Νίκη στις εκλογές, δημοψήφισμα και ξανά εκλογές είναι ένα γνωστό τρίπτυχο στην Ελλάδα. Φαίνεται επίσης πως είναι και μία τόσο πετυχημένη συνταγή που επαναλαμβάνεται σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία. Οι εξελίξεις στην χώρα αυτή θα πρέπει να γεμίσουν τους συμπατριώτες μας με περηφάνια. Όχι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν τα πάντα, αλλά και οι σύγχρονοι (δη οι κυβερνώντες) έχουν πρωτοπορήσει στην εξέλιξη της παγκόσμιας πολιτικής πρακτικής. Διαβάζοντας τις παρακάτω παρατηρήσεις θα δείτε πως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν είναι μόνο ένας επιτυχημένος πολιτικός σε τοπικό επίπεδο, αλλά επίσης ένας σύγχρονος πολιτικός εφευρέτης παγκόσμιου βεληνεκούς.
Ας δούμε με συντομία τι συμβαίνει στη Βρετανία ώστε να καταλάβει ο αναγνώστης πως κατέληξαν στην επανάληψη της ελληνικής πατέντας εκλογές-δημοψήφισμα-εκλογές. Ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός κύριος Κάμερον αποφάσισε να δοκιμάσει (με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του 2015) να ανακάμψει την άνοδο της αντι-ευρωπαϊκής ακροδεξιάς στη χώρα του με το να υποσχεθεί την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το καίριο στοιχείο εδώ είναι ότι ο κ. Κάμερον δεν περίμενε να κερδίσει τις εκλογές (τουλάχιστον όχι με πλειοψηφία) οπότε σκόπευε να κερδίσει ψήφους από την ακροδεξιά, χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι μετά, καθώς μια επαναλαμβανόμενη συμμαχία με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες θα απέκλειε την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Καταπληκτική ιδέα θα σκεφτείτε, με μία διαφορά: Ο κ. Κάμερον κέρδισε τις εκλογές αποκτώντας αυτοδυναμία. Δεν είχε πλέον την επιλογή να μην προχωρήσει στο δημοψήφισμα. Μετά τη σύσταση της νέας βουλής, το δημοψήφισμα ανακοινώθηκε ως η βασική κίνηση της νέας κυβέρνησης.
Δεν πειράζει όμως, κανένας δεν σκεφτόταν σοβαρά το καλοκαίρι του 2015 ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα ήταν υπέρ της εξόδου. Είναι δυνατόν να κάνει κάποιος δημοψήφισμα χωρίς να υπολογίσει τι θα κάνει σε περίπτωση που το αποτέλεσμα είναι κάτι που δεν επιθυμεί; Άλλο ένα παράδειγμα Ελληνικής πρωτοπορίας θα σκέφτεστε, αλλά θα το δούμε αυτό αργότερα. Όπως γνωρίζουμε όλοι, το δημοψήφισμα διεξάγει κανονικά τον Ιούνιο του 2016 και το αποτέλεσμα ήταν υπέρ της εξόδου. Ο κ. Κάμερον εξαφανίστηκε γρήγορα και παρέδωσε την κυβέρνηση στην κ. Μέι, που εκτός από μια μακρά πορεία φασιστοειδών πολιτικών σαν υπουργός εσωτερικών, δεν θεωρούνταν τότε από πολλούς άτομο κατάλληλο για την πρωθυπουργία. Με την κίνηση του να αποχωρήσει, ο κ. Κάμερον απέτυχε να ακολουθήσει το μεγάλο μάθημα του Ελληνικού δημοψηφίσματος του 2015. Το μάθημα ασφαλώς ήταν ότι μπορεί κανείς να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να χαμογελά όταν βγαίνει στην τηλεόραση να κάνει διαγγέλματα. Εκεί που απέτυχε ο κ. Κάμερον, επέτυχε η κ. Μέι. Η νέα Πρωθυπουργός ακολουθώντας κατά γράμμα τον δρόμο που χάραξε ο κ. Τσίπρας, άλλαξε εν μία νυκτί τη θέση της από υποστηρικτής της παραμονής στην Ευρώπη, σε ενθουσιώδης υποκινητής της απόλυτης ρήξης.
