To πρόσφατο blog του συναδέλφου ακαδημαικού εξ Αμερικής Iωάννη Ιωαννίδη «Ανοιχτή επιστολή στο καλύτερο βιογραφικό της χώρας» θα πρέπει να είναι το πιο διαβασμένο στην σύντομη ιστορία της HuffingtonPost.gr και φυσικά με διακατέχει τρελλή ζήλια για την επιτυχία του. 23 χιλιάδες λάικς είναι, για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον, αστρονομικό νούμερο. Πέραν, όμως, του προσωπικού μου φθόνου, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η τόση μεγάλη απήχηση ενός άρθρου για πράγματα τόσο γνωστά, τόσο στοιχειώδη και τόσο αυτονόητα. Γιατί, με όλο το σεβασμό, ο Iωάννης Ιωαννίδης μπορεί, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, να μην έρχεται, φαντάζομαι, στην Ελλάδα συχνά αλλά οι 23 χιλιάδες θαυμαστές του - σε ποια χώρα ζουν;
Θα το πω ευθέως κι ας μου στοίχισει ακριβά σε λάικς. Τα 23 χιλιάδες λάικς του Iωάννη Ιωαννίδη επιβεβαιώνουν με τρόπο αποκαρδιωτικό πόσο προβληματικός και ανώριμος είναι τελικά ο Έλληνας ψηφοφόρος. Στοιχηματίζω ότι ένα μεγάλο ποσοστό απ'αυτούς τους 23 χιλιάδες και έχουν ψηφίσει (και όχι μόνο μια φορά) τους πολιτικούς που κριτικάρει τώρα ο Iωάννης Ιωαννίδης και έκαναν ότι δεν έβλεπαν ότι ζούσαν για χρόνια, τι χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, μέσα σένα σαθρό σύστημα με υψηλότατους δείκτες διαφθοράς, αναξιοκρατίας και πελατειακής φαυλότητητας επειδή τους βόλευε και τους συνέφερε. Επειδή, να το πω ωμά, τρώγανε. Για να είμαστε δίκαιοι, όλοι τρώγαμε. Με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο.
Ο Θεοδωρος Πάγκαλος μπορεί να είναι η προσοπωποίηση της παντελούς έλλειψης διπλωματίας και τακτ (σε άλλη χώρα δεν θα έφτανε ποτέ υπουργός και Αντιπρόεδρος κυβέρνησης) όμως όταν βγήκε το 2011 - όταν είχαν ήδη αρχίσει τα μνημονιακά όργανα - στο βήμα της ελληνικής Βουλής και ξεστόμισε το περίφημο «Μαζί τα φάγαμε», έλεγε με ανυπόφορη ακρίβεια την αλήθεια. Το γεγονός οτι του την έπεσε μετά όλο το πολιτικό, πολιτισμικό και μηντιακό κατεστημένο της χώρας, λέει περισσότερα για τις συλλογικές άμυνες αυτού του κατεστημένου παρά για τις χτυπητές αδυναμίες ενός βετεράνου πολιτικού, κλασικό προιόν αυτού του σαθρού συστήματος.
Τα 23 χιλιάδες λάικς του Ιωαννίδη αποτελούν τη μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που έχει γαλουχηθεί στο ό,τι-φαμε-ό,τι-πιούμε-κι- ό,τι-αρπάξουμε. Μιας κοινωνίας που μέχρι πρότινος το 60% των φορολογουμένων δεν πλήρωνε φόρο εισοδήματος. Μιας κοινωνίας που αδυνατεί να λειτουργήσει χωρίς ρουσφέτια, διευθετήσεις, εξυπηρετήσεις και γενικώς αρπαχτές πάσης φύσεως. Μιας κοινωνίας που παρά όλα όσα νοσηρά συμβαίνουν γύρω μας συνεχίζει να θεωρεί την παραβατικότητα, την ατιμωρησία και το ακαταδίωκτο κεκτημένα δικαιώματα. Μιας κοινωνίας που ψάχνει συνωμοσίες και βλέπει παντού συνωμότες για τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε. Μιας κοινωνίας που, τώρα που τα λεφτά τέλειωσαν, οργίζεται, θυμώνει, φωνάζει, βρίζει, κι αν χρειαστεί, χειροδικεί. Μιας κοινωνίας που ψηφίζει δεκαετίες τώρα τα λάθος πρόσωπα γιατί ψηφίζει με λάθος κριτήρια και λάθος κίνητρα. Να συνεχίσω; Να μη συνεχίσω καλύτερα γιατί αν το blog του Iωάννη Ιωαννίδη είναι το πιο δημοφιλές στη μέχρι τώρα ιστορία της HuffingtonPost.gr, το δικό μου blog, αντιθέτως, θα είναι το πιο αντι-δημοφιλές.
«Μην κοροιδευόμαστε - το κάθε εκλογικό σώμα έχει τον πολιτικό προσωπικό που του αξίζει. Και η ελληνική κοινωνία, λυπάμαι ειλικρινά που το λέω, δεν αξίζει τίποτα περισσότερο. Ο Αλέξης Τσίπρας, ο Σταύρος Θεοδωράκης, η Φώφη Γεννηματά και ο Σωτήρας- εν-αναμονή- Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αυτόματη και συνεχιζόμενη αναπαραγωγή αυτού του σαθρού πολιτικού μοντέλου»
Το χειρότερο όμως είναι ότι το πολιτικό προσωπικό αυτού του μοντέλου δεν έχει ούτε τα προσόντα, ούτε την πολιτική κουλτούρα για να να σταθεί στο ύψος των τωρινών απαιτήσεων και περιστάσεων. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε.
Μέσα στην κρίση η Ελλάδα είχε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξει. Να αλλάξει ριζικά και να ξεφύγει μια για πάντα από τις παθογένειες και τη φαυλότητα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τον διασυρμό. Ο Έλληνας ψηφοφόρος, όμως, είναι αυτιστικός και ακριβώς γι' αυτό δεν υπάρχει, δυστυχώς, για τη χώρα μακροπρόθεσμη σωτηρία.
Το βιβλίο του Γιώργου Κασιμέρη «Ακραία Φαινόμενα Διαρκείας: Βία και Τρομοκρατία στη Μεταπολίτευση» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.