Τον προσεχή Ιούνιο και συγκεκριμένα από τις 19 μέχρι και τις 27 Ιουνίου, οι προβολείς της παγκόσμιας κοινότητας, αν βέβαια ωστόσο στο μεσοδιάστημα μέχρι εκείνης της ημέρας δεν έχουν μεσολαβήσει άλλα εξίσου σοβαρά ή ακόμα σοβαρότερα παγκόσμιας εμβέλειας γεγονότα παρόμοια (ή και χειρότερα) από εκείνα τα τραγικά γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι και της 22ας Μαρτίου 2016 στις Βρυξέλλες, καλώς εχόντων των πραγμάτων και στο εσωτερικό της χώρας, θα ανάψουν και η Ελλάδα θα βρεθεί στο επίκεντρο της παγκόσμιας Ορθοδοξίας αφού στο έδαφος της, στην Κρήτη και πιο συγκεκριμένα στο Κολυμπάρι Χανίων στις εγκαταστάσεις της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης θα φιλοξενηθεί η Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος.
Πρόκειται για τη Σύνοδο εκείνη κατά την οποία, θα βρεθούν «επί το Αυτό» και εις το Όνομα της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, οι πνευματικοί ηγέτες των 14 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών του Κόσμου προεδρεύοντος και προεξάρχοντος βεβαίως του Πρώτου τη Τάξη και Πρώτου μεταξύ Πρώτων και Ίσου μεταξύ Ίσων, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.
Η Μεγάλη αυτή Πανορθόξου χαρακτήρα Σύνοδος αποτελεί πράγματι μέγα και ιστορικό γεγονός. Ίσως το ιστορικότερο των τελευταίων αιώνων, αφού συγκαλείται μετά από σχεδόν 1230 χρόνια από την σύγκληση της 7ης Οικουμενικής Συνόδου (που συνεκλήθη το 787 μ.χ στην Νίκαια Βιθυνίας) και περί τα 675 χρόνια από τη σύγκληση της 9ης Οικουμενικού χαρακτήρα Συνόδου του 1341, η οποία εδογμάτισε περί της Άκτιστης Ουσίας και Άκτιστης Ενέργειας του Θεού και αποφάνθηκε περί του κινήματος του Ησυχασμού καταδικάζοντας τον αιρετικό Βαρλαάμ (σύνοδος που αν και λιγότερο γνωστή στο κόσμο, εν τούτοις αποδεκτή από το σύνολο της Ορθοδόξου Εκκλησίας).
Η μεγάλη σημασία του γεγονότος αυτού καθ᾽ αυτού προκύπτει -και αξίζει τούτο ιδιαιτέρως να τονιστεί- ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία και πιο συγκεκριμένα το Οικουμενικό Πατριαρχείο προετοίμαζε αυτή την Μεγάλη Πανορθοδόξου Χαρακτήρα Σύνοδο, σχεδόν επί έναν αιώνα και πιο εντατικά με γοργότερους ρυθμούς από το 1961 με τις τακτικές πανορθόδοξες Προσυνοδικές Διασκέψεις οι οποίες συγκαλούνταν σε τακτική βάση όλα αυτά τα χρόνια και πάντα υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο είχε και όλη την πρωτοβουλία της συγκλήσεως του. Η τελευταία προσυνοδική διάσκεψη συνεκλήθη τον Δεκέμβριο του 2015 στην Γενεύη.
Ως έργο και αποστολή τους, αυτές οι προσυνοδικές πανορθόδοξες διασκέψεις όλα αυτά τα χρόνια, είχαν τη συστηματική προετοιμασία αφενός της αντζέντας των εσωτερικών θεμάτων μεγάλων ζητημάτων που βρίσκονται σε μεγάλη εκκρεμότητα στους κόλπους της Ορθοδοξίας και ενίοτε προκαλούν τριβές τέτοιες, και αφετέρου οργάνωναν τα διαδικαστικά ζητήματα.
