Αν πιστεύω κάτι ακράδαντα, είναι ότι δεν πρέπει να βγάζεις συμπεράσματα για έναν τόπο, εάν δεν τον έχεις ζήσει εσύ ο ίδιος. Επίσης, πιστεύω και πάλι ακράδαντα, ότι κάθε μέρος έχει διαφορετικές πλευρές, άλλες εικόνες να σου δείξει κάθε φορά, ενώ μην ξεχνάς ότι πρέπει να έχεις τα μάτια ανοιχτά για να τις δεις. Και όρεξη, φυσικά. Όρεξη και διάθεση για ανακάλυψη και εξερεύνηση. Μόνο έτσι θα ξεπερνάς τα κλισέ και θα σχηματίζεις τη δική σου άποψη. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τη Μύκονο. Έχουμε συνηθίσει να παρασυρόμαστε από τα κλισέ και ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα πανέμορφο νησί, το οποίο μπορείς να ζήσεις όπως εσύ θέλεις. Τι εννοώ; Θα καταλάβεις σύντομα διαβάζοντας το παρόν κείμενο (αλλά και το προηγούμενο post).
Επιβάλλεται να σου πω πρώτα, ότι όσα έχεις κατά καιρούς ακούσει για τη Μύκονο, είναι υπερβολικά έως χαζά. Έχουν γραφεί εντελώς άκυρα άρθρα σχετικά με τη «δηθενιά» της Μυκόνου. Ναι, το νησί είναι ακριβό. Αλλά όταν εσύ το επιλέξεις. Αν θέλεις ησυχία θα την βρεις. Αν θέλεις να μη σε δουν, θα το καταφέρεις. Έχουμε συνηθίσει να μας ζαλίζουν με την Ψαρρού και τους celebrities. Ναι, η Ψαρρού είναι «ακριβός προορισμός» και «highκλασάτος». Αλλά δεν υποχρεούσαι να πας! Να πας, ας πούμε στην Κάπαρη. Την ήξερες; Όχι; Είδες; Κι εγώ φέτος την έμαθα. Πέρα από κάποια σαββατοκύριακα του Ιουνίου, πέρασα στη Μύκονο 2 εβδομάδες στην πιο υψηλή τουριστική περίοδο, το 15Αύγουστο. Και περίμενα πανικό. Περίμενα να μην μπορώ να περπατήσω στη χώρα. Καμία σχέση. Και άνετα περπάτησα, και βρήκα να κάτσω στα μπαράκια και στις ήρεμές μου παραλίες πήγα. Και δεν είδα και celebrity, εκτός αν πιάνεται ένας πολύ γνωστός καθηγητής μου από το Πάντειο, ο οποίος στο είδος του, είναι celebrity! Τώρα, αν ήθελα καφέ σε κοσμική παραλία θα τον πλήρωνα 4,50 ευρώ. Αλλιώς, έπαιρνα από τον φούρνο με 2 ευρώ και πήγαινα και καθόμουν σε παραλία ανοργάνωτη ή πιο ήσυχη.
Η νύχτα, επίσης, κινείται σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Έντονους και με ποικιλία, αλλά φυσιολογικούς. Και πάλι, δεν είδα κάποια υπερβολή, είδα ανθρώπους να πίνουν χαλαρά το ποτό τους και άλλους να χορεύουν. Ε, αυτό δεν είναι νυχτερινή ζωή;! Μάλλον, πλέον ο κόσμος επιλέγει το φαγητό και τα all day beach bars για διασκέδαση, γι' αυτό και έχουν ανοίξει αρκετά τέτοιου τύπου μέρη, πολύ προσεγμένα.
Επειδή μπορεί να σε κούρασα με την πολυλογία μου, πάμε να σου πω και να σου δείξω τα όμορφα της Μυκόνου! Το 15Αύγουστο το νησί είχε άπνοια. Στο νησί των ανέμων δεν κουνιόταν φύλλο! «Επιτέλους» σκέφτηκα! Μην απορείς! Επιτέλους θα είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ (μαζί με την Ε.) τον Πάνορμο και τον Άγιο Σώστη, παραλίες που αν φυσάει πολύ, δεν ενδείκνυνται ιδιαίτερα. Πάνορμος λοιπόν τον 15αύγουστο. Φανταστική παραλία. Ένα κομμάτι της είναι οργανωμένο με ξαπλώστρες και μαξιλάρες, αλλά το μεγαλύτερο είναι ελεύθερο. Οπότε, επιλέγεις!
