Ε όχι λοιπόν, δεν είναι κακό να είσαι επιχειρηματίας.
Από πολύ μικρός κιόλας θυμάμαι σε οικογενειακά τραπέζια, συζητήσεις των γονιών μου (και κυρίως των μεγαλυτέρων τους) με φίλους τους και γενικότερα σε όλο τον περίγυρό μου, τον επιχειρηματία να αντιμετωπίζεται τουλάχιστον καχύποπτα.
Αδυνατώ πραγματικά να καταλάβω για ποιό λόγο αρκετές απ' ότι φαίνεται γενιές στην Ελλάδα γαλουχήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρούν τον οποιοδήποτε επιχειρηματία εξ ορισμού «απατεώνα», «λαμόγιο» και να του προσάπτουν με μεγάλη ευκολία τέτοιους χαρακτηρισμούς.
Σίγουρα όπως σε κάθε κλάδο υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες. Άνθρωποι που είναι καλοί, λιγότερο καλοί ή απλά κακοί στην δουλειά τους. Τίμιοι, λιγότερο ή και καθόλου τίμιοι. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλη αυτή η κατηγορία επαγγελματιών πρέπει να αντιμετωπίζεται με μίσος (γιατί έτσι ακριβώς αντιμετωπιζόταν μέχρι πρότινος). Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει την συγκεκριμένη έννοια τόσο απεχθή: Είναι το καθημερινό ρίσκο που αναλαμβάνει ο κάθε επιχειρηματίας; Είναι η σκληρή δουλειά και ο μόχθος του καθενός από αυτούς; Είναι ίσως η έλλειψη παιδείας (τόσο σχολικής όσο και οικογενειακής) και η εσφαλμένη αντίληψη ότι επιχείρηση σημαίνει πολυεθνική και εκμετάλλευση; Ή μήπως είναι απλώς η εναντίωση στην πρόοδο και τη δημιουργία που μπορεί να επιφέρει το οποιοδήποτε επιχειρηματικό εγχείρημα;
Όποιοι και αν είναι οι λόγοι η σημερινή κοινωνία πρέπει να κατανοήσει ότι η επιχειρηματικότητα είναι αναγκαία και απαραίτητη. Είναι ο κινητήριος μοχλός της οικονομίας και ο κύριος φορέας δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Προφανώς θα πρέπει να ελέγχεται και να μη λειτουργεί ασύδοτα. Δεν πρέπει όμως να διώκεται άνευ λόγου, μόνο και μόνο επειδή αποφάσισε να αναλάβει ένα ρίσκο που δεν ανέλαβαν οι άλλοι, ούτε επειδή δημιουργεί καθημερινά, δίνει θέσεις εργασίας και παράγει κέρδος (μόνο όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά). Όλοι άλλωστε περιμένουν μία δίκαιη ανταμοιβή για τον κόπο και τις θυσίες τους.
Δεν είναι ντροπή λοιπόν.
Η επιχειρηματικότητα είναι δημιουργία, αποφασιστικότητα, ρίσκο και προσπάθεια. Η επίτευξη του κέρδους δεν είναι ποτέ σίγουρη. Μπορεί να καθυστερήσει πολύ ή και να μην έρθει ποτέ. Παρ' όλα αυτά κάποιοι είναι καθημερινά εκεί έξω, παλεύουν και προσπαθούν. Είναι κρίμα τέτοιοι άνθρωποι να έχουν απέναντί τους την κοινωνία, η οποία άλλωστε τους χρειάζεται ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνει.