνεται που το παιδί τους είναι μια αποτυχία.
ΕΧ - Το βρίσκω πολύ ανθρώπινο και γλυκό που έχεις πει σε μία συνέντευξη ότι ποτέ δεν χάνει κανείς τις ανασφάλειές του. Σου έρχονται στιγμές πανικού, που να φοβάσαι ότι δεν θα έχεις πια έμπνευση;
ΜΚ - Ναι βέβαια, κάθε σεζόν - αλλά έχω μάθει να ζω με αυτό. Ο φόβος δεν φεύγει ποτέ. Πρέπει να αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας. Πρέπει να έχουμε επίγνωση του τι γίνεται γύρω μας, πώς το φιλτράρουμε και πώς το προβάλλουμε μέσα από τις δημιουργίες, γιατί πρέπει να συμβαδίζουμε με τους καιρούς. Όποιος είναι αλαζόνας, κάποτε εφησυχάζει. Αυτό δεν με έχει αφήσει ποτέ, και αντιλαμβάνομαι ότι αυτό με υποκινεί. Ταυτόχρονα όμως είμαι και τολμηρή σε κάποιες αποφάσεις μου, οπότε υπάρχει μια διχοτόμηση.
ΕΧ - Είχες κάποιον μέντορα;
MK - Την Louise Wilson, διευθύντρια του μεταπτυχιακού στην Μόδα στο Central St. Martin's. Ήταν τόσο πνευματώδης και ευφυής, αλλά και τόσο δύσκολος άνθρωπος, που έπρεπε να δημιουργείς συνεχώς για να της παραδώσεις κάτι αξιοθαύμαστο. Είχε απίστευτο μάτι. Ένιωσα ότι κάτι της έκανε "κλικ" κάποια στιγμή, και ότι είδε κάτι που το θεώρησε αυθεντικό. Αφιέρωσε πολύ χρόνο στο να το τελειοποιεί αυτό, και να με σπρώχνει κάπου όπου δεν είχα ξαναβρεθεί και όπου ένιωθα ανασφαλής, γιατί ήμουν πολύ ντροπαλή ως άνθρωπος.
ΕΧ - Αν δούμε την καριέρα σου σε στάδια, αρχίζει με τα χαρακτηριστικά τολμηρά prints κοσμημάτων πάνω σε μαύρα φορέματα. Είναι μια ιδέα που προέρχεται από τις σπουδές σου στον εφαρμοσμένο σχεδιασμό. Το επόμενο βήμα ήταν, αντί για prints, να δημιουργήσεις στρώματα και συνδυασμούς από δαντέλες και μπροκάρ. Η συλλογή φθινόπωρο-χειμώνας 2017, που είναι βασισμένη στην ταινία "Φαντασία" Fantasia είναι τόσο πλούσια οπτικά... Μια γιορτή για τα μάτια.
ΜΚ - Νιώθω ότι στις συλλογές μου των τελευταίων δύο ετών έγινε μία παράκαμψη, όπου αρνήθηκα τα prints και τώρα επιστρέφω σε αυτά. Στο παρελθόν είχα απομακρυνθεί από αυτά γιατί είχε επέλθει ένας κορεσμός, έκανα ένα είδος επανάστασης. Ωστόσο, την προηγούμενη σεζόν αποφάσισα να επανέλθω ολοκληρωτικά σε αυτά. Ήταν μια προσπάθεια να δείξουμε την πραγματική ουσία της μάρκας, αλλά με πιο απότομη μορφή.
Η συλλογή Καλοκαίρι 2017, με τα αρχαιοελληνικά βάζα και τις σιλουέτες είχε έντονη ψηφιακή μορφή, αλλά δεν είχε τόσο έντονη υφή. Αυτή η συλλογή είναι όλα όσα έχει γίνει η μάρκα μας, μια πλούσια έκφραση με διαφορετικά υφάσματα.
ΕΧ - Αυτή η συλλογή Fantasia είναι μία ακόμη συνεργασία; Με την Ντίσνεϊ αυτή τη φορά;
ΜΚ - Δεν ξεκίνησε έτσι και δεν είχαμε πρόθεση να είναι άλλη μία συνεργασία. Άντλησα έμπνευση από την Ντίσνεϊ και συνδέθηκα με κάποιους χαρακτήρες, όπως οι κένταυροι στα μπλέιζερ, αλλά δεν ήθελα να εισάγω υπερβολικά πολλά στοιχεία, καθώς θα αλλοίωναν την αγνότητα του τοπίου και την διάθεση.
ΕΧ - Θα κατέφευγες ποτέ σε κάτι μίνιμαλ, μονόχρωμο; Είναι κάτι τόσο ξένο προς την ζωηράδα της φαντασίας σου.
ΜΚ - Στην συλλογή έχουμε πολλές σιλουέτες από το παρελθόν, όπου δίνεται περισσότερη έμφαση στην κοπή σε μονόχρωμο. Νομίζω ότι υπάρχει μια αντίθεση ανάμεσα στην αισθητική των prints μου και στην αγνότητα των σχημάτων και μορφών που χρησιμοποιώ. Δεν είναι μινιμαλιστικό, αλλά είναι σίγουρα μονόχρωμο.
ΕΧ - Για κάθε συλλογή σου, υπάρχει μία κεντρική στιγμή έμπνευσης, όπου κάθεσαι στο γραφείο σου, απομονωμένη... και το σχεδιάζεις συνεχώς μέχρι να το τελειοποιήσεις; Θέλω να ρίξω μια ματιά σε αυτό το δημιουργικό μυαλό.
ΜΚ - Έρχεται σταδιακά, και αλλάζει, εξελίσσεται πολύ. Οι φίλοι μου αστειεύονται ότι είμαι μυστικοπαθής, και ποτέ δεν αποκαλύπτω το θέμα της συλλογής. Τους λέω ότι έχει σχέση με τον χορό, και τελικά έχει ως θέμα την Πανγαία, μια τεράστια ήπειρο που υπήρχε πριν από εκατομμύρια χρόνια, την οποία περιέβαλλε η Πανθάλασσα. Είμαι πολύ ανοιχτή στην εξέλιξη μιας συλλογής. Μπορεί να ξεκινήσω εγώ κάτι, το οποίο μετά πηγαίνει στην εκτύπωση. Αυτό μπορεί να αλλάξει όταν γίνει σχέδιο, και σε αυτή την διαδικασία υπάρχουν ακόμη κάποιες "αναλαμπές" και βλέπεις ότι από αλλού ξεκίνησες και αλλού καταλήγεις, και ότι ανοίγουν νέες πόρτες.
ΕΧ - Η μητέρα σου λέει ότι βγήκες από το δωμάτιό σου μόνο δύο φορές όταν ήρθες στην Ελλάδα για τα Χριστούγεννα. Πόση πειθαρχία χρειάζεται καθημερινά ο σχεδιασμός;
ΜΚ - Προσπαθώ να πειθαρχώ με διάφορους τρόπους, και έχω γίνει πολύ πιο αποφασιστική, γιατί έχω συνειδητοποιήσει πόσο εύκολο είναι να "καείς" από τους γρήγορους ρυθμούς. Καθώς η εταιρία μεγαλώνει, η φιλοδοξία αλλάζει, και αυτό είναι δύσκολο να το ελέγξεις, υπάρχουν περισσότερες απαιτήσεις. Τώρα είμαι πιο προστατευτική με τον χρόνο μου όταν ταξιδεύω. Στην μόδα δεν μπορείς να έχεις ελεύθερο χρόνο. Όταν περνάω χρόνο στην Ελλάδα δεν θέλω να κάνω τίποτα. Με ικανοποιεί πολύ το να μην κάνω τίποτα! Όταν πρωτοξεκίνησα, κατάλαβα ότι κάτι θα έπρεπε να θυσιάσω, την κοινωνική μου ζωή, την καριέρα μου, τη σχέση μου. Εκείνη την εποχή ήταν η κοινωνική μου ζωή, γιατί τελικά συγχωνεύεται με ό,τι κάνω κοινωνικά για την δουλειά μου.
ΕΧ - Οπότε έκανες περικοπές συμβιβασμούς στην προσωπική σου κοινωνική ζωή;
ΜΚ - Όταν ξεκίνησα δεν είχα καθόλου δική μου κοινωνική ζωή ευτυχώς ή ίσως δυστυχώς, καθώς ο φίλος μου είναι γιατρός, έχει πολλή πίεση η δουλειά του, οπότε έπρεπε να απομακρυνθούμε από οτιδήποτε κοινωνικό. Αυτό συνέβη και γιατί ζούσαμε στο Λονδίνο και οι περισσότεροι στενοί φίλοι μας είναι στην Ελλάδα. Γενικά υπάρχει η τάση να ζούμε σε μια "φούσκα" και να χάνουμε επαφή με την πραγματικότητα. Όταν ξεκίνησα την εταιρία μου, έπρεπε να πηγαίνω σε εκδηλώσεις, και με κούραζε αυτό. Τώρα αντιμετωπίζω πιο χαλαρά την κοινωνική πλευρά των πραγμάτων και έχω βρει μια ισορροπία.
ΕΧ - Τα ρούχα σου φτιάχνονται εδώ στο Βόρειο Λονδίνο, στην έδρα σου; Έχεις καμία Ελληνίδα μοδίστρα; Οι Ελληνίδες ράβουν πολύ καλά.
