Αν εννοούμε την εφαρμοζόμενη πολιτική με εθνικούς όρους, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα επικίνδυνο φαινόμενο. Ο αρχηγός της ΝΔ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης μηδενίζει τα πάντα! Καταψηφίζει ακόμα και μέτρα, τα οποία θα ελάμβανε ο ίδιος, αν ήταν σήμερα πρωθυπουργός! Γιατί όμως επέλεξε τη μετωπική ρήξη στα πάντα, με σκοπό την εδώ και τώρα πτώση μιας κυβέρνησης, παρότι αυτή βρισκόταν στο μέσο μια εξαιρετικά κρίσιμης διαπραγμάτευσης για το μέλλον της χρεοκοπημένης μας χώρας; Μιας χώρας, για την χρεοκοπία της οποίας οι ευθύνες βαρύνουν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο και που ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη; Γι΄αυτό άλλωστε οι πολίτες έκαναν την πρωτοφανή στα παγκόσμια πολιτικά χρονικά υπέρβαση, αρπάζοντας από το σβέρκο ένα κόμμα του 4,6% κάνοντάς το μέσα σε δύο χρόνια (!) κυβέρνηση. Η ζητούμενη τιμιότητα έγινε η πρώτη επιλογή.
Ήταν αυτή η επιλογή -πρωτίστως- πολιτική ανάγκη; Αν ήταν, δεν θα έλεγε ο ίδιος αμέσως μετά την εκλογή του στην ηγεσία της παράταξης ότι δεν βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός. Τι μεσολάβησε. Μεσολάβησαν οι θιγόμενες από την πολιτική αλλαγή επί μέρους οικονομικές εξουσίες. Και τις ονομάζω εξουσίες, διότι όλα αυτά τα χρόνια, με αποκορύφωμα την περίοδο Σημίτη, (της ισχυρής -φούσκας- Ελλάδας) είχαν αποσπάσει μέρος της πολιτικής εξουσίας και καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό της δημόσιες δαπάνες (έργα εξοπλισμός και προμήθειες) και την φορολογική πολιτική. Οι δυνάμεις αυτές, έχοντας μονοπωλιακές σχέσεις με την αποκαλούμενη τέταρτη εξουσία, τα ΜΜΕ, επέβαλαν στον Κυριάκο τη νέα γραμμή. Ο Τσίπρας έπρεπε να φύγει το ταχύτερο δυνατόν διότι κινδυνεύουν τα συμφέροντά τους. Τα οποία συμφέροντα τους, δεν στηρίζονται στην υγιή επιχειρηματικότητα όπου ισχύουν οι ίδιοι κανόνες για όλους και η κυβέρνηση σε ρόλο διαιτητή και επόπτη σφυρίζει ακριβοδίκαια με βάση τους κανόνες. Έτσι λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε συνήγορος των ολιγαρχών που επί 28 συναπτά έτη εκμεταλλεύονταν παραβιάζοντας νόμους και κανόνες, το ίδιο το σύνταγμα της χώρας στα ΜΜΕ.
Θα μου πείτε με το δίκιο σας. Ξέχασες κύριε την αντιπολίτευση του Ανδρέα στον Καραμανλή και του Μητσοτάκη στον Ανδρέα. Ξέχασες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ασκούσε αντιπολίτευση του τύπου όχι σε όλα; Όχι τίποτα δεν ξέχασα. Εσείς όμως, ίσως έχετε ξεχάσει ότι η χώρα μας χρεοκόπησε το 2010. Πως το χρέος της ξεπερνάει το 185% του ΑΕΠ. Πως ποτέ άλλοτε, μετά την μεταπολίτευση δεν βιώσαμε τέτοιου μεγέθους περιπέτεια. Ίσως ξεχάσατε ότι η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, ενός άπειρου από κυβερνητικές ευθύνες πολιτικού σχηματισμού, ξεδιπλώθηκε στην ισοπεδωτική περίοδο των μνημονίων με την εσκεμμένα λάθος συνταγή των δανειστών που έλεγε ο αλήστου μνήμης Σαμαράς, πριν προσκυνήσει στο Βερολίνο για χάρη της εξουσίας. Ίσως εσείς ξεχάσατε το μεγάλο κόλπο (εθνικό έγκλημα) του Γ. Παπανδρέου να φέρει μέσω της Ελλάδας το ΔΝΤ στην ευρωζώνη.
Με λίγα λόγια, σε τέτοιες συνθήκες εθνικής καταστροφής, που σε οικονομικό επίπεδο βιώνουν χώρες μετά από πόλεμο, η πρώτη και μεγαλύτερη ανάγκη είναι η εθνική ενότητα. Και με την έννοια αυτή, ασκώ κριτική στον αρχηγό της ΝΔ. Και δεν ασκώ μόνον εγώ. Την ασκεί κάθε έμπειρος πολιτικός. Όλοι σχεδόν οι ηγέτες που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, έχουν συστήσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη να σταματήσει την υπονόμευση, διότι το διακύβευμα στην Ελλάδα δεν είναι κομματικό, είναι πρωτίστως και ολοφάνερα εθνικό. Και όμως, εκείνος συνεχίζει ακάθεκτος, δηλώνοντας: «Το αποτέλεσμα της συμφωνίας του κ. Τσίπρα στην τελευταία αξιολόγηση είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ξανά. Έχουμε δεχθεί ένα τέταρτο πρόγραμμα, χωρίς την απαραίτητη χρηματοδότηση. Είναι πράγματι ένα θαύμα ανικανότητας(!). Η χώρας μας σήμερα είναι φυλακισμένη στα ψέματα του κ. Τσίπρα και εκείνων που κυβερνούν μαζί του. Η ευθύνη μας είναι να απελευθερώσουμε την κοινωνία, από μία κυβέρνηση που έχει πλήρως απαξιωθεί αλλά εξακολουθεί να στοιχίζει στη χώρα».
Δεν ακούει κανέναν; Δεν διαβάζει τι λένε οι άλλοι. Δεν διάβασε για παράδειγμα την δήλωση του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Τσέφρι Πάιτ που δήλωσε στο Βήμα: «Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι στο πολιτικό σύστημα, που απλώς θέλουν να πουν όχι. Δεν ενδιαφέρονται να δουν την Ελλάδα να προχωράει μπροστά, επειδή είναι άβολο για αυτούς, από ιδεολογικής απόψεως, ή λόγω προσωπικών οικονομικών συμφερόντων».(!!!)
Αν λοιπόν απορείτε πώς ένας Αμερικανός αξιωματούχος κάνει μια τόσο σκληρή δήλωση, η ερμηνεία είναι σχετικά απλή, διότι παρόμοιες είναι οι δηλώσεις από παντού. Και είναι, διότι το διακύβευμα εδώ, είναι η επιβίωση με τον απαραίτητο αστικοδημοκρατικό εκσυγχρονισμό της χώρας που για να επιβιώσει πρέπει να λύσει προβλήματα που έπρεπε να έχουν επιλυθεί εδώ και δεκαετίες.