Εδώ και να ένα μήνα πολλά ΜΜΕ και τηλεοπτικοί σταθμοί προσπαθούν συντονισμένα να προκαλέσουν τεχνητή πολιτική κρίση, οξύνοντας τα ήδη ευαίσθητα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας. Ο τρόπος με τον οποίο γίνονται τα ρεπορτάζ στα μπλόκα των αγροτών, η στοχευμένη παρουσίαση μεμονωμένων περιστατικών που προβάλλονται σε δυσανάλογο βαθμό, η δήθεν συζήτηση που προκαλεί η αντιπολίτευση γύρω από τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, το περιστατικό με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος στη Ρόδο, οι δηλώσεις Πανούση και οι «προνομιακές» συνομιλίες του Βασίλη Λεβέντη με τη γερμανική πρεσβεία, όλα αυτά ξεχωριστά και συνολικά αποτελούν μονάχα κομμάτια ενός παζλ, μια συγκεκριμένης στρατηγικής που αναπτύσσεται για τη δημιουργία τεχνητής κρίσης.
Επί της ουσίας, τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει καμία απολύτως σημασία καθώς τίποτα από όλα αυτά δεν παράγει πολιτική, έργο, και σίγουρα δε δίνει λύση στα μεγάλα προβλήματα και τις τεράστιες και σε πάρα πολλά μέτωπα ταυτόχρονες προσπάθειες της κυβέρνησης να τραβήξει τη χώρα έξω από τον βούρκο της κρίσης και της καταστροφικής σήψης που βγήκε απότομα στην επιφάνεια μετά από 30 χρόνια συστηματικής διαφθοράς, ψεύδους, ηθικής και πολιτικής κατάπτωσης. Η χώρα είναι απόλυτα κυβερνήσιμη και το γνωρίζουν όλοι. Απλώς ο καθένας έχει τη δική του ατζέντα που δυστυχώς δεν ακουμπά ούτε στο ελάχιστο στο εθνικό και κοινωνικό συμφέρον.
Οι εκλογές έγιναν τον Σεπτέμβριο, μόλις πριν από έξι μήνες. Η κυβέρνηση εκλέχθηκε και προχώρησε από την πρώτη στιγμή στο μεταρρυθμιστικό έργο και παράλληλα στην εφαρμογή μιας σκληρής συμφωνίας. Το παράλληλο πρόγραμμα αναπτύσσεται με δυσκολίες, αλλά αναπτύσσεται. Και οι δυσκολίες που προκύπτουν σε όλα τα επίπεδα δεν είναι γιατί η κυβέρνηση είναι ανάλγητη ή γιατί ξαφνικά θέλει να καταστρέψει, να στύψει την ελληνική κοινωνία, να κάνει τους Έλληνες να πεινάνε και να είναι εξαθλιωμένοι οικονομικά. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως μαζοχισμός, παρά μονό ισχυρή θέληση και πίστη να προχωρήσει ένα ογκώδες μεταρρυθμιστικό έργο που καμία χώρα στην ΕΕ δεν έχει ποτέ αναλάβει σε τέτοια έκταση και βάθος. Και το μεταρρυθμιστικό έργο δεν είναι το μνημόνιο, αλλά ο νόμος για την ιθαγένεια, η διοικητική μεταρρύθμιση, η ασφαλιστική κάλυψη και δωρεάν πρόσβαση για τους ανέργους και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες στις υπηρεσίες υγείας, το σύμφωνο συμβίωσης, ο νόμος για τα κανάλια, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, το ασφαλιστικό και η διασφάλιση ότι οι επόμενες γενιές θα λαμβάνουν σύνταξη.
Όπως οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι το μνημόνιο, έτσι και το παράλληλο πρόγραμμα δεν είναι μνημόνιο. Η διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης για παράδειγμα απαιτεί μια συγκεκριμένη δαπάνη την οποία η ελληνική κυβέρνηση εκτελεί με συνέπεια από πέρυσι και την οποία οι δανειστές θέλουν συνεχώς να μειώνουν. Σε κάθε συνομιλία με τα κλιμάκια, το ζήτημα που προκύπτει είναι πόσο η κυβέρνηση θα μειώσει τη δαπάνη αυτή προκειμένου να περιοριστεί ακόμη περισσότερο το ήδη ασθενές κοινωνικό κράτος. Η προσέγγιση των κλιμακίων εστιάζεται στην συνεχή περικοπή δαπανών, τυφλά, με μοναδικό σκοπό την επίτευξη πλεονασμάτων. Τη μία πείθονται να υποχωρήσουν, την άλλη επανέρχονται. Η πλήρης αφερεγγυότητα.
Τα εμπόδια λοιπόν που προκύπτουν για την κυβέρνηση είναι αφενός εγγενή, ενός σάπιου και κρατικοδίαιτου συστήματος που είναι εγκλωβισμένο και καταφεύγει λυσσωδώς στη λάσπη και το ψεύδος, αφετέρου εξωγενή, κύκλων δηλαδή εντός των θεσμών που εσκεμμένα θέλουν καθυστέρηση και εμπόδια σε όλα τα μέτωπα. Θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, σε όσο άθλια ή επισφαλή οικονομική θέση κι αν βρισκόμαστε, όσο ανησυχούμε για τη δουλειά μας και την οικογένειά μας, όσο παλεύουμε για να επιβιώσουμε και να είμαστε συνεπείς στο ενοίκιο και στις εισφορές μας που πληρώνουμε, ότι το πρόβλημα δεν είναι η κυβέρνηση. Το πρόβλημα δεν είναι οι μεταρρυθμίσεις. Το πρόβλημα δεν είναι το παράλληλο πρόγραμμα.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν διαλύεις ένα σύστημα, ένα καθεστώς, μια x παγιωμένη συνθήκη, ρισκάρεις την επιβίωσή σου. Και εκεί είναι που χρειάζεσαι την κοινωνία ακόμη περισσότερο στο πλευρό σου. Με λογική, κριτική σκέψη, και μνήμη. Μνήμη την οποία με την πρώτη ευκαιρία πετάμε στον κάλαθο τον αχρήστων.