Με την όραση μεγάλο πρωταγωνιστή των αισθήσεων και την κοινωνία να υποκλίνεται όλο και πιο βαθιά στην εικόνα, οι διαφορετικότητες μοιάζουν αδιέξοδα που πνίγονται στην αμφισβήτηση. Τι μπορεί να ξεπεράσει τους σκληρούς οπτικούς ρεαλισμούς και τις φάλσες ή αληθινές δισδιάστατες αναπαραστάσεις; Μα τι άλλο από έναν χαρισματικό άνθρωπο!
Σήμερα, 28 Γενάρη του 2016, στην αίθουσα τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο όρκος θα διαβαστεί με την μέθοδο Μπράιγ! Με το σύστημα γραφής και ανάγνωσης τυφλών.
Ο πρώτος των πρώτων, ο Παναγιώτης Αλεξιάδης, αποφοιτά έπειτα από τέσσερα χρόνια αριστείας με τον απίστευτο βαθμό που αγγίζει το 9,5! Και ενώ ήδη έχει αποστηθίσει τον όρκο του, διάλεξε να τον διαβάσει, για την ακρίβεια να ψηλαφίσει από ένα χαρτί, με εκείνα τα παράξενα γράμματα της μεθόδου που έμαθε γράμματα και έτσι να μας δείξει ότι το μόνο εμπόδιο στα ανθρώπινα όρια είναι τα σκληρά αόρατα προσωπικά συρματοπλέγματα.
Ο Παναγιώτης αριστεύει σταθερά από τα παιδικά του χρόνια. Τελείωσε το 35ο Δημοτικό σχολείο Πειραιά και συνέχισε στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου.
Όλα τα χρόνια ήταν πρώτος και ολοκλήρωσε το Λύκειο με βαθμό 19,6! Τον Οκτώβρη του 2011 πέτυχε πρώτος την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Και τα τέσσερα χρόνια ήταν αριστούχος και υπότροφος από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών!
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που με την απλότητα, την ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα του γίνεται ο καλύτερος οδηγός μας. Αφού τα όρια, οι ανθρώπινες αδυναμίες, τα στερεότυπα και οι κοινωνικοί διαχωρισμοί, όλα γκρεμίζονται σαν παιδικές οφθαλμαπάτες μπροστά σε μια κουβέντα με τον αριστούχο Παναγιώτη Αλεξιάδη.
-Και οι δυο γονείς σου είναι εκπαιδευτικοί. Πατέρας είναι ο γνωστός καθηγητής Λαογραφίας Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης και μητέρα η δασκάλα Εύη Μελά Αλεξιάδη, αυτό τελικά σε φρέναρε ή μήπως βοηθούσε;
-Ποτέ δεν με πιέσαν, ποτέ δεν μου είπαν: κάτσε διάβασε! Αντίθετα εγώ τους έσπρωχνα και πίεζα! Έπαιρνα την πρωτοβουλία για μελέτη. Κι εκείνοι ήταν σίγουροι για μένα, ποτέ δεν έδειξαν να αμφιβάλουν.
-Πώς φτάνεις, μα και πως κρατάς σταθερή συνέχεια σε ετούτη τη πρωτιά;
-Από το Δημοτικό είχα ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, διάβαζα πολλές ώρες και στερήθηκα κάποιες εξόδους, αλλά δεν το μετάνιωσα, γιατί όταν κανείς θέλει να πετύχει κάτι οφείλει να προσπαθήσει, ακόμα και να θυσιάσει κι άλλα πράγματα που ίσως να του αρέσουν. Ακριβώς το ίδιο έκανα και στο πανεπιστήμιο. Μάλιστα για να προλάβω να βγάλω την ύλη, εκείνες τις τελευταίες ημέρες κάθε εξεταστικής δεν παρακολουθούσα ούτε τα μαθήματα.
-Και τώρα, ποιοι είναι οι στόχοι σου; Τι ακολουθεί;
-Από την επόμενη χρονιά σκέφτομαι να ξεκινήσω ένα μεταπτυχιακό στον τομέα της Λαογραφίας. Όμως πρώτα θέλω να ξεκουραστώ και να το μελετήσω. Διαπιστώνω ότι πρέπει να ασχοληθούμε με την παράδοση, γιατί αν την αφήσουμε τότε κι αυτή θα μας αφήσει. Όμως χωρίς την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα η Ελλάδα δεν θα προκόψει.
-Αυτή η επιλογή έχει επιρροές από τον Λαογράφο πατέρα σου;
-Όχι, κυρίως είναι το νησί, η Κάρπαθος, τα γλέντια, η απίστευτη παράδοση του τόπου, εδώ και πολλά χρόνια έχει βάλει το μικρόβιο μέσα μου.