ΜΚ - Ποτέ δεν είχα Ελληνίδα μοδίστρα, δεν έχω συναντήσει καμία, παρόλο που μεγάλο μέρος της ομάδας μου έχει ελληνική καταγωγή! Παλαιότερα μεγάλο μέρος της παραγωγής μας γινόταν σε μικρές μονάδες στο Λονδίνο, αλλά τώρα η παραγωγή έχει μεταφερθεί σχεδόν ολοκληρωτικά στην Ιταλία. Όταν η γκάμα μας διευρύνεται και περιλαμβάνει πανωφόρια, κοστούμια και πλεκτά, η τεχνογνωσία και η ποιότητα των Ιταλών είναι ασυναγώνιστη. Στο Λονδίνο δεν βρίσκεις αυτό τον βαθμό εξειδίκευσης. Στην Ιταλία αναλαμβάνουν το προϊόν από το Α έως το Ω, οπότε ασχολούνται με το πατρόν, με τα υλικά και με την παραγωγή, και επομένως δεν χάνουμε ούτε χρόνο ούτε τον έλεγχο.
ΕΧ - Θα σχεδίαζες ποτέ για άνδρες;
ΜΚ - Δεν έχω σχεδιάσει επίσημα για άνδρες, μόνο κάποια κομμάτια για άνδρες φίλους. Είναι κάτι που θέλω να κάνω, αλλά θέλω να το κάνω ολοκληρωμένα.
Για να προχωρήσεις στα ανδρικά, πρέπει να έχεις καθιερωθεί στα γυναικεία, και στα αξεσουάρ, και να έχεις μια ξεχωριστή ομάδα για αυτό. Αυτή την στιγμή δεν έχω σχεδιαστή ανδρικών, και εγώ δεν έχω εκπαιδευτεί στα ανδρικά ώστε να αναλάβω μόνη μου αυτή την πρόκληση.
ΕΧ - Το φύλο στην μόδα γίνεται όλο και περισσότερο ακαθόριστο, όπως και στην κοινωνία. Σχεδιαστές όπως η Grace Wales Bonner σχεδιάζουν πολυτελή unisex ενδύματα. Το ίδιο και η Vivienne Westwood. Ο Raf Simons μόλις παρουσίασε την νέα του συλλογή για την Calvin Klein με άνδρες και γυναίκες μοντέλα. Αυτό είναι κάτι που θα έκανες; Ίσως πρόκειται για μια εμβληματική απεικόνιση για τον κόσμο της μόδας... μπορεί να είναι και πραγματικότητα στη ζωή;
ΜΚ - Έχει γίνει πραγματικότητα. Το Selfridges έχει ένα τεράστιο τμήμα του καταστήματος το οποίο είναι gender fluid. Οι σχεδιαστές γυναικείων εμπνέονται από τα ανδρικά και αντίστροφα, αλλά έχω την αίσθηση ότι καθώς περισσότεροι σχεδιαστές συνδυάζουν ανδρικά και γυναικεία, η σύνδεση γίνεται πιο μόνιμη και ορατή. Οι σχεδιαστές που απευθύνονται σε μια πολύ νέα γενιά έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν την σύνδεση πολύ νωρίτερα.
Όταν ξεκίνησα, το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής μου εστίαζε στο φόρεμα, αλλά έχουμε πανωφόρια ή πουκάμισα που τα έχω δει φορεμένα από άνδρες, οπότε είναι κάτι που συμβαίνει ακόμη και αν δεν έχεις την πρόθεση να το προσφέρεις με αυτό τον τρόπο!
Είναι και κάτι που το κάνουν πολύ μεγαλύτερες εταιρίες, και είναι η κατεύθυνση που έχει πάρει η βιομηχανία της μόδας, για πολλούς λόγους. Η μόδα ως βιομηχανία, αυτή την στιγμή βρίσκεται αντιμέτωπη με προκλήσεις, και κάθε σχεδιαστής προσπαθεί να βρει τον δικό του δρόμο. Το πρόγραμμα της μόδας είναι στον αέρα, και στον αέρα είναι και ο τρόπος που παρουσιάζεται η μόδα. Υπάρχει έντονος διάλογος, και είναι ενδεικτικός του πώς ψωνίζουν και ντύνονται οι άνθρωποι σήμερα.
ΕΧ - Κάποιοι δεν κάνουν καν επίδειξη μόδας, και παρουσιάζουν τις συλλογές τους μόνο στο διαδίκτυο.
ΜΚ - Μεγάλο μέρος της δουλειάς μας, περίπου το 20%, γίνεται ηλεκτρονικά, όχι μόνο από τις δικές μας ιστοσελίδες, αλλά και από ηλεκτρονικά καταστήματα όπως το Matches, το Net-Α-Porter και άλλα. Το ποσοστό πωλήσεων πάντοτε ήταν πολύ υψηλό, γιατί το προϊόν μου είναι έντονα οπτικό. Εμείς δεν προσφέρουμε μεγάλη γκάμα ηλεκτρονικά, αλλά τώρα αλλάζουμε την πλατφόρμα μας και θα την παρουσιάσουμε τον Μάρτιο με μεγαλύτερη συλλογή.