Πάνορμος
Την επόμενη ημέρα πήγαμε στον Άγιο Σώστη. «Η καλύτερη παραλία της Μυκόνου» αναφωνήσαμε με την Ε, η οποία είναι και φαν των πιο ερημικών παραλιών. Ο Άγιος Σώστης είναι ανοργάνωτος. Εμείς, όμως, όχι! Πήραμε πρωινό και καφέ από το φούρνο και αράξαμε εκεί έως το σούρουπο. Θα νιώσεις μια αίσθηση ελευθερίας εκεί! Τόσης, που ίσως θελήσεις να κολυμπήσεις τελείως γυμνός. Πολλοί το κάνουν! Το δεξί κομμάτι της παραλίας είναι, κυρίως, κομμάτι γυμνιστών. Γενικώς, τα vibes της παραλίας είναι πολύ ιδιαίτερα, λίγο χίπικα! Θα νιώσεις ηρεμία, αλλά και ενέργεια μαζί! Μετά το μπάνιο σου, να φας στο ταβερνάκι του Άγιου Σώστη. Το ταβερνάκι είναι διάσημο επειδή δεν έχει ρεύμα, όλα γίνονται στα κάρβουνα και δεν κάνει κρατήσεις. Για αυτό και η ουρά είναι συνήθως μεγάλη. Εμείς, δυστυχώς, τα μάθαμε μετά αυτά από ντόπιους. Εσύ να πας και μου πεις και σχόλια! Να γιατί πρέπει να ρωτάς συνέχεια πληροφορίες από τους κατοίκους! Α! Έχε υπόψιν ότι αν βρεις parking σε μια μεγάλη αλάνα και χαρείς που βρήκες θέση τόσο εύκολα, είναι επειδή η αλάνα είναι ιδιωτικό parking (το άκυρο συμβάν της ημέρας). Τώρα που ήταν η ταμπέλα, θα σε γελάσω. Το θέμα είναι ότι πηγαίνοντας στο αμαξάκι μου, με περίμενε μια αποδειξούλα με χρέωση 5ευρώ.
Άγιος Σώστης!
Στο εκκλησάκι του Άγιου Σώστη
Επειδή, όπως σου είπα, η Ε κυνηγά τις πιο απομονωμένες παραλίες, μάθαμε για μια τέτοια στον Πλατύ Γιαλό. Δεν θα σου πω ακριβώς που (αφενός για να παραμείνει η παραλία σχετικά κρυφή, αφετέρου για να την ανακαλύψεις μόνος σου-σου έδωσα ήδη ένα στοιχείο)!
Η «κρυφή» μας παραλία!
Ωραία παραλία είναι και η Λια. Αλλά να είσαι προετοιμασμένος για οικογενειακές καταστάσεις. Παιδάκια να ουρλιάζουν και τα σχετικά.
Αφού έκανες το μπάνιο σου, ώρα για φαγητό! Για ιταλικό, στο La Rosticceria, οπωσδήποτε! Βρίσκεται στην περιοχή Ντραφάκι. Χειροποίητα ζυμαρικά, απίστευτα! Έχω φάει σε πολλά ιταλικά σε διάφορα μέρη του κόσμου και τα συγκεκριμένα ήταν από τα καλύτερα! Το ζυμαρικό ήταν ελαφρύ και μαγειρεμένο σωστά! Για επιδόρπιο, να πάρεις το καλτσόνε με σοκολάτα. Τι να σου περιγράψω τώρα! Βάζουν και κουκουνάρι μέσα, έτσι ώστε η σοκολάτα να μη σε λιγώνει.
Εννοείται δεν παραλείψαμε ένα δείπνο στο αγαπημένο μας Απάγκειο στον Ορνό. Κλασική αξία. Δεν μας έχει απογοητεύσει ποτέ! Στον Ορνό επίσης πήγαμε ένα απόγευμα για ένα cocktail στο Kuzina. Για φαγητό δεν ξέρω αν αξίζει, αλλά για ένα ποτό στο σούρουπο, οπωσδήποτε! Και μιας που ξεκίνησα να σου λέω για ποτά, το καλύτερο cocktail το ήπια στο Scarpa στη Μικρή Βενετία.