-Μιλάς συχνά για την Κάρπαθο. Μα τι σε έχει δέσει τόσο πολύ με το νησί σου;
-Εκτός από την καταγωγή, αυτός ο τόπος είναι μοναδικός. Η ηρεμία, η θάλασσα, η γαλήνη. Αυτά που δεν βρίσκουμε στην Αθήνα, μα ούτε και στις άλλες πόλεις. Μέσα στα όνειρα μου, μα αλήθεια δεν το θεωρώ και όνειρο, είναι να ζήσω μόνιμα στην Κάρπαθο. Θέλω να περάσω τη ζωή μου εκεί, μακριά από το άγχος, να δουλέψω και να προσφέρω από το νησί μου.
-Ποίηση, Λογοτεχνία. Ποιοι δημιουργοί σε τραβάνε περισσότερο;
-Από ποιητές ξεχωρίζω τον Σολωμό και το Ρίτσο. Ο πρώτος, ο εθνικός μας ποιητής, τονώνει το ηθικό και με κάνει να νιώθω πιο δυνατό, όσο για τον Ρίτσο είναι ήπιος, είναι φωτεινός, δεν είναι απαισιόδοξος. Κι από λογοτέχνες τον Παπαδιαμάντη. Η απίστευτη γλώσσα, τα έργα του είναι μοναδικά και με αγγίζουν.
-Η κοινωνία μας εξελίσσεται; Πάμε μπροστά; Οι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι;
-Έχουμε ακόμη πολύ δουλειά, πολύ δρόμο για να στρώσουμε. Φαίνεται πως πρέπει να περάσουμε και άλλες δυσκολίες για να συνέλθουμε ως Ελλάδα. Ίσως να θέλουμε λίγα χρόνια που θα ζήσουμε ακόμη πιο δύσκολα, στο τέλος όλα θα μας βγουν σε καλό.
-Η υπόθεση με την αριστεία και τον μεγάλο ντόρο που έγινε πρόσφατα πως σου φάνηκε;
-Η τωρινή κυβέρνηση σε αυτό το θέμα έχει κάνει λάθος. Όλοι οι μαθητές προσπαθούν, αλλά αυτοί που αριστεύουν αφιερώνουν λίγο παραπάνω χρόνο και για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να υπάρχει μια ανταμοιβή. Δεν είναι ανάγκη να είναι χρήματα, αν και είναι καλό να υπάρχουν, αλλά κάτι που προβάλει αυτόν τον αγώνα.
-Υπάρχει κάτι στη ζωή σου που θα ήθελες να ήταν αλλιώς;
-Δν νιώθω ότι λόγω της όρασής μου λείπει κάτι ή ότι θα ήθελα κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη έχω. Το μόνο που θα ήθελα είναι τη δική μου οικογένεια, όλα θα έρθουν με τη σειρά τους.
Ο Παναγιώτης Αλεξιάδης με ξενάγησε στο γραφείο του και εκεί προσπάθησε να εξηγήσει τι σημαίνει πάθος και ασταμάτητη μάχη μέσα στη ζωή. Μια γραμμένη σελίδα Α4 γίνεται 4, με την μέθοδο Μπραιγ!
Έτσι ένα μικρό βιβλίο για κείνον είναι ένας χοντρός τόμος. Επίσης δεν υπάρχουν σημειώσεις για φοιτητές με προβλήματα όρασης κι έτσι αφού ηχογραφούσε τις παραδόσεις, στη συνέχεια ξενυχτούσε μερόνυχτα, δαχτυλογραφούσε στην ειδική γραφομηχανή και μελετούσε!
Ένας απίστευτος και ασταμάτητος αγώνας που σε ανταμοιβή τον έφερνε σταθερά στην πρώτη θέση. Κι όμως όταν μιλάει για την κοινωνία, ξεχωρίζει και δείχνει σε μια κατεύθυνση που όλοι τη γνωρίζουμε, αλλά πολλές φορές προσπερνάμε στα βιαστικά:
Αγάπη, αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμός.
Χωρίς αυτά τα τρία δε μπορούμε να τα καταφέρουμε και επειδή σήμερα αυτά δεν υπάρχουν, για αυτό το λόγο έχουμε ανισορροπηθεί. Πρέπει επειγόντως να βρούμε τις ισορροπίες μας.Τώρα το πως μπορεί να γίνει, ας σκεφτεί ο καθένας τι θέλει, ας αποφασίσει και όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Να αφήσουμε στην άκρη δικαιολογίες και το γνωστό δεν μπορώ. Μόνο το δεν θέλω υπάρχει.
Αν δεν θέλω κάτι δεν το κάνω!