ΕΧ - Έχεις σκεφτεί ποτέ να ασχοληθείς με τα είδη σπιτιού; Οι Rick Owens, Fendi, Calvin Klein και Giorgio Armani σχεδιάζουν έπιπλα και η Donna Karan και ο Versace έχουν σχεδιάσει αντικείμενα όπως μαξιλάρια και πιάτα. Τα prints σου θα έδινα πολύ στυλ και χρώμα στον χώρο. Τι λες;
ΜΚ - Λατρεύω την διακόσμηση, αλλά παρόλο που μας έχουν προσεγγίσει για κάτι τέτοιο, δεν ήθελα να το κάνω ως συνεργασία, γιατί νιώθω ότι μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πυλώνα της μάρκας μας στο μέλλον.
ΕΧ - Στο πρώτο σου ντεφιλέ το 2008, είχες σχεδιάσει μια συλλογή με τα ογκώδη κοσμήματα τα οποία αποτυπώνονταν σε μαύρα ζέρσεϊ φορέματα. Ο Reed Krakoff, ο σχεδιαστής μιας μάρκας πολυτελών ρούχων, μόλις διορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος του οίκου Tiffany. Θα επέστρεφες στον σχεδιασμό κοσμημάτων;
ΜΚ - Ναι, αυτό είναι κάτι πιο άμεσο. Σε εκείνο το στάδιο της καριέρας μου, κατασκεύαζα τα κοσμήματα των επιδείξεων στο εργοστάσιο της μητέρας μου στο Περιστέρι, και συνεργαζόμουν με τεχνίτες ηλικίας εξήντα ετών και άνω, που δεν έβλεπαν καλά και δεν νοιάζονταν για τις ακριβείς διαστάσεις, γιατί είχαν συνηθίσει να φτιάχνουν φωτιστικά και τραπέζια από γυαλί!
ΕΧ - Οι συνεργασίες σου με Adidas, Longchamp και Moncler ... δημιουργικά είναι ευκολότερο να βάζεις την υπογραφή σου στο προϊόν κάποιου άλλου, ή να το δημιουργείς από το μηδέν;
ΜΚ - Είναι ευκολότερο γιατί έχεις ένα καλούπι στο οποίο να βασιστείς. Ταυτόχρονα, όταν συνεργάζεσαι με μία τεράστια εταιρία όπως η Adidas, οι περιορισμοί δημιουργούν ένα εντελώς νέο πλαίσιο στο οποίο πρέπει να λειτουργήσεις, και αυτό μπορεί να είναι δύσκολο. Είναι μία διαφορετική πρόκληση, και εσύ καλείσαι να σπάσεις αυτό το καλούπι. Ενώ με την δική σου συλλογή, κάθε εποχή χτίζεις κάτι καινούριο, δεν έχεις ένα πλαίσιο, και ενίοτε κι αυτό είναι δύσκολο.
ΕΧ - Έχεις ένα αξιοζήλευτο πελατολόγιο: μεγάλα πολυκαταστήματα όπως τα Barneys, Neiman Marcus, Bergdorf Goodman, Harvey Nichols, Selfridges, μπουτίκ πολυτελείας όπως οι Browns, Matches, Collette, 10 Corso Como, και πρωτοποριακά ηλεκτρονικά καταστήματα όπως το Net-Α-Porter... Δίνεις αρκετή σημασία στις πωλήσεις, και διαθέτεις και δικό σου ηλεκτρονικό κατάστημα. Από πού προέρχεται αυτή η δεξιότητα;
ΜΚ - Πιστεύω ότι το εργασιακό ήθος προέρχεται από τους γονείς μου, και τα υπόλοιπα τα έμαθα γιατί τα απολάμβανα. Από την αρχή συμμετείχα σε όλες τις αποφάσεις και τις συμφωνίες. Όποτε δεν ένιωθα δημιουργική, αφιέρωνα τον χρόνο μου στο επιχειρηματικό κομμάτι, στα μέσα ενημέρωσης, στις συνεργασίες, ακόμη και με τις εισπράξεις μπορούσα να ασχοληθώ.... Το να καταλαβαίνεις πώς λειτουργεί η επιχείρηση σού δίνει τον έλεγχο, και αυτό σου επιτρέπει να είσαι πιο δημιουργική.
ΕΧ - Έχεις πει ότι θα ανοίξεις κατάστημα μόνο όταν έχεις μια πλήρη γκάμα αξεσουάρ.
