Ρωσία και αεροπλάνα, δύο πράγματα που δεν πάνε πάντα καλά μαζί. Το πέπλο καπνού που αιωρείται πάνω από τη Ρωσία και τα αεροπλάνα οφείλεται σε μια μακριά σειρά από αεροπορικές καταστροφές από το τέλος της δεκαετίας του '80 και μετά. Αλλά και μόνο το να πλησιάσει κανείς τη Ρωσία με αεροπλάνο πόσο μάλλον να μπει κανείς σε Ρώσικο αεροπλάνο, απαιτεί κάποιο θάρρος και αρκετή τρέλα. Η κατάρριψη της πτήσης ΜΗ16 από φιλο-Ρώσους αντάρτες πάνω από την Ανατολική Ουκρανία τον προηγούμενο Ιούλιο είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα. Πιθανώς το καλύτερο (ή μάλλον το χειρότερο) παράδειγμα είναι η πτώση του Πολωνέζικου στρατιωτικού αεροπλάνου Τu-154 έξω από το Σμόλενσκ της Ρωσίας.
Και οι 96 επιβαίνοντες σκοτώθηκαν. Ανάμεσα τους και ο Πολωνός Πρόεδρος Λεχ Κατσίνσκι, η γυναίκα του, ο Πολωνός επιτελάρχης των Ενόπλων Δυνάμεων, αρκετοί υψηλόβαθμοι Πολωνοί στρατιωτικοί και 18 μέλη της Πολωνικής Βουλής. Η σχετική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνη ήταν η Πολωνική Αεροπορία. Αλλά το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο κατά το οποίο έγινε η συντριβή ήταν αυτό που έκανε το δυστύχημα κυριολεκτικά απίστευτο. Η πολωνική αντιπροσωπεία πετούσε για τη Ρωσία, σε μια χειρονομία φιλίας, για να παραστεί σε τελετή που θα τιμούσε την 70η επέτειο της Σφαγής του Κατύν , κατά την οποία 22.000 Πολωνοί σφαγιάστηκαν από τη ρωσική μυστική αστυνομία στην πρώτη περίοδο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Αντ 'αυτού, κατέληξε σε μια νέα σφαγή για την Πολωνία.
Αυτός ήταν η μακάβριος νοητικός χάρτης, στον οποίο τοποθέτησα αυτόματα την είδηση ότι το Βρετανικό Μουσείο, σε άλλη μια χειρονομία «σύμβολο φιλίας», έχει δανείσει το άγαλμα του Ιλισού στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης για τη 250η επέτειο του Μουσείου. Θα ήταν ωραίο αν το Ερμιτάζ είχε ζητήσει να δανειστεί κάτι που ανήκε στην πραγματικότητα στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Όταν μαθεύτηκε η είδηση το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν τον καημένο τον ακέφαλο Ιλισσό δεμένο καλά στο χώρο φόρτωσης ενός αεροπλάνου, («παρακαλώ κρατήστε τις ζώνες σας καλά δεμένες σε περίπτωση απρόβλεπτων αναταράξεων»), η λευκή μαρμάρινη σάρκα του ολοένα και πιο εκτεθειμένη στον κρύο αέρα, να πορεύεται προς το ρωσικό εναέριο χώρο.
Ο Ιλισσός συχνά περιγράφεται ως «ξαπλωμένος», αλλά η απουσία του κάτω μισού του δεξιού του ποδιού τον κάνει να φαίνεται, «κλειδωμένος» σε μια αέναη άσκηση, καταδικασμένος σε όλη την αιωνιότητα να γυμνάζει το εσωτερικό των μηρών του. Όταν άκουσα την είδηση, το μόνο που ήθελα ήταν να σωθεί ο καημένος , ο όμορφος κι εξαντλημένος Ιλισσός από άλλη μια βόλτα με το αεροπλάνο.
Αν ο Πούτιν θέλει πραγματικά να τραβήξει πάνω του την παγκόσμια προσοχή, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να στείλει το άγαλμα απευθείας πίσω στην Ελλάδα. Όπως λένε στο παιχνίδι της Monopoly, «Μην σταματάς. Συνέχισε». Σίγουρα αυτό θα ήταν μια πολύ μεγαλύτερη «χειρονομία φιλίας» από αυτήν που μόλις έκανε το Βρετανικό Μουσείο. Αν το κάνει πάντως, ζητάω ταπεινά, να μην το στείλει αεροπορικώς.