Η ανθρωπιστική κρίση στη Συρία έχει διαρκέσει πάρα πολύ και είναι τόσο καταστροφική όσον αφορά στις κοινωνικές επιπτώσεις της- με τεράστια μετανάστευση, κάποια άμεση και κάποια από ανθρώπους στους υπάρχοντες καταυλισμούς στις χώρες γύρω από τη Συρία- που μπορεί να μας διαφύγουν οι στρατιωτικοί κίνδυνοι οι οποίοι απειλούν τη Μέση Ανατολή.
Υπάρχουν εδώ και καιρό φόβοι στο ΝΑΤΟ ότι η συριακή κρίση θα μπορούσε να εξελιχθεί σε γενικευμένο πόλεμο, αλλά αυτή η στιγμή βρίσκεται τώρα πιο κοντά από ό,τι ποτέ άλλοτε. Οποιαδήποτε σοβαρή ανάλυση των αρχών του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αποκαλύπτει ότι η έλλειψη σαφήνειας πρόθεσης είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Τουλάχιστον υπάρχει ένας συνεχιζόμενος διάλογος μεταξύ του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Τζον Κέρι και του Ρώσου ομολόγου του, Σεργκέι Λαβρόφ. Και φυσικά, είναι πιθανόν να έχουν υπάρξει συζητήσεις μεταξύ αυτών των δύο και/ ή μεταξύ του προέδρου Ομπάμα και του προέδρου Πούτιν, που έχει καταστήσει τη θέση των δύο πλευρών πιο ξεκάθαρη από ό,τι μπορεί να φαίνεται. Η ώρα έχει φτάσει, ωστόσο, δεδομένου του ότι κατάπαυση πυρός μετά από κατάπαυση πυρός έχουν «σπάσει» για μια ξεκάθαρη ανακοίνωση από τον γγ του ΝΑΤΟ σχετικά με τη θέση της Συμμαχίας, για να μην αφεθεί το θέμα άλλο σε απλές διμερείς επαφές μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Μπορούμε όλοι να ελπίζουμε ότι η τελευταία κατάπαυση του πυρός, που τίθεται σε ισχύ το Σάββατο, θα διαρκέσει. Αλλά χρειάζεται περισσότερη σαφήνεια.
Από τότε που η Ρωσία άρχισε τις αεροπορικές επιδρομές στη Συρία στις 30 Σεπτεμβρίου, η κατάσταση στο έδαφος έχει αλλάξει δραματικά. Είναι εύκολο να παραβλέπει κανείς ότι η Ρωσία απάντησε σε αίτημα του Σύριου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ για να βοηθήσει να παραμείνουν ανοικτοί δρόμοι που συνδέουν τη Δαμασκό με τη Μεσόγειο και απειλούνταν από τις μάχες. Από τη ρωσική πλευρά, η απάντηση σε αυτό το αίτημα ήταν νόμιμη, από τη στιγμή που η Ρωσία, έχει, με την άδεια της συριακής κυβέρνησης, ναυτικές βάσεις στη συριακή επικράτεια εδώ και 45 χρόνια. Πρέπει να αναγνωριστεί ότι άλλα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έχουν απαντήσει σε τέτοια αιτήματα από άλλες χώρες στο παρελθόν, ισχυριζόμενες ότι οι στρατιωτικές επεμβάσεις τους ήταν νόμιμες.
Οι Ρώσοι ξεκαθάρισαν ότι έρχονταν επίσης να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της απειλής του αποκαλούμενοι Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Σύντομα έγινε ξεκάθαρο, ωστόσο, ότι η ρωσική στρατηγική επιλογής στόχων είχε να κάνει λιγότερο με το ISIS και περισσότερο με την αλλαγή της ισορροπίας στον εμφύλιο υπέρ του Άσαντ- και ότι οι ρωσικές δυνάμεις πλέον χρησιμοποιούν άρματα μάχης για να στοχοποιήσουν θέσεις των ανταρτών μέσα και γύρω από το Χαλέπι.
Η Σαουδική Αραβία έχει μεταφέρει μαχητικά στην Τουρκία, με σκοπό αεροπορικά πλήγματα στο εσωτερικό της Συρίας και έχει συμφωνήσει να αναπτύξει ειδικές δυνάμεις στη χώρα μέσω της Τουρκίας.
Η Τουρκία καθιστά όλο και πιο ξεκάθαρο, μέρα με τη μέρα, ότι μπορεί να θεωρήσει απαραίτητο να προχωρήσει από βομβαρδισμούς κυρίως κουρδικών θέσεων στη Συρία σε χερσαίες επιχειρήσεις, με στρατιώτες και άρματα μάχης μέσα στη Συρία. Εν τω μεταξύ, υπάρχουν ανησυχίες για το ενδεχόμενο η Τουρκία να επικαλεστεί το Άρθρο 5 της συνθήκης του ΝΑΤΟ, εάν οι τουρκικές δυνάμεις δεχτούν επίθεση από συριακές ή ρωσικές.
Το ΝΑΤΟ έχει κάθε δικαίωμα να συνιστά στη σύμμαχο Τουρκία να προσέχει. Αλλά υπό αυτές τις συνθήκες, μετά τη ρωσική επέμβαση- τώρα που έχει αποκαλυφθεί η πραγματική φύση της- είναι πολύ δύσκολο να υποστηρίξει πως δεν είναι παράλογο για τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία να εξετάζουν μια τέτοια επιλογή.
Το ΝΑΤΟ πρέπει να αποσαφηνίσει δύο πράγματα:
-Ότι δεν θα εμπλακεί ως συμμαχία στις χερσαίες συγκρούσεις στη Συρία
-Ότι, ωστόσο, θα αντιδράσει σε κάθε επίθεση που απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας
Χωρίς σαφήνεια σε αυτά τα δύο θέματα, φαίνεται ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος εξάπλωσης της σύγκρουσης. Ίσως πραγματικά τίποτα να μην μπορεί να αποτρέψει έναν περιφερειακό πόλεμο. Τα τελευταία χρόνια, υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει δυνατός συμβιβασμός στη βάση μιας ενωμένης χώρας χωρίς να περάσουμε από ένα στάδιο γεωγραφικού διαχωρισμού, όπου οι καταπαύσεις πυρός μπορούν να αντέξουν.
Είναι πολύ πιο δύσκολο να προβούμε σε διαχωρισμό τώρα- κάποιοι λένε αδύνατον- εκτός και αν επιβληθεί από την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία και πιθανώς από την Ιορδανία, καθώς και από τον Άσαντ και τη Ρωσία. Καλύτερα μια προσωρινή λύση παρά μια μάχη μέχρι τέλους, την οποία είναι πολύ πιθανό να δούμε.
Ο Κέρι και ο Λαβρόφ θα έπρεπε να εξετάσουν ξανά, ως συμπροεδρεύοντες της ειρηνευτικής διαδικασίας της Βιέννης, τον γεωγραφικό διαχωρισμό- μια δοκιμασμένη και αποδεδειγμένα αποτελεσματική τεχνική τερματισμού πολέμων, και το πώς θα δοθεί χρόνος μακροπρόθεσμα για μια σταθερή ειρήνη σε μια ενωμένη χώρα.
(Μετάφραση/ αναδημοσίευση από τη TheWorldPost: How the Syrian Conflict Could Lead to a Clash Between Russia and NATO)