Τώρα θα μου πείτε, όλοι όσοι γνωρίζουν το παρελθόν της κυρίας Μέι, ποτέ δεν πίστεψαν ότι ήταν υπέρ της Ευρώπης. Μία υπουργός διάσημη για την καμπάνια που έβαζε διαφημίσεις σε φορτηγά που απειλούσαν μετανάστες με απέλαση, ένα άτομο γνωστό παγκοσμίως για λυσσαλέα αντίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν φαίνεται και πολύ πειστικό ως Remainer (όπως λέγονται όσοι κάνουν καμπάνια υπέρ της Ένωσης). Από την άλλη πλευρά, πόσοι από εσάς περιμένατε ότι ο κ. Τσίπρας μετά την νίκη στο δημοψήφισμα της ανεξαρτησίας της χώρας το καλοκαίρι του '15, θα ψήφιζε μαζί με τον συναγωνιστή του κ. Καμμένο τα μνημόνια και με τα δύο χέρια;
Σημασία δεν έχει το πώς και γιατί ο κ. Τσίπρας μεταμορφώθηκε αυτομάτως σε μνημονιακό και η κ. Μέι σε ορκισμένο εχθρό της Ευρώπης. Σημασία έχει ότι καθιερώθηκε η πατέντα εκλογές-δημοψήφισμα-εκλογές, μετά μια σημαντική μεν, αλλά γρήγορη δε, κωλοτούμπα. Ωστόσο, όσον αφορά το συγκεκριμένο κόλπο (τις δεύτερες εκλογές) η κ. Μέι δεν έμαθε καλά από τον ελληνικό εφευρέτη. Όλοι ανέμεναν ότι η κ. Μέι θα ξεκινούσε τη διαδικασία αποχώρησης (με την ενεργοποίηση του άρθρου 50) το Σεπτέμβριο του '15 και ότι θα έκανε αμέσως μετά εκλογές. Το αφήγημα θα ήταν ότι ο λαός αποφάσισε, η Πρωθυπουργός έκανε τη λαϊκή βούληση πράξη, και τώρα ζητά καθαρή εντολή για να διαπραγματευτεί την έξοδο με την Ευρώπη. Αν είχε γίνει έτσι, ακόμα και αν οι εκλογές περίμεναν μέχρι τον Ιανουάριο του '17, η κ. Μέι θα κέρδιζε με τεράστια πλειοψηφία. Έτσι όπως ο κ. Τσίπρας τα κατάφερε μια χαρά το Σεπτέμβριο του '15.
Το συμπέρασμα λοιπόν; Η πατέντα εκλογές-δημοψήφισμα-εκλογές, μετά την τεράστια επιτυχία της στην Ελλάδα να διατηρήσει τη σύνδεση της κυβερνητικής παρέας με την κυβερνητική καρέκλα, δοκιμάζεται σήμερα και στην Βρετανία. Τι θα γίνει; Η κ. Μέι θα κερδίσει σήμερα. Το μόνο ερώτημα είναι αν θα έχει μικρή ή μεγάλη πλειοψηφία. Αν έμαθε καλά το μάθημά της από τον Έλληνα δάσκαλό της, θα περάσει τους επόμενους μήνες παριστάνοντας ότι διεξάγει μια σκληρή διαπραγμάτευση, πριν η πραγματικότητα οδηγήσει σε ένα εξευτελιστικό συμβιβασμό. Το αποτέλεσμα όμως μετράει αγαπητέ αναγνώστη, και στις περιπτώσεις αυτές το αποτέλεσμα είναι η παραμονή στην εξουσία.