Τέσσερεις είναι οι ασθένειες της εποχής μας, η κατάθλιψη, ο καρκίνος, το διαρρέον έντερο, και το μεταβολικό σύνδρομο, με όλες έχει να κάνει και η τροφή είτε για να προλάβει είτε για να συμβάλλει στην επανάκτηση της υγείας.
Μετα από τριάντα χρόνια στο χώρο της διατροφής για μένα δεν είναι πρωτεύον πλέον αν κάποιος θα αδυνατίσει ή θα παχύνει αλλά αν είναι αποτοξινωμένος (αλκαλοποιημένος) και υγιής. Η παχυσαρκία είναι μια τοξίνωση, όταν κανείς αλλάξει το πεδίο του οργανισμού κι από όξινο το κάνει αλκαλικό τότε χάνει εύκολα βάρος.
Από τη στιγμή που η παχυσαρκία αυξάνει τα ποσοστά της και έχει πάρει μορφή επιδημίας αποδεικνύει πως ο τρόπος που αδυνατίζουν οι άνθρωποι είναι αναποτελεσματικός.
Ο μέσος όρος διάρκειας μίας δίαιτας στερητικής (όχι μόνο ως προς την ποσότητα αλλά και ως προς την ποικιλία γεύσης) είναι τρεις μήνες, κι αν κανείς καταφέρει να φτάσει τους τρεις μήνες.
Και τι έχει αλλάξει μετά τη δίαιτα; Το μόνο που έχει αλλάξει είναι το βάρος. Είσαι 3-5-8 κιλά λιγότερο, ο λόγος που πάχυνες δεν έχει αλλάξει. Οπότε η επαναπρόσληψη βάρους είναι σχεδόν δεδομένη.
Πάντα η ίδια ιστορία. Δίαιτα, απαγορεύμενες τροφές, σωστές τροφές με λίγα λιπαρά, στέρηση γεύσης, πείνα, βουλιμία, καταστροφή δίαιτας.
Οι άνθρωποι με διαταραχή βάρους κάνουν μια ζωή δίαιτα, από διαιτολόγο σε διαιτολόγο ψάχνοντας την μαγική μέθοδο που θα τους απαλλάξει από το «ξαναπάχυνα».
Τους συναντάς αποκαμωμένους, χωρίς αντοχές, απογοητευμένους χωρίς να πιστεύουν πως θα καταφέρουν ποτέ να αδυνατίσουν.
Και ποια είναι η λύση;
Η παχυσαρκία είναι μια ψυχοσωματική ασθένεια που σημαίνει πως ο άνθρωπος με διαταραχή βάρους δεν μπορεί (και δεν φταίει γι αυτό) να αναγνωρίσει τα συναισθηματά του και να τα λεκτικοποιήσει, οπότε τα εκφράζει στο σώμα.
Γι' αυτό ακριβώς χρειάζεται να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση και σημασία στη συναισθηματική πλευρά και όχι μόνο στην οργανική πλευρά του αδυνατίσματος.
Η πρώτη ανακάλυψη και μετά η νομιμοποίηση που έκανα ήταν η διατήρηση των βουλιμιών στη διάρκεια της προσπάθειας απώλειας βάρους.
Από τη στιγμή που οι πολυφαγίες είναι η μοναδική μορφή έκφρασης του υπέρβαρου δεν πρέπει να τις «κόψει» έως ότου βρει άλλους τρόπους έκφρασης των συναισθημάτων του. Βάσει αυτού άλλαξα όλους τους κανόνες. Δουλεύω τελείως αντίθετα από τον τρόπο που είθισται να αδυνατίζεις.
Η διαφορετική προσέγγισή μου βασίζεται σε μία μέθοδο, σε ένα σύστημα που περιλαμβάνει: 4 στάδια αδυνατίσματος (και όχι 2, δηλαδή αδυνάτισμα-συντήρηση), 8 κανόνες, αφαιρώ τους κανόνες από το ψυχικό πεδίο (μη φας μη χαλάσεις τη δίαιτα,συγκρατήσου κλπ) και τους μεταφέρω στο πρακτικό επίπεδο (βρες όλα σου τα γεύματα, διασκέδασε 2 φορές την εβδομάδα, κοιμήσου 8 ώρες την ημέρα κλπ) και χρησιμοποιούνται 6 εργαλεία βοήθειας (ζυγίσου κάθε μέρα, περίγραψε την πολυφαγία κλπ).
Εμφανίζω 4 χαρακτηριστικούς τύπους παχυσαρκίας με βάση κοινά συμπτώματα και συμπεριφορές. Ο κάθε τύπος περιγράφει τον τρόπο που ο λογικός εαυτός συμπεριφέρεται στον συναισθηματικό. Ο δρόμος προς τη λύση του προβλήματος του επιπλέοντος βάρους είναι να μπορέσει ο υπέρβαρος να αντικρύσει να συναισθανθεί τις διατροφικές συμπεριφορές του για να μπορέσει να τις σεβαστεί. Μόνο αν μπορέσει να σεβαστεί τις βουλιμίες του θα έχει τη δυνατότητα να φτάσει στο τρίτο στάδιο και να επιλέξει να πράξει, δηλαδή να αδυνατίσει.
Και σε αυτή την χρονική στιγμή θα ασχοληθεί με τις τροφές τις βιταμίνες και την υγιεινή διατροφή. Το διαιτολόγιο που προτείνω (δουλεύω με μερίδες και όχι γραμμάρια) βασίζεται στην Μεσογειακή διατροφή και χρησιμοποιώ τα δημητριακά από τη μακροβιοτική διατροφή, δηλαδή το καστανό ρύζι, το κινόα, το φαγόπυρο, τη βρώμη, το κεχρί, το ντίνκελ, το καμούτ. Αυτοί οι σύνθετοι υδατάνθρακες είναι πολύτιμες τροφές γιατί εκτός των θρεπτικών συστατικών περιέχουν κι αντιοξειδωτικές ουσίες, ασπίδα προστασίας κατά του καρκίνου, περιέχουν φυτικές ίνες και συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του εντέρου (βασικό ανοσοποιητικό όργανο), βοηθούν στην ρύθμιση του επιπέδου σακχάρου στο αίμα (γιατί καίγονται αργά) κι έτσι μειώνεται το αίσθημα της πείνας.
Από τη στιγμή που το κινόα, κεχρί, φαγόπυρο, αμάρανθος έχουν τον ίδιο χρόνο βρασμού με το ρύζι καρολίνα, μπορείς να αντικαταστήσεις στο σπανακόρυζο το ρύζι και να φτιάξεις σπανάκι με κινόα, γεμιστά με φαγόπυρο, ντολμαδάκια γιαλαντζί με κεχρί.
Ας μην κρυβόμαστε, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αδυνατίσει κανείς και να διατηρήσει το βάρος του, είναι ουτοπία να θεωρεί κανείς ότι θα αλλάξει διατροφικές συνήθειες σε τρεις μήνες ή σε έξι. Δεν αρκεί ένα προσωπικό διαιτολόγιο, χρειάζεται και μια προσωπική σχέση με τον βουλιμικό εαυτό που κουβαλά ο κάθε ένας που έχει πρόβλημα με το βάρος του. Εάν δεν ανακαλύψει τα όρια του και έναν άλλο τρόπο φροντίδας εαυτού, ο παχύσαρκος θα παραμείνει ακίνητος κάτω από την προστασία των κιλών του. «Ευτυχώς», γιατί αν δεν πάχαινε, θα αρρώσταινε πολύ σοβαρά ή θα έσκαγε.