Είναι αρκετά πιθανό να επαληθευτεί αυτό το σενάριο. Τόσο δημοσκοπικά όσο και σε επίπεδο πολιτικών επιλογών. Με νίκη ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει συνεργασία με το Ποτάμι. Αν βγει αριθμητικά, σταματά εκεί. Αν όχι, η προσέγγιση με τη Νέα Δημοκρατία είναι αναπόφευκτη - αριθμητικά αλλά και με γνώμονα τις επιθυμίες των Βρυξελλών, που θα ήθελαν ένα μεγάλο συνασπισμό για πολιτική σταθερότητα τουλάχιστον διετίας στην χώρα. Από την άλλη όμως, το διακύβευμα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υπαρξιακό, καθώς η συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία θα τον οδηγήσει σε πολιτικό αδιέξοδο, ίσως μεγαλύτερο από εκείνο που αντιμετωπίζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Για τη Νέα Δημοκρατία δεν θα ισχύει το ίδιο, καθώς θα παραμείνει συνεπής στην πολιτική των μνημονίων. Και από μια ισχυρή φθορά του ΣΥΡΙΖΑ θα βγει μεσοπρόθεσμα κερδισμένη.
Ένα άλλο σενάριο θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεργάζεται με την Λαϊκή Ενότητα, σε ενδεχόμενη ικανοποιητική απόδοση του νεοσύστατου κόμματος στις εκλογές. Μπορεί επισήμως να διατυπώνουν πως έχουν διαφορετικές στρατηγικές προτεραιότητες (που πράγματι έχουν), όμως αμφότεροι ξορκίζουν το «παλιό και χρεοκοπημένο» πολιτικό σύστημα. Δεν θα είναι προτιμότερο για τον Αλέξη Τσίπρα να συμμαχήσει με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, σε μια κοινή προγραμματική βάση, με τις δύο πλευρές να κάνουν λίγο πίσω στις δεσμεύσεις τους; Άλλωστε και οι δεσμεύσεις, όπως έχει επαληθευτεί επανειλημμένα και με συνέπεια στο παρελθόν, δίνονται για να καταρρίπτονται, να αυτοακυρώνονται, να παγώνουν στον χρόνο, και τελικά να χάνονται.
Τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες είναι ξεκάθαρα. Η Κομισιόν θέλει κυβερνητική σταθερότητα στην Ελλάδα, και στην παρούσα φάση ο Αλέξης Τσίπρας είναι εκείνο το πολιτικό πρόσωπο που μπορεί να ενσαρκώσει αυτήν την σταθερότητα. Άλλωστε η υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης και η παραδοχή της ήττας στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο της 12ης Ιουλίου, η υπογραφή του τρίτου μνημονίου με την ευρεία υποστήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, καθώς και η δημοφιλία (παρά την πτωτική της τάση) του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν την καλύτερη εγγύηση για τους δανειστές και εταίρους.
Παράλληλα, το ΔΝΤ δείχνει να υποχωρεί στο ζήτημα του χρέους εγκαταλείποντας το κούρεμα και ακολουθώντας την πολιτικής της Γερμανίας για επιμήκυνση. Ακόμη μια ήττα προ των πυλών για την απελθούσα κυβέρνηση, αλλά σε αυτή την περίπτωση χωρίς υπαιτιότητά της. Η Ελλάδα δεν θα πάρει αυτό που θέλει από το ζήτημα του χρέους, κυρίως γιατί μια τέτοια διευκόλυνση θα άνοιγε την όρεξη σε Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιταλούς. Και οι δύο πρώτοι, έχουν εκλογές μέσα στο επόμενο τρίμηνο.
Η χρονική συγκυρία δεν ευνοεί επαναληπτικές εκλογές, τουλάχιστον για τους πιστωτές που δεν επιθυμούν καθυστερήσεις. Τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου είναι προγραμματισμένη η πρώτη αξιολόγηση από τους αντιπροσώπους των θεσμών. Η αξιολόγηση αναμένεται να είναι ιδιαίτερα αυστηρή, καθώς μέχρι τώρα δεν έχει γίνει -ούτε πρόκειται να γίνει άμεσα- τίποτα. Ίσα ίσα που οι πρώτοι ισχυροί τριγμοί θα έχουν ήδη δρομολογηθεί, με τα πρόσθετα δημοσιονομικά και φορολογικά μέτρα να αφήνουν το πρώτο τους αποτύπωμα στην αγορά και στα εισοδήματα.
Εκτός αν τελικά επιδιωχθεί η κωλυσιεργία στο σχηματισμό κυβέρνησης για την αποφυγή της αξιολόγησης. Και αυτό το σενάριο «τρέχει» στο μυαλό πολλών στελεχών και από τα δύο μεγάλα κόμματα.
Σε κάθε περίπτωση, σε ενδεχόμενο επαναληπτικών, κερδισμένη θα είναι η κ. Βασιλική Θάνου. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.