ΜΚ - Ναι, αυτό είναι το σχέδιο. Αντλούμε κεφάλαια για να μπορέσουμε να μπούμε στην λιανική και να χτίσουμε μια σειρά με αξεσουάρ. Τα παπούτσια μας ανέκαθεν ήταν μια συνεργασία με τον Gianvito Rossi, αυτή την εποχή όμως ξεκινάμε μόνοι μας, πράγμα που είναι μια φυσική εξέλιξη, καθώς τα παπούτσια είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της επίδειξης - ενώ οι τσάντες χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Εάν έχουμε την ευκαιρία να ανοίξουμε κατάστημα πριν ολοκληρωθεί η σειρά των αξεσουάρ, τότε η συλλογή πρετ-α-πορτέ μπορεί να το κρατήσει για ένα διάστημα.
EΧ - Ασχολείσαι με την haute couture;
ΜΚ - Τώρα ξεκινήσαμε. Επειδή το ατελιέ μας είναι μικρό, είναι αρκετά πολύπλοκο από άποψη χρόνου να κάνουμε κομμάτια σε ειδικές παραγγελίες. Δημιουργήσαμε ένα φόρεμα για τα 30ά γενέθλια της Ευγενίας Νιάρχου, η οποία είναι και η ίδια τόσο δημιουργική που ήταν περισσότερο μια συνεργασία, η οποία μάλιστα ενέπνευσε και ένα κομμάτι της επόμενης κολεξιόν μου.
ΕΧ - Πιστεύεις ότι οι γυναίκες που φοράνε τα prints σου πρέπει να είναι τολμηρές, νέες και αδύνατες;
ΜΚ - Όχι, δεν το πιστεύω, και αυτή ήταν η πρώτη έκπληξη. Στην αρχή, πολλοί πίστευαν ότι η μάρκα μου απευθυνόταν σε πολύ συγκεκριμένο κοινό, και ότι έτσι θα συνέχιζε. Ταξιδεύοντας και γνωρίζοντας τις πελάτισσές μου, συνειδητοποίησα ότι έχει πολύ δημοκρατικό χαρακτήρα. Έκανα προσωπικές εμφανίσεις και διάφορα trunk shows στις ΗΠΑ, όπου έρχονταν κόρες με τις μητέρες και τις γιαγιάδες τους, και κάθε γενιά αγόραζε διαφορετικά κομμάτια. Την περασμένη εβδομάδα στα Harrods, μια μητέρα και κόρη μάλωσαν για το ποια θα πάρει ένα παλτό - τελικά αποφάσισαν να το μοιραστούν!
ΕΧ - Πώς βλέπεις τις γυναίκες σχεδιάστριες;
ΜΚ - Είμαστε περισσότερες από πριν δέκα χρόνια. Οι γυναίκες ανέκαθεν ήταν σημαντικό κομμάτι της κάθε ομάδας, αλλά τώρα υπάρχουν περισσότερες γυναίκες διευθύντριες οίκων μόδας. Η ίδια η μόδα είναι πιο δημοκρατική τώρα, με καλύτερη κατανομή ως προς τα δύο φύλα αλλά και ως προς την εθνοτική προέλευση. Στον κόσμο των επιχειρήσεων, οι γυναίκες πρέπει να είναι σκληρές για να παίρνουν σωστές αποφάσεις, αλλά αυτή η σκληρότητα στις γυναίκες παρουσιάζεται με έναν βαθμό υπερβολής, ενώ στους άνδρες είναι αποδεκτή. Οι άνδρες δεν περιμένουν σκληρή διαπραγμάτευση από μια γυναίκα. Σε χώρες με πατριαρχικό χαρακτήρα, οι άνδρες δεν περιμένουν να χρειαστεί να κλείσουν δουλειές με μια γυναίκα. Μερικές φορές πρέπει να κάνω λίγο πίσω και να πετύχω την συμφωνία από το παρασκήνιο. Πιστεύω ότι οι γυναίκες στον κλάδο μας πρέπει να σπρώχνουμε περισσότερο.
ΕΧ - Πιστεύεις ότι εμείς οι γυναίκες πιεζόμαστε να έχουμε μια συγκεκριμένη εμφάνιση γιατί το επιτάσσει ο κόσμος της μόδας; Προσωπικά έχω γράψει ένα βιβλίο για τις γυναίκες με διανομή του λίπους κάτω από την μέση, και γνωρίζω προσωπικά ότι αυτή μου η σιλουέτα ανέκαθεν επηρέαζε τις ενδυματολογικές επιλογές μου. Υπάρχει ποικιλότητα στην πασαρέλα, αλλά είναι αρκετή; Υπάρχει χώρος για μεγαλύτερη ποικιλότητα ως προς την εθνοτική καταγωγή αλλά και το μέγεθος; Θα χρησιμοποιούσες ποτέ μοντέλα πιο μεγαλόσωμα, ακόμη και plus size; Το λεπτό φαίνεται να κυριαρχεί ακόμη και σήμερα, όσο μακριά και να θέλουμε να νομίζουμε ότι έχουμε φτάσει.
