Η εγκληματολογία αναφέρει ότι για να πραγματοποιηθεί ένα έγκλημα χρειάζεται κίνητρο, όπλο και θύμα. Εάν η επιστήμη τα λέει σωστά τότε πολλοί νόμοι που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι εγκλήματα. Δεν εκλαμβάνονται όμως ως τέτοια, διότι η πολιτική επιστήμη ξεχωρίζει το άτομο από την ζωή του. Η νομική πάλι, δεν αποδέχεται ως θύμα τον εργαζόμενο που έχασε την εργασία του, διότι δεν την απασχολεί η αλλαγή του επιπέδου και των συνθηκών διαβίωσης. Κρίμα και άδικο.
Στις 5 Αυγούστου 2014, ο υπουργός Υγείας κ. Βορίδης, συμπεριέλαβε σε νομοσχέδιο που αφορούσε το Ογκολογικό Νοσοκομείο Αγ. Αναργύρων (μια ακόμη παλαιά πρακτική), τροπολογίες που αλλάζουν δραματικά και ουσιαστικά την λειτουργία της αγοράς των ΜΜΕ. Μετά από ένα παρασκήνιο 4 ημερών, μέσα στο κατακαλόκαιρο και χωρίς καμία συνεννόηση με τους κατά νόμο και ουσία συμμετέχοντες (Διαφημιστική αγορά, Διαφημιζόμενοι και ΜΜΕ), αποφάσισε ότι η αγορά αυτή είναι αμαρτωλή και θέλησε να βάλει τάξη...
Ο κ. Δ. Σταμάτης ανέφερε κιόλας, ότι «...πρέπει να σταματήσει το πανηγύρι ... των εκβιαστών ενδιάμεσων....».
Βέβαια ήρθε δεύτερος διότι τα είχε κάνει αυτά ο νυν συν-κυβερνών Β. Βενιζέλος, το 1995 με έναν αντίστοιχο νόμο (2328/95) που φιλοδοξούσε να φέρει διαφάνεια στις συναλλαγές αυτής της αγοράς, αλλά που κατέληξε στο χάος των συχνοτήτων των ΜΜΕ, στην ασυδοσία του καθενός που άνοιγε και ανοίγει Τηλεοπτικό ή Ραδιοφωνικό σταθμό, στο σκάνδαλο των 172 εκατ. € του ALTER, στο κλείσιμο 4 Διαφημιστικών εταιριών, 2 Media Agency και φυσικά την απώλεια εργασίας εκατοντάδων εργαζομένων.
Η κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί τις επιπτώσεις αυτών των νόμων σχετικές με την ραγδαία μείωση των εσόδων των Ασφαλιστικών Ταμείων, την μείωση των Εσόδων από το Αγγελιόσημο (δεδομένης της πτώσης της διαφημιστικής δαπάνης, υπολογίζουμε ότι θα αγγίξει ιστορικό χαμηλό) και φυσικά την απώλεια νέων εκατοντάδων θέσεων εργασίας λόγω της «απευθείας τιμολόγησης».
Οι εναπομείνασες, λόγω κρίσης, Διαφημιστικές εταιρίες έχουν ζημιές και ο νόμος αυτός θα τις σπρώξει στον γκρεμό. Ήδη βρίσκονται στην άκρη του εδώ και καιρό.
Αντιθέτως ορισμένα ΜΜΕ, που έχουν επίσης τεράστιες ζημιές, ως δια μαγείας θα συνεχίσουν να δανειοδοτούνται για να εξυπηρετήσουν τα συσσωρευμένα χρέη τους, που δημιουργήθηκαν όμως λόγω τις υπερ-σπατάλισης πόρων και της κακής διαχείρισης και όχι λόγω αδιαφανούς και αμαρτωλής λειτουργίας της αγοράς.
Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι πολλοί ιδιοκτήτες Ομίλων ΜΜΕ, τα χρησιμοποιούν μόνο ως πολιτικό μοχλό πίεσης για την εξυπηρέτηση των υπολοίπων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους και όχι φυσικά σαν κύρια πηγή εσόδων τους. Συνεπώς «μπορούν» να εμφανίζονται και ως ζημιογόνα.
Βρήκαμε το κίνητρο.
Το όπλο είναι ο ίδιος ο νόμος.
Το θύμα;
Ποιος άλλος. Οι εργαζόμενοι, τα Ταμεία, οι αδύνατες να παρέμβουν Εταιρίες και οι Διαφημιζόμενοι που θα πληρώσουν για μια ακόμη φορά.
Επιβάλλεται η λειτουργία ολιγοπωλίου, που σημαίνει σταδιακή αύξηση των τιμών, πτώση του επιπέδου των υπηρεσιών, απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας.
Για πολλοστή φορά, παρακολουθούμε την κατά παραγγελία διευθέτηση μιας αγοράς.
Και δύο τελευταίες λεπτομέρειες.
Ερωτήθηκαν και συνέβαλαν με τις απόψεις τους, στην διαμόρφωση αυτού του νόμου, ελάχιστοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Ουδείς άλλος....
Επίσης, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την διαφημιστική δαπάνη που διαχειρίζεται η Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, όπως επίσης και για πολλές από τις διαφημιστικές δαπάνες που διακινούν τα Υπουργεία και οι ΔΕΚΟ. Δεκάδες εκατομμυρίων που «χάνονται» στην γραφειοκρατία. ... και ο νοών νοείτω.
Η λύση στο πρόβλημα είναι μία και μοναδική. Να αποσυρθεί ο όρος «απευθείας τιμολόγηση διαφημιζομένων» και να επανεξεταστούν όλοι οι όροι για τις συμπράξεις ΜΜΕ και το καθεστώς εργασίας.