Ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Και επιλέχθηκε για να τραβήξει την προσοχή σας. Προεκλογικά, και τα τελευταία δύο χρόνια, μάχονται οι πολιτικοί ταγοί της χώρας για το ποιος θα φέρει τις περισσότερες επενδύσεις στη χώρα. Πράγματι, μετά από δύο απανωτές βουλευτικές/εκλογικές αναμετρήσεις η χώρα είναι πάλι από εκεί που ξεκίνησε περίπου δύο χρόνια πριν.
Χωρίς λεφτά στα δημόσια ταμεία, με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης, αυξανόμενη ανεργία και ένα καλοκαίρι που κατά κοινή ομολογία δεν πήγε καλά για την «βαριά» βιομηχανία μας, τον τουρισμό. Βιώνουμε μία περίοδο στην ιστορία μας κατά την οποία περιμένουμε τον ξένο Deus ex machina να μας σώσει από το δικό μας τέλμα, ένα τέλμα στο οποίο μόνοι μας μπήκαμε. Πράγματι, η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των λοιπών εταίρων θα είναι κρίσιμη για την αναστύλωση της οικονομίας. Κυρίως όμως και για την διαμόρφωση του νέου παραγωγικού μοντέλου της χώρας, αν πιστέψει κανείς πως υπήρχε ποτέ.
Σε αυτό το πλαίσιο, μάχες δίνονται στην πολιτική αρένα για την εισροή επενδύσεων και «ξένου» χρήματος στην ασθενική οικονομία της χώρας. Είναι γεγονός, πως το τραπεζικό σύστημα της χώρας βιώνει μία έλλειψη ρευστότητας η οποία έχει καταπνίξει οποιαδήποτε προσπάθεια για νέες (εγχώριες) επιχειρηματικές προσπάθειες. Τα δε capital controls έχουν στερήσει από πρώτες ύλες εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας πάνω στις οποίες βασίζουν την δραστηριότητα τους.
Είναι γεγονός, πως το ρευστό από το εξωτερικό μπορεί να βοηθήσει ώστε να μπορέσουν τα υγιή τραπεζικά ιδρύματα της χώρας να αρχίσουν εκ νέου να δανειοδοτούν επιχειρήσεις που θα μπορέσουν να έχουν όμως εξαγωγικό χαρακτήρα.
Η επένδυση αλλοδαπών κεφαλαίων, σε εξαγωγικούς τομείς της χώρας δίνει την δυνατότητα για έλεγχο της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας ιδίως σε προϊόντα τα οποία διαθέτουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα.
Προϊόντα όπως τα υψηλής ποιότητας βιολογικά αγροτικά προϊόντα, κτηνοτροφικά προϊόντα ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) και ΠΓΕ (Προστατευόμενης Γεωγραφικής Προέλευσης), αλλά και προϊόντα περιορισμένης μεταποίησης όπως το μέλι ή καλλυντικά που χρησιμοποιούν ως βάση μαστίχα ή κερί.
Αυτή είναι μία ενδεικτική απαρίθμηση των προϊόντων που μπορεί κάποιος να αναφέρει παρακολουθώντας στοιχειωδώς τρέχουσες ειδήσεις.
Διαβάζοντας κανείς την Κοινή Αγροτική Πολιτική 2014-2020 και την αναφορά Αγροτικής Ανάπτυξης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για την επόμενη εξαετία, βρίσκουμε πως η κοινοτική υποστήριξη (ήτοι χρήματα της Ε.Ε) θα ανέλθει σε 4.718.291.793 ευρώ. Εκ των οποίων 12% θα πάει στην Βιολογική Γεωργία, 6% για την εκκίνηση επιχειρήσεων νέων αγροτών και 7% σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις.
Το γεγονός είναι πως η Ελλάδα λόγω του μικρού κλήρου, δηλαδή των μικρών αγροτεμαχίων που διαθέτει ο κάθε αγρότης, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σε όγκο μεγαθήρια όπως η Γαλλία ή η Ισπανία. Μπορεί όμως με την κατάλληλη επανεκπαίδευση και το λεγόμενο "retooling" των αγροτικών επιχειρήσεων να κάνουμε μία στροφή στην ποιοτική αλλά μικρή παραγωγή προϊόντων υψηλής αξίας (high yield).
Εκεί είναι όμως και κρίσιμος ο ρόλος των πιστωτικών ιδρυμάτων, να μπορέσουν να στηρίξουν την αγροτική επιχειρηματικότητα μέσω νέων επενδυτικών εργαλείων και μέσων. Η επιτυχία του θεσμού της συμβολαιακής γεωργίας είναι ένα "success story" που πρέπει να μας οδηγήσει σε νέες καινοτομίας.
Ίσως ήρθε και η ώρα, να συζητήσουμε και την αναδιανομή του κλήρου στην Ελλάδα προκειμένου να ενοποιηθούν αγροτεμάχια που χωρίζονται, και να δοθεί και η ευκαιρία σε νέους αγρότες να πάρουν γη σε χαμηλή τιμή.
Τέλος, μία ακόμα σκέψη είναι οι τράπεζες να αναστείλουν τους πλειστηριασμούς σε αγροτεμάχια και αντίθετα να συνάψουν συμβολαιακή γεωργία με τους οφειλέτες τους εφόσον το αγροτεμάχιο που τελεί υπό κατάσχεση δύνανται να στηρίξει αγροτική δραστηριότητα.
Η έλλειψη πιστώσεων και δανείων είναι το κύριο πρόβλημα που δεν μπορεί να αναπτύξει την δραστηριότητα της η υγιής επιχειρηματικότητα. Ευχής έργο θα είναι, με την είσοδο νέων κεφαλαίων στις τράπεζες, να γίνεται λήψη δανείων με βάση την εξαγωγική δυνατότητα (ιδίως εκτός Ε.Ε) της εκάστοτε επιχείρησης.
Και όχι για να ανοίγουν καφετέριες και ψητοπωλεία στις πόλεις μας.