Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία έδειξε μια χώρα διαιρεμένη όχι στα δύο αλλά στα τέσσερα. Ο καθένας από τους τέσσερις κύριους υποψηφίους (Μακρόν, Λεπέν, Φιγιόν, Μελανσόν) απέσπασε λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το 20% των Γάλλων ψηφοφόρων. Στην ουσία, οι παραδοσιακές δυνάμεις που κινούνται γύρω από το κέντρο (κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί) και οι οποίοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον Φιγιόν και τον Μακρόν συγκέντρωσαν το ήμισυ των ψηφοφόρων και αντιπαρατίθενται στο άλλο ήμισυ που επέλεξε τα άκρα (Λεπέν και Μελανσόν).
Η πρωτιά του Μακρόν δεν σημαίνει αυτόματα νίκη για τον νεοσσό της γαλλικής πολιτικής σκηνής. Εκτός από το Σοσιαλιστικό κόμμα που αμέσως δήλωσε ότι θα ψηφίσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών τον Εμανουέλ Μακρόν, κανένας άλλος από τους αποκλεισθέντες υποψηφίους δεν τού έδωσε πράσινη κάρτα, ώστε να αναχαιτίσει την προσπάθεια άλωσης του προεδρικού θώκου από την Μαρί Λεπέν.
Οι Γάλλοι ψηφοφόροι, και κυρίως αυτοί που ψήφισαν Μελανσόν, έχουν ήδη την πικρή εμπειρία της απογοήτευσης για την υποστήριξη που έδωσαν στον Ζακ Σιράκ, όταν αντιπαρατέθηκε στον πατέρα της Μαρί Λεπέν, τον Ζαν-Μαρί Λεπέν, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 2001. Ο Σιράκ, ίσως από τους χειρότερους μεταπολεμικούς προέδρους της Γαλλίας, μετά την νίκη του αγνόησε τελείως την εντολή που του είχε δώσει το γαλλικό εκλογικό σώμα. Κινήθηκε με βάση την συντηρητική του ατζέντα, που στην ουσία επέτρεψε την ενδυνάμωση του Εθνικού Μετώπου, που είχε πλέον αρχηγό την κόρη του Ζαν-Μαρί Λεπέν. Αυτοί οι ψηφοφόροι δεν είναι διατεθειμένοι σε καμμία περίπτωση αυτήν την φορά να ξαναπαίξουν την αντιλεπενική κάρτα όπως πριν από 16 χρόνια το 2001. Το πιθανότερο να κινηθούν προς την αποχή.
Ανάλογη απροθυμία να συνταχθούν πίσω από τον Εμανουέλ Μακρόν εντοπίζεται και στις τάξεις των ψηφοφόρων του Φρανσουά Φιγιόν, είτε γιατί θεωρούν ότι ο Μακρόν ανέκοψε την πορεία τους στον δεύτερο γύρο, είτε γιατί κάποιοι θα προτιμήσουν να στραφούν δεξιότερα, προς την Λεπέν και όχι αριστερότερα προς τον Μακρόν. Ο ίδιος ο Φιγιόν, αποφάσισε δύο μέρες μετά τις εκλογές να εγκαταλείψει την πολιτική, αφήνοντας την γαλλική δεξιά ακέφαλη και κατακερματισμένη.
Από την άλλη, η Γαλλία παρουσιάζει την ίδια γεωγραφική κατανομή ψηφοφόρων με εκείνην των ΗΠΑ που έβγαλε πρόεδρο τον Ντόναλντ Τραμπ: τα αστικά κέντρα ψηφίζουν κεντρώα ενώ οι αγροτικές περιοχές συμβαδίζουν με τους ακραίους υποψηφίους. Στην Αλσατία για παράδειγμα, παλιό προπύργιο των σοσιαλιστών, στο Στρασβούργο, την αλσατική πρωτεύουσα, το κόμμα της Λεπέν κινήθηκε στον πρώτο γύρο στο 25%, ενώ στα αλσατικά χωριά έφθασε μέχρι και το 40% των ψηφοφόρων. Κατά συνέπεια, όπως εξελίσσεται η μάχη μεταξύ Εμανουέλ Μακρόν και Μαρί Λεπέν για τις επόμενες δεκαπέντε μέρες, δείχνει να είναι μια αναμέτρηση στήθος με στήθος. Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν διαθέτει κομματικό μηχανισμό που θα τρέξει πόρτα-πόρτα για να μαζέψει ψήφους, σε αντίθεση με την Μαρί Λεπέν που διαθέτει μια καλολαδωμένη κομματική μηχανή.
Αν ο Εμανουέλ Μακρόν καταφέρει να βγει νικητής στον 2ο γύρο, αυτό θα σημάνει ότι προς το παρόν η Γαλλία και μαζί της η Ενωμένη Ευρώπη παραμένουν σε κεντρώες επιλογές. Αν εκλεγεί η Μαρί Λεπέν, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κινδυνεύει από σοβαρό κλυδωνισμό έως και κατάρρευση. Αλλά, ακόμη και δεύτερη να έρθει η Μαρί Λεπέν στις 7 Μαΐου, έχει καταφέρει μια γερή παρακαταθήκη, ώστε να επανέλθει δριμύτερη μετά από πέντε χρόνια στις επόμενες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας. Είναι μόλις 49 χρονών. Η Ευρώπη ζει πλέον μια μακρόσυρτη περίοδο υψηλών, ακραίων τόνων από την οποία θα αργήσει να εξέλθει.