Αργά την νύχτα μόλις έχει ανακοινωθεί το ασφαλές αποτέλεσμα ο Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει στα Προπύλαια για την καθιερωμένη ομιλία νίκης. Με ελαφρώς τρεμάμενα χέρια ανοίγει το μπλε ντοσιέ βγάζει την ομιλία που θα διαβάσει. Η ομιλία είναι εμψυχωτική και προσεγμένη αφού γνωρίζει ότι κάθε λέξη μπαίνει πια στο μικροσκόπιο. Τελειώνει την ομιλία και φεύγει. Ο κόσμος από κάτω πανηγυρίζει και χορεύει. Ο Τσίπρας τότε σε μία αυθόρμητη κίνηση, επιστρέφει πάλι στο βήμα και φωνάζει «έχει ο λαός δικαίωμα στο πανηγύρι και στον χορό, πέντε χρόνια μας το στέρησαν».
'Ασχετα από το τι υποστηρίζει ή ψηφίζει κανείς, πέντε χρόνια ζούμε στην Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση ανήσυχοι και μουδιασμένοι μέσα στην αβεβαιότητα στην χειρότερη χωρίς χρήματα, ασφάλεια, προοπτική. Είναι σαν να έχουμε καταδικαστεί να ζούμε, όπως παρατήρησε μία φίλη, μέσα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου κρατώντας το χέρι του ασθενούς που βρίσκεται στο κρεβάτι.
Είδαμε να υπογράφεται το πρώτο μνημόνιο βιαστικά λίγο πριν χρεοκοπήσουμε, είδαμε την ζωή μας να εξαρτάται πάντα από την έλευση της Τρόικας για να πάρουμε την επόμενη δόση που θα κρατά τον ασθενή στη ζωή. Είμαστε ένας περήφανος λαός και εργατικός και είδαμε την ζωή μας να αλλάζει απότομα με αυστηρά μέτρα λιτότητας.
Ο νέος Πρωθυπουργός υπόσχεται να τα ανατρέψει όλα αυτά. Η να προσπαθήσει να τα ανατρέψει. Τόσο μέσα στην χώρα όσο και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό έχει μία μοναδική ευκαιρία γιατί η ψυχολογία του κόσμου φαίνεται να είναι μαζί του. Είδαμε και στην δημοσκόπηση της Huffington Post πως το 55% του κόσμου θεωρεί ότι μία κυβέρνηση με άξονα τον Σύριζα θα μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Έχει μία πολιτική ευκαιρία αφού η ΝΔ που θα ασκεί αξιωματική αντιπολίτευση θα πάρει χρόνο μέχρι να ανασυνταχτεί και ανασυγκροτηθεί.
Τα οικονομικά όρια είναι πάλι ασφυκτικά. Το οικονομικό επιτελείο της νέας Κυβέρνησης θα πρέπει ενδεχομένως να ζητήσει παράταση της χρηματοδότησης για όσο καιρό θα ξεκινήσουν εκ νέου οι διαπραγματεύσεις, όπως υποστηρίζει η νέα Κυβέρνηση ότι θα κάνει. Δεν γνωρίζουμε ακόμα όμως πως θα αντιδράσουν οι ξένοι δανειστές. Όσοι έχουν καθίσει στις καρέκλες του Eurogroup μιλούν για ένα αμείλικτο πόλεμο δυνάμεων της αγοράς . Πιστεύουν ότι η οικονομική κρίση είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να «φάει» και τον επόμενο Πρωθυπουργό.
Δεν γνωρίζουμε ακόμα αν η ίδια η Ευρώπη ή αν όλη η Ευρώπη θέλει να αλλάξει. Έχει γίνει ολοφάνερο τα τελευταία χρόνια ότι τα οικονομικά θεμέλια της Ευρώπης είναι σαθρά. Δεν γνωρίζουμε όμως ακόμα αν το «δείγμα της Ευρώπης που αλλάζει, θα ανταμώσει με τους άλλους λαούς της Ευρώπης» όπως είπε στα Προπύλαια ο νέος Πρωθυπουργός. Η ιστορία της Ελλάδας έχει δείξει ότι οι νέες πολιτικές δυνάμεις και ιδέες εμφανίστηκαν στην έξοδο από τις κρίσεις. Εμείς δεν ξέρουμε ακόμα που βρισκόμαστε αλλά σίγουρα είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Ίσως θα έπρεπε επομένως προσωρινά να κρατήσουμε από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα μία φράση που δεν σχολιάστηκε τόσο πολύ: «η Ελλάδα ζητά χώρο και χρόνο».