Αρκετοί πολιτικοί και πολιτευόμενοι (ευτυχώς όχι όλοι) έχουν επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε έναν αγώνα «αυτοεξευτελισμού». Με δηλώσεις , πράξεις, και παραλείψεις τους κάνουν ότι είναι δυνατόν για να επιτρέψουν σε ολους εμάς να τους κατατάξουμε σε κατηγορίες με τον τίτλο «γραφικοί» ή «ανόητοι» , ή αφελείς» ή «κουτοπόνηροι» ίσως και «συμφεροντολόγοι».
Μόνον που αν όλα αυτά αφορούσαν μόνον τους ίδιους, θα ήταν μικρό το κακό. Και θα είχε αντανάκλαση σε αυτούς και σε οσους κάποτε τους «σταύρωσαν» (ψυχολογικά για τους τελευταίους). Όμως όπως φαίνεται όλοι αυτοί προκαλούν και γενικότερα προβλήματα. Μετατρέπουν την πολιτική ζωή από «αρένα» μέχρι «βόθρο». Προκαλούν νέο κύκλο αμφισβήτησης των πολιτικών ως πρόσωπα αλλά και της πολίτικης συνολικά , γίνονται όλο και πιο πολύ αναξιόπιστοι.Και όλα αυτά βέβαια, έχουν επίπτωση και στην πορεία της χώρας σε όλα τα επίπεδα αλλά και στην ίδια την πολιτική ζωή.
Όμως , αυτοί οι πολιτικοί που «παίζουν» κυριολεκτικά με τους θεσμούς, που οργανώνουν διάφορα σώου, που εμπλέκονται σε αυτά είτε μετέχοντας είτε σχολιάζοντας τα, όταν «δουν τα σκούρα» επιδιώκουν να βγάλουν το βάρος από πάνω τους με τον πιο εύκολο και πρόσφορο (όπως πιστεύουν) τρόπο. Να τα ρίξουν σε αλλους. Και αυτοί οι άλλοι είναι όπως φαίνεται, για μια ακόμα φορά, οι δημοσιογράφοι.
Η μια βουλευτής περνά από τα γραφεία των κοινοβουλευτικών συντακτών, λέει όσα λέει για την υπόθεση Χαικαλη (τα οποία επαναλαμβάνει και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς) και όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση βρίσκει την «εύκολη λύση». Για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι. Την παρερμήνευαν, διαδίδουν πράγματα που δεν είπε και αλλά γραφικά. Ο άλλος, πρώην δημοσιογράφος μάλιστα, δεν διστάζει για να καλύψει τις διαφορές κωλοτούμπες του σημερινού αρχηγού του, βγάζει ανακοίνωση που τα ρίχνει όλα στους δημοσιογράφους του δικαστικού ρεπορτάζ μιλώντας μάλιστα για δημοσιογραφικά "τερατουργήματα". Αναγκάζοντας την Ένωση Συντακτών (στην οποία είναι μέλος) να τον καταγγείλει...
Ήμουν και είμαι πάντα υπέρ και της off the record ενημέρωσης μια και αυτό δίνει στον δημοσιογράφο την δυνατότητα να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για να μπορεί να εκτιμήσει σωστότερα τα γεγονότα αλλά και της «μη αποδιδόμενης ενημέρωσης» μια και έτσι μπορεί να υπάρξει καλύτερη ενημέρωση στο κοινό. Κάτι που δεν θα μπορουσε να γίνει σε άλλη περίπτωση. Όμως θεωρώ πια ότι έχει παραγίνει το κακό με διαφόρους κυρίως πολιτικούς και πολιτευόμενους (αλλά και άλλες κατηγορίες πολιτών), που όταν τα πράγμα δεν πηγαίνουν όπως τα έχουν υπολογίσει, τα φορτώνουν όλα στους δημοσιογράφους. Αντί να ζητήσουν συγγνώμη για κάτι που έκαναν ή να επιμείνουν με θάρρος σε αυτά που πιστεύουν ή λένε, βρίσκουν (νομίζουν) το εύκολο θύμα , τους δημοσιογράφους και τα ρίχνουν σε αυτούς που είτε « δεν ατάλαντων» , είτε «τα παρερμήνευαν».
Ομολογώ ότι και εμείς ως κλάδος, δεν είμαστε και ο πιο αγαπητός στον μέσο πολίτη. Και ίσως εδώ οι πολίτες να έχουν ένα δίκιο και να ευθυνόμαστε και εμείς οι δημοσιογράφοι για την εντύπωση αυτή που υπάρχει.Όμως άλλο αυτό και άλλο το να «αίρουμε τις αμαρτίες του κόσμου».Γιατί κάποιοι προσπαθούν να καλύψουν το λάθος τους κρυπτόμενοι πίσω από τους δημοσιογράφους, αλλά κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μας χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους λόγους. Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι ως δημοσιογράφοι, ως άτομα, ως επαγγελματίες και ως κλάδος πρέπει να αντιδράσουμε.
Να αντιδράσουμε άμεσα και δυναμικά. Εδώ και τώρα.
Να διαφυλάξουμε το δημοσιογραφικό απόρρητο, το off the record και το «μη αποδιδόμενο».
Αλλά για ολους οσους τηρούν το fair play. Στις άλλες περιπτώσεις, όλα στο φως εδώ και τώρα. Με ονόματα, με λεπτομέρειες , με στοιχειά. Για να αντιληφθούν όλοι αυτοί οι πολιτικοί και οι πολιτευόμενοι ότι δεν μπορούν να παίζουν τα παιχνίδια τους (πολλές φόρες επικίνδυνα) στις πλάτες των δημοσιογράφων. Φτάνει πια. Όλα στο φως εδώ και τώρα.