ΜΚ - Όχι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει αρκετή ποικιλότητα, και πιστεύω ότι υπάρχουν διάφορα επίπεδα φυλετικών διακρίσεων στην πασαρέλα. Ωστόσο, το θέμα αρχίζει να συζητείται όλο και περισσότερο, και γίνεται και περισσότερη κριτική για αυτό. Κάποιοι σχεδιαστές έχουν συμπεριλάβει plus size μοντέλα στις πασαρέλες τους, αλλά δεν υπάρχουν αρκετά τέτοια μοντέλα στα γραφεία, και έτσι δεν είναι αρκετές ώστε να νιώθουν άνετα μαζί με τα άλλα κορίτσια. Έχουν γίνει επιδείξεις με γνωστά μοντέλα από το παρελθόν, που είναι τώρα μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να υπάρχουν αρκετά μοντέλα μεγαλύτερης ηλικίας για να νιώθουν άνετα με τα νεαρότερα κορίτσια. Δεν είναι εύκολο.
ΕΧ - Δεν πιστεύω ότι το λεπτό θα σταματήσει ποτέ να είναι το πρότυπο.
ΜΚ - Το λεπτό σώμα είναι το ιδανικό πρότυπο, και στην πασαρέλα παρουσιάζεις την ιδανική γυναίκα στο κοινό σου. Ωστόσο, έχω δει σχεδιαστές όπως ο Mark Fast, που σχεδιάζει πλεκτά, ο οποίος σε μία από τις επιδείξεις που κάναμε μαζί είχε χρησιμοποιήσει plus size κορίτσια και έγινε μεγάλος θέμα, γιατί εκείνη την εποχή δεν το έκανε κανένας άλλος νέος σχεδιαστής. Τελικά όμως αυτό απέτυχε, γιατί ο κόσμος το είδε ως τέχνασμα.
Η Ashley Graham είναι ένα plus size μοντέλο που χρησιμοποιείται πολύ, γιατί στηρίζεται από ένα πρακτορείο, και έχει και ένα τεράστιο κοινό στο Instagram. Εάν υπήρχαν περισσότερα μεγαλόσωμα μοντέλα που να διαγράφουν μια πορεία σαν τη δική της, και να είναι περιζήτητα, τότε θα τα χρησιμοποιούσαν και περισσότεροι σχεδιαστές.
ΕΧ - Η κοινωνία μας έχει εμμονή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την ανάρτηση φωτογραφιών από κάθε γεγονός, όσο ασήμαντο και να είναι. Πιστεύεις ότι αυτό μας κατατρώει; Είσαι και εσύ θύμα αυτής της τάσης;
ΜΚ - Είμαι κι εγώ θύμα, κυρίως του Instagram. Ως δημιουργικός άνθρωπος, βγάζω πολλές φωτογραφίες, ειδικά όταν είμαι στο εξωτερικό, αλλά ταυτόχρονα βλέπω ότι γίνομαι όλο και λιγότερο δραστήρια σε αυτό, και ότι υπάρχει κάποια κόπωση τελικά.
Δεν είναι κάτι που θα σταματήσει, και σίγουρα θα έρθει κάποια νέα πλατφόρμα, αλλά τα social media ως φαινόμενο είναι τόσο συνυφασμένα με αυτή τη γενιά! Δημιούργησαν έναν πολύ διασυνδεδεμένο κόσμο, κάτι που θεωρητικά είναι πλεονέκτημα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει η μικρότητα των πραγμάτων που απασχολούν τον εγκέφαλό μας σε καθημερινή βάση, και αυτό δεν είναι υγιές.
ΕΧ - Τι συμβουλές θα έδινες σε ανθρώπους από χώρες όπως η Ελλάδα, με αρρωστημένες οικονομίες, που θέλουν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους και να χρησιμοποιήσουν το ταλέντο τους; Οι νέοι που θέλουν να εργαστούν στον χώρο της μόδας ή των τεχνών γενικότερα, θα πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις, δεχόμενοι πιο πρακτικές θέσεις εργασίες προκειμένου να βγάζουν χρήματα, ή θα πρέπει να ακολουθούν τα όνειρά τους ό,τι και να γίνει; Εσύ χρειάστηκε να κάνεις αυτή την επιλογή;
ΜΚ - Εγώ ήμουν πολύ τυχερή γιατί κατάφερα να επιμείνω και να παραμείνω στο Λονδίνο ενώ ο πατέρας μου ήθελε να γυρίσω. Πλήρωσε το μεταπτυχιακό μου αλλά δεν μου έδωσε άλλα χρήματα. Ξεκίνησα την δική μου επιχείρηση με μια χορηγία από το NEWGEN, ένα ταμείο χορηγιών που δημιούργησε το British Fashion Council, και για καλή μου τύχη η επιχείρηση αναπτύχθηκε γρήγορα, αλλιώς μπορεί να είχαν περάσει αρκετά χρόνια μέχρι να γίνει κερδοφόρα και αυτόνομη. Μετά την πρώτη συλλογή μου, πούλησα ένα κομμάτι της εταιρίας στο Centre for Fashion Enterprise, το οποίο μου έδωσε δωρεάν ένα στούντιο, νομικές συμβουλές, δωρεάν μηχανήματα αλλά και μία χορηγία σε μετρητά. Τα πρώτα δύο χρόνια με στήριξαν και οι γονείς μου, πληρώνοντας το ενοίκιό μου.
