Ζούμε στην εποχή που όλα βρίσκονται υπό αναθεώρηση. Σταθερές και συντεταγμένες που κατά το παρελθόν αποτελούσαν θέσφατα για τις διεθνείς σχέσεις έχουν καταστεί είδος εν ανεπάρκεια. Στην ευρύτερη περιοχή μας το βιώνουμε αυτό με τις συνεχόμενες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ. Με αναφορά τον Συριακό εμφύλιο, τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους και τις προσπάθειες των Κούρδων του Ιράκ να αποκτήσουν μετά απο δεκαετίες αγώνα μια εθνική οντότητα με υπόσταση έθνος-κράτους, βιώνουμε συνεχείς ανατροπές στα δεδομένα που κυριαρχούσαν στις σχέσεις των χωρών της περιοχής.
Μια από τις χώρες που θα υποχρεωθεί να αλλάξει άρδην την στοχοθεσία και τον προγραμματισμό της στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, είναι η Τουρκία που βλέπει μετά από δεκαετίες να αλλάζουν τα πάντα στην ευρύτερη γειτονιά της.
Η πιθανότητα δημιουργίας αυτόνομου κράτους από τους Κούρδους του Ιράκ αλλά και της Συρίας έχουν αναγκάσει την γειτονική μας χώρα στην σύναψη μιας ευκαιριακής συμμαχίας με το Ιράν με μοναδικό , κοινό, στόχο, την αποφυγή δημιουργίας ενός Κουρδικού Κράτους στο μαλακό υπογάστριο των συνόρων τους. Κουρδικό Κράτος που ενδέχεται να δώσει ώθηση στο εδώ και πολλά έτη διατυπωμένο άιτημα των Κούρδων της Τουρκίας και του Ιράν για παροχή αυτονομίας. Την ίδια στιγμή σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τουρκικού Τύπου , ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν και άλλα ηγετικά στελέχη δεν είναι καθόλου ικανοποιημένα από την λεκτική καταδική του δημοψηφίσματος των Κούρδων του Ιράκ, αφού θεωρούν ότι τουλάχιστον μέχρι σήμερα η αντίδραση των δύο μεγάλων παιχτών της περιοχής, Τουρκίας και Ρωσίας, έχει περιοριστεί σε λεκτικές καταδικές και αναφορές και παράλληλα, πλήρη απουσία συγκεκριμένων βημάτων που θα οδηγούσαν σε πρακτική ανάσχεση του αποτελεσμάτος του Κουρδικού δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι σαφές ότι οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Τουρκίας δεν διανύουν και την καλύτερη δυνατή περίοδο τους. Σημείο τριβής αποτελεί η απόφαση των Τούρκων να συνάψουν μια άτυπη συμμαχία βραχυπρόθεσμου συμφέροντος με το Ιράν αλλά και την Ρωσία και να αφήσουν σε δεύτερη μοίρα την προηγούμενη στρατηγική τους στόχευση για ανατροπή του Σύριου Προέδρου Αλ Άσαντ. Κάτι που όπως είναι λογικό έχει δημιουργήσει τριβές ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ουασιγκτον. Από την άλλη μεριά η συνεχόμενη στήριξη των Κούρδων της Συρίας από τις ΗΠΑ , λόγω των επιτυχίων που έχουν καταγάγει οι πρώτοι στην μάχη ενάντια του 'Ισλαμικού Κράτους' , αποτελεί casus beli για τους Τούρκους που αγωνιούν για ποια μορφή θα λάβει η ανταποδοτικότητα που θα κερδίσουν οι Κούρδοι της Συρίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την λήξη του πολέμου ενάντια στο 'Ισλαμικό Κράτος'. Επιπροσθέτως , η σιωπή των ΗΠΑ απέναντι στις συνεχόμενες οχλήσεις Τούρκων πολιτικών αξιωματούχων για την έκδοση του του Φετουλάχ Γκιουλέν στην Τουρκία αποτελεί μεγάλο αγκάθι που εμποδίζει την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.
Τρίτος παράγοντας που θα οδηγήσει σε αναθεώρηση στρατηγικής την Τουρκική εξωτερική πολιτική, είναι η συνεχή διολίσθηση των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και την Ευρωπαική Ένωση και κυρίως οι κακές σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα την Γερμανία και την Τουρκία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν αποτελεί η στάση των Ευρωπαικών αξιωματούχων απέναντι στην Ευρωπαική προοπτική της Τουρκίας, που φαίνεται ότι μπαίνει στο χρονοντούλαπο αλλά η αλλαγή της στάσης της κοινής γνώμη των χωρών της Ε.Ε που αντιμετωπίζουν την Τουρκία ως κράτος που δεν σέβεται τις αρχές του κράτους δικαίου και διολισθαίνει σε ολιγαρχικές πρακτικές και νοοτροπίες.
Σε αυτό το πλαίσο η Ελλάδα έχει την χρυσή ευκαιρία να καταστεί πυλώνας σταθερότητας για την ευρύτερη περιοχή, ως το μοναδικό κράτος μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης στην περιοχή με καλές σχέσεις με όλους τους σημαντικούς παίχτες της περιοχής.