Τα γενέθλια τα γιορτάζουμε με κεράκια και κρακεράκια και «... να ζήσεις μικρούλη και χρόνια πολλά μεγάλος να γίνεις ακόμα και χωρίς μαλλιά...». Η πλουραλιστική πατρίδα μας έχει δυο εθνικές εορτές σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις άλλες! Πριν 50 χρόνια μάλιστα είχε προστεθεί αυθαίρετα και μια τρίτη... για 7 χρόνια ευτυχώς μόνο. Στις ονομαστικές εορτές έπρεπε πάντα να εξηγώ στους άλλους τους αλλόθρησκους στα έξω απο τα καθ' ημάς πως εμείς στο «μέσα μας και εδώ», δηλαδή στη χώρα μας, εντάξει γιορτάζουμε τα γενέθλια αλλά στην εορταστική γιορτή βάζουμε πιο σαντιγύ εορταστικό χρώμα στα πυροτεχνήματα μας όταν τα εκτοξεύουμε από την ορθόδοξη ελληνική γη.
Ταυτόχρονα βέβαια σαν βαπτισμένος γεωργός αισθάνομαι πως έγχρωμα και πλουραλιστικά με αυτο το όνομα του παππού μου παρέα με Γιάννηδες, Κωσταντίνους, Νίκους, Δημήτρηδες, Μαρίες, Ελένες και Βασιλικές, γιορτάζουμε την εορτή του ελληνικού δικού μας πληθωρισμού. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού περιστρέφεται γύρω από αυτα τα ονόματα. Θυμάμαι μια φορά που κάποιος φώναξε «Γιώργο» από τη γωνία σε μια καφετέρια και γυρίσαμε εμφανέστατα οι άνδρες και από τα 6 διαφορετικά τραπέζια που είχε το μαγαζί!
Παίρνοντας λοιπόν τα εoρταστικά μηνύματα απο το πρώι και πίνοντας 90% arabica και 10% robusta αναρωτήθηκα όταν πήρα και διαπίστωσα πως το «χρονοπολλιστικό» μήνυμα της φίλης της Ντέμπυς που εύχεται κλασικά Χρόνια Πολλά σε όλους τους συνεορτάζοντες απευθύνεται και στον σκύλο της. Εκεί λοιπόν προσγειώθηκε το ακόλουθο αναπάντητο ερώτημα στον υπογράφοντα και εορτάζοντα...που σκέφτηκε:
«Μπα ...αποκλείεται ο γαβ γουβ φίλος της γνωστής μου να πήρε το όνομα του από τον τετράποδο Παππού του. Πρέπει να είναι πρώτη γενιά ! ο Γιώργος ο Α'... "», επειδή όμως τα χρόνια τα σημερινά που ζούμε είναι τόσο εκδηλωτικά, μια και ο οποιοσδήποτε φωτογραφίζει εαυτόν και αλλήλλους και μπορεί να δημοσιοποιεί την οποιαδήποτε στιγμή τη γνώμη, τις ιδέες και τις απόψεις του, σκέφτηκα να προβάλλω αυτό το σημερινό προβληματισμό που με φρικάρει στη σκέψη περισσότερο και από ότι όταν δεν βρίσκω τα αγαπημένα μου κουλουράκια να ευχαριστηθώ τον κυριακάτικο μου εορταστικό καφέ.
Τι θέλει, πώς σκέπτεται και πώς ονομάζει τα παιδιά της η μέση Ελλάδα σήμερα;
Ευνοεί, σέβεται μέσα στον ριζοσπαστισμό της που την κυκλώνει δεξιόστροφα και βαπτίζει τα παιδιά της με τον καθολικό ορθόδοξο ελληνικό παραδοσιακό τρόπο απο παππού σε εγγονό και από γιαγιά σε εγγονή το όνομά τους ή διαφοροποιείται και αλλάζει ονόματα στα παιδιά της σταδιακά; Οι μόνες στατιστικές που υπάρχουν δεν μας φανερώνουν πόσο επαναστάτες ορθόδοξοι είμαστε.
Τι ψηφίζεις εσύ σήμερα; Διατήρηση και συνέχιση; Ή ονοματολογική διαφοροποίηση;