Είναι δεδομένο πως ο χώρος της Κεντροαριστεράς από το 2010 μέχρι το 2015 βρισκόταν σε μία συνεχή πτώση. Βίωσε μία ιδεολογική κρίση, μία απορρόφηση από τις κυβερνητικές ευθύνες, την αποσύνδεσή του από τα λαϊκά στρώματα που το στήριζαν και τέλος μία ηχηρή εκλογική κατάρρευση. Αναμφίβολα, αντέδρασε πιο γρήγορα από κάθε άλλη πολιτική δύναμη και προσαρμόστηκε σε μία δυσάρεστη αλλά αναγκαία κατάσταση.
Ωστόσο, παρότι οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ δικαιώθηκαν μακροπρόθεσμα, αφού όλοι αναγνώρισαν την ανάγκη παραμονής της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαπίστωσαν τη χρησιμότητα μιας δυσάρεστης λύσης από το άγνωστο μέλλον μίας αστραπιαίας κατάρρευσης, το εκλογικό σώμα απομακρύνθηκε και εκτόπισε την Κεντροαριστερά από τη θέση που κατείχε ως προοδευτικός πόλος εξουσίας.
Το «νέο» που αναζητούμε δεν πρόκειται να προέλθει από «ψευδο-επαναστατικές» λογικές που θα μιλούν για παρθενογένεση.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη μοιάζει ως το πιο αισιόδοξο σενάριο από όσα δημιουργήθηκαν μετά την Κρίση για να δώσει «σάρκα και οστά» στην αναγέννηση του χώρου που είναι ανίκανος να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί στη χώρα μας και κυρίως οι νέοι άνθρωποι ψάχνουμε κάτι «καινούριο» να μας εκφράσει. Μετά από δύο χρόνια συγκατοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους πιο υπερσυντηρητικούς Δεξιούς κύκλους στην διακυβέρνηση της χώρας η οποιαδήποτε ταύτιση του παλαιού κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς με το «νέο» ηχεί πλέον ως ένα αστείο.
Τώρα είναι η ευκαιρία για την Κεντροαριστερά. Για μία Κεντροαριστερά που δεν θα φοβηθεί τον λαό. Έχει έρθει ο καιρός να μιλήσουμε συγκεκριμένα για το μέλλον του χώρου και της πατρίδας μας και αυτό θα προσπαθήσει να κάνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη και τα ιδεολογικά ρεύματα που την απαρτίζουν στο επερχόμενο συνέδριο. Το «νέο» που αναζητούμε δεν πρόκειται να προέλθει από «ψευδο-επαναστατικές» λογικές που θα μιλούν για παρθενογένεση. Αυτό το προέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ και βρέθηκε με βουλευτή που έχει το απόλυτο στην ψήφιση των μνημονίων.
Το «νέο» θα έρθει από εμάς. Από όσους θέλουμε να αλλάξουμε πρώτα οι ίδιοι για να αλλάξουμε την κοινωνία. Το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης λοιπόν, θέλει να καθορίσει τα προγραμματικά και πολιτικά προαπαιτούμενα που θα μας οδηγήσουν σε μία «πορεία προς τα εμπρός». Σε μία πορεία που κανείς δεν περισσεύει. Χρέος μας μέσα σε αυτή την πορεία είναι η εξεύρεση λύσεων για να οδηγήσουμε τη χώρα στη νέα εποχή και όχι η συμβολή μας στην πόλωση και την «καρεκλοφιλία» κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.