Είναι δύσκολο να μιλήσω για αυτό το θέμα εγώ, γιατί η συγκυρία και η εξέλιξη της καριέρας μου μού επέτρεψαν να έχω αυτή την αυτονομία. Αργά ή γρήγορα πάντοτε κάνεις συμβιβασμούς, αλλά πρέπει να αντιστέκεσαι όσο μπορείς.
ΕΧ - Ποια είναι η γνώμη σου για τον κόσμο της μόδας στην Ελλάδα; Ως αγοράς; Ως χώρου για την ανάδειξη σχεδιαστών;
ΜΚ - Καθώς ολόκληρη η βιομηχανία της μόδας είναι σε μια ρευστή κατάσταση, το να συζητήσουμε τον κόσμο της μόδας στην Ελλάδα είναι πολύπλοκο και δύσκολο εγχείρημα, καθώς οι άνθρωποι της μόδας παντού αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Είναι ένα δύσκολο περιβάλλον, δεν είναι εύκολα τα πράγματα τώρα, και το να προέρχεσαι από την Ελλάδα έχει τις δικές του δυσκολίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο.
Εάν θέλεις να χτίσεις μια επιχείρηση πραγματικά παγκόσμιας εμβέλειας, είναι σημαντικό αν όχι να ιδρύσεις την εταιρία στο εξωτερικό, τουλάχιστον να μπορείς να ταξιδεύεις αρκετά ώστε να γνωρίζεις τους buyers, τον τύπο, να ενημερώνεσαι για τις τάσεις... Αυτό απαιτεί πολλή προσπάθεια και πολλά χρήματα, οπότε πιστεύω ότι πρέπει να έχεις εδραιωθεί σε εθνικό επίπεδο πριν μπορέσεις να χτίσεις μια διεθνή καριέρα.
Όμως υπάρχουν σχεδιαστές που γνωρίζω, όπως η Urania Gazelli, που φτιάχνει υπέροχες clutch τσάντες, η οποία νομίζω ότι ζει στην Ελλάδα, αλλά είναι διεθνής. Άρα είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια και αποφασιστικότητα.
ΕΧ - Φαίνεται ότι εργάζεσαι πολύ σκληρά. Πώς και πού χαλαρώνεις; Η μόδα είναι γνωστό ότι πρόκειται για έναν ευμετάβλητο και κακεντρεχή κόσμο. Πώς προστατεύεις τον εαυτό σου;
ΜΚ - Δεν νομίζω ότι υπάρχει κακεντρέχεια, απλά υπάρχει έντονος ανταγωνισμός... Στο Λονδίνο, το British Fashion Council έχει βοηθήσει τους σχεδιαστές όχι μόνο οικονομικά, αλλά εξασφαλίζοντας μια κάποια συντροφικότητα μεταξύ τους. Γιατί έχουμε ταξιδέψει μαζί, έχουμε πουλήσει τις συλλογές μας μαζί, έχουν εκπαιδευτεί μαζί ως ομάδα, βρισκόμαστε δίπλα ο ένας στον άλλο στα πολυκαταστήματα, και αυτό δημιουργεί μια σχέση όπου προσπαθείς να μην ανταγωνίζεσαι τον άλλον, να μην τα βάζεις με κάποιον που έχει εργαστεί αλλού. Ξέρω ότι αυτό δεν ισχύει για όλες τις Fashion Week, αλλά διαπίστωσα ότι στο Λονδίνο ισχύει.
ΕΧ - Ποιον εμπιστεύεσαι περισσότερο;
ΜΚ - Την οικογένεια... τους γονείς και τον σύντροφό μου...
ΕΧ - Είναι ο ίδιος; Γιατί είναι ακόμη σύντροφος και όχι σύζυγος; Είναι πιο διασκεδαστικό να μην είστε παντρεμένοι;
ΜΚ - Όχι, όχι, θέλω να παντρευτώ και του το έχω πει και του το ξεκαθάρισα φέτος. Όταν ζεις με κάποιον τόσα χρόνια, είναι σαν γάμος από μια άποψη, και ήμασταν τόσο απασχολημένοι με τις καριέρες μας που δεν βρίσκαμε χρόνο να οργανώσουμε τον γάμο μας - τώρα έχουμε αρχίσει να το συζητάμε με ένα χρονικό περιθώριο.
Θέλω να παντρευτώ, και μου αρέσει ο εορτασμός του γάμου. Θέλω να είναι εκεί οι γονείς μου, και νομίζω ότι θα συμβεί πολύ σύντομα... το θέμα είναι στα χέρια του τώρα!