Γενικώς, σίγουρα η ζωή στο νησί είναι ακριβή. Αλλά, το καλό είναι 9 στις 10 φορές θα φας πολύ καλά. Οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι παντού και θα σε προσέξουν. Επίσης, να ξαναπώ ότι έχεις επιλογές. Όλα τα γούστα θα καλυφθούν, αν το ψάξεις λίγο παραπάνω!
Ανεμόμυλοι!
Για τον υπέροχο κήπο του Cine Manto σου είπα; Ένας πανέμορφος και δροσερός κήπος, όπου το πρωί ενδείκνυται να πας για καφέ και πρωινό, ενώ το βραδάκι για κινηματογραφική προβολή, φυσικά!
Τώρα θέλω να μοιραστώ κάτι άλλο. Θυμάσαι το ποστ για τη Δήλο; Ένα πρωινό αποφάσισα να μην πάω για μπάνιο και να κατέβω μια βόλτα στη χώρα. Πήγα αρχικά προς το λιμανάκι, από όπου φεύγουν πλοιάρια για Δήλο, έκατσα σε ένα πεζούλι κι έστησα αυτί στον διάλογο μεταξύ επιβατών και ενός tour operator (μιλούσαν δυνατά ευτυχώς). Η πλειοψηφία των επιβατών για το ιερό αυτό νησί είναι τουρίστες και όπως είναι λογικό, ο υπεύθυνος τους έδινε οδηγίες στα αγγλικά. Έτσι, όταν πλησίασαν δυο Έλληνες σχολίασαν «εντάξει, ακούσαμε τις οδηγίες στα αγγλικά, που φτάσαμε». Ο υπεύθυνος, εμφανώς εντυπωσιασμένος για την άφιξη των Ελλήνων, τους ενημέρωσε ότι από την αρχή της σεζόν, το σύνολο των Ελλήνων που έχουν επισκεφτεί τη Δήλο είναι 13, εκ των οποίων οι 10 ήταν Έλληνοαυστραλοί ή Ελληνοαμερικάνοι. Απόρησαν και οι δυο Έλληνες (και εγώ). Είναι δυνατόν, το ποσοστό των Ελλήνων επισκεπτών να είναι τόσο χαμηλό; Κατανοούμε την κληρονομιά μας;! Εκείνη η μέρα στο λιμανάκι ήταν καλή, πάντως, γιατί άλλοι δυο Έλληνες προσέγγισαν τον tour operator. Χαμογέλασε πλατιά εκείνος (και εγώ). Χα! Από πίσω σε όλα εγώ, όπως βλέπεις! A! Ευτυχώς η ξεναγός ήταν Ελληνίδα!
Στη χώρα
Σε κάποιο στενάκι στη χώρα!
Περιπλανήθηκα, λοιπόν, μετά στα σοκάκια της χώρας. Όσο πιο ψηλά, τόσο καλύτερα. Περπάτησα στα δρομάκια, παρατηρώντας τα λευκά σπίτια και ανακαλύπτοντας μικρά «συνοικιακά» μαγαζάκια, όπως ένα βιβλιοπωλείο, στο οποίο βρήκα την τέλεια κάρτα γενεθλίων για ένα αγαπημένο μου πρόσωπο! Ούτε παραγγελία να την είχα κάνει! Μήπως θυμάσαι και ένα έργο που είχα βάλει στο μάτι πριν καιρό; Το «sea is my home»; Έπειτα από επικοινωνία με την υπέροχη δημιουργό Θάλεια, κατάφερα και το απέκτησα. Όχι μόνο αυτό. Και ένα άλλο! Αφού αγαπάμε θάλασσα και ταλαντούχους δημιουργούς! Κλείνω έτσι το κείμενό μου, καλοκαιρινά και με πολλή θάλασσα!
Μπλε και λευκό!
Αγαπημένο σημείο στη χώρα!
Αναμένω και δικά σου σχόλια ή όμορφα σημεία που έχεις ανακαλύψει!
Δείτε περισσότερα στη σελίδα του mylandingrunway.com