ΕΧ - Τέλος, από τις διάσημες που ντύνεις, ποιες σε κάνουν να χαμογελάς; Ποιες σου αρέσει περισσότερο να ντύνεις;
ΜΚ - Υπάρχουν ορισμένες γυναίκες που σε διαφορετικές στιγμές έχουν υπάρξει σημαντικές με διαφορετικούς τρόπους. Όταν έντυσα για πρώτη φορά την Michelle Obama, ήταν μεγάλη στιγμή, γιατί τρέφω τεράστιο σεβασμό απέναντί της. Νομίζω ότι έχει να κάνει με την στάση της κάθε γυναίκας, το πώς φοράει τα ρούχα μου, τι αντιπροσωπεύει - και αυτή ήταν μια μεγάλη στιγμή. Μου αρέσει πολύ να έχω γυναίκες που αγαπούν τη δουλειά μου και έρχονται σε μένα ξανά και ξανά, αυτό είναι πιο σημαντικό από μια σελέμπριτι που φοράει μία φορά ένα φόρεμα στο κόκκινο χαλί. Η δημιουργία τέτοιων σχέσεων με ορισμένες γυναίκες είναι τόσο σημαντική και ειδικά με γυναίκες που είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Η Taylor Swift φόρεσε ένα φόρεμά μου το οποίο δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικό από αυτό που φόρεσε η Michelle Obama ή η Lady Gaga ή η Beyonce.
Επίσης, ρούχα μου φορούσε και η αείμνηστη Zaha Hadid, η οποία φορούσε πάντοτε μαύρα, οπότε αυτό ήταν μεγάλη αλλαγή για εκείνην. Συνεπώς είναι πάντα εξαιρετικά κολακευτικό να βλέπω μια γυναίκα σεβαστή για τα επιτεύγματά της, να φοράει τα ρούχα μου και να ξέρω ότι νιώθει όμορφη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Είναι επίσης τεράστια τιμή να βλέπω την ποικιλότητα στις γυναίκες που ντύνω. Επηρεάζει τον τρόπο που σχεδιάζω, αρχίζω να σκέφτομαι όλες τις διαφορετικές γυναίκες που έχουν φορέσει τα φορέματά μου.
ΕΧ - Να τολμήσω να αγγίξω το θέμα των κυριών Τραμπ κατά την ορκωμοσία;
ΜΚ - Λοιπόν... Πήρα την απόφαση να μην ποστάρω τίποτα για τίποτα, γιατί όταν ποστάρω κάτι... γίνονται υπερβολικά πολλά σχόλια.Όταν έκανα ποστ για το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, ή το Brexit, μου έλεγαν να ασχοληθώ με τα πράγματα που ξέρω καλύτερα.
ΕΧ - Όμως η Μελάνια Τραμπ είναι κάτι που γνωρίζεις;
ΜΚ - Είναι όμορφη και έχει φοβερό σώμα, και η δουλειά του σχεδιαστή είναι να ντύνει γυναίκες και να μην υπεισέρχεται σε θέματα του ποιον ντύνει και ποια είναι η πολιτική στάση της εταιρίας.
ΕΧ - Θα την έντυνες δηλαδή;
ΜΚ - Συνήθως με την Πρώτη Κυρία τα πράγματα είναι πολύ πολύπλοκα, αλλά αν βγει και αγοράσει ένα από τα κομμάτια σου, γιατί δεν μπορείς να τα δωρίσεις, τότε αυτό είναι πολύ θετικό! Νομίζω ότι κάποιες φορές δίνουμε μεγαλύτερο βάρος σε ορισμένα πράγματα στην μόδα, τα πολιτικοποιούμε, και εγώ ποτέ δεν το είδα έτσι. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ πιο δημοκρατικό κάποιος να νιώθει έλξη για τη δουλειά σου, μια γυναίκα να νιώθει όμορφη με τα ρούχα σου, γι' αυτό είμαστε εδώ και αυτό κάνουμε.
ΕΧ - Πώς θα χαρακτήριζες με μία λέξη την γυναίκα της Μαίρη Κατράντζου; Ισχυρή; Δυναμική; Άφοβη;
ΜΚ - Είναι μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση, που εκτιμά το καλό design, τις τέχνες, την δημιουργικότητα. Νομίζω ότι υπάρχει ένα καλλιεργημένο πνεύμα στην δουλειά μου, δεν πρόκειται για ένα απλό print, κατά κάποιον τρόπο αγοράζεις μια ολόκληρη αφήγηση.
Στην γυναίκα την οποία ντύνω προφανώς αρέσει αυτή η αφήγηση, και πιστεύω ότι είναι μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση. Κάθε γυναίκα που έχω γνωρίσει είναι σίγουρη για τον εαυτό της. Της αρέσει να ξεχωρίζει.