Όταν ο χρόνος ωρίμανσης της προετοιμασίας του μεγάλου τούτου ιστορικού γεγονότος έφτασε, ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεκάλεσε τρεις φορές της Σύνοδο των 14 ηγετών των Ορθοδόξων Εκκλησιών διαδοχικά στο Φανάρι, τον Μάρτιο του 2013 τον Δεκέμβριο του 2014 και τον Ιανουάριο του 2016 στο Σαμπεζύ της Γενεύης.
Σε αυτή την τελευταία σύνοδο των προκαθημένων επισφραγίστηκε αφενός για ακόμα μια φορά η ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών και αφετέρου η άσβεστος βούληση για την ολοκλήρωση τούτου του μεγάλου βήματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η σύγκληση της μεγάλης πανορθοδόξου χαρακτήρα Συνόδου μέλουσης να συγκληθεί τον προσεχή Ιούνιο, έχει στην αντζέντα της προς συζήτηση επίλυση και αποφάσεις κυρίως και πρωτίστως επί εσωτερικών διαδικαστικών ζητημάτων, παρά δογματικού χαρακτήρα ζητήματα.
Ζητήματα διαδικαστικής και διοικητικής φύσεως και υποθέσεις που ταλανίζουν το Σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί 10ετίες τώρα, εκτός αν στο μεταξύ προκύψουν εκκλησιολογικής ή θεολογικής φύσεως ζητήματα που είναι δυνατόν να προκύψουν και επαγωγικά ή ευθέως να αμφισβητούνται και δογματικής τάξεως αλήθειες, όπως λέγεται από μεγάλη μερίδα έγκριτων θεολόγων σε όλο τον κόσμο πως συμβαίνει με το κείμενο που αφορά τις «σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο Χριστιανικό κόσμο».
Η 19η Ιουνίου όπου θα τελεσθεί Πολύ Αρχιερατικό και Πολύ Πατριαρχικό Συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, είναι έτσι και αλλιώς εκ των πραγμάτων το κορυφαίο και μείζον γεγονός και πράξη αυτής της ιστορικού χαρακτήρα Συνόδου, όχι μόνο διότι θα εορτασθεί πανορθοδόξως και δια της φυσικής παρουσίας των ηγετών της Ορθόδοξης Εκκλησίας εις ένα ορισμένο τόπο η Πεντηκοστή και θα εκζητηθεί η επίνευσης του Παναγίου Πνεύματος και του Παράκλητου για τον φωτισμό των Ιεραρχών σε τούτο το κορυφαίο εκκλησιαστικό γεγονός, και στο οποίο είναι δυνατόν να δοθεί όχι απλώς αίγλη και λαμπρότητα, αφού έτσι και αλλιώς η Θεία Λειτουργία θα μεταδίδεται LIVE από 10άδες αν όχι 100άδες τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου ανά τον κόσμο, αλλά τούτο θα μαγαλυνθεί έτι περαιτέρω αν στην ύψιστη αυτή στιγμή της Θείας Λατρείας που είναι η Ευχαριστιακή Ένωσης του Κτιστού (του Ανθρώπου) με τον Άκτιστο Θεό, σε αυτή την κορυφαία ιερουργική και τελετουργική πράξη της Θείας Λειτουργίας, βρεθούν ως απλοί πιστοί -εκείνοι που το θρήσκευμα τους το επιτρέπει και είναι εκ των πραγμάτων η μεγάλη πλειοψηφία εκ των ηγετών των εθνών και κρατών των οποίων οι Ορθόδοξοι ηγέτες των Εκκλησιών τους μετέχουν αυτής της Συνόδου- παρεβρεθούν στο κορυφαίο και ύψιστο γεγονός της Θείας Λειτουργίας και οι ηγέτες αυτών των Ορθοδόξων Λαών και Εθνών, όχι δια τον εντυπωσιασμό και την πολιτική αίγλη που έτσι και αλλιώς προσδίδεται ούτε για τα φλας και τις κάμερες αλλά για την ουσία που είναι η ενότητα όχι μόνον η Εκκλησιαστική και η διορθόδοξη στους κόλπους επιζητούμενη και εκζητούμενη από τον Θεό Χάρις, αλλά για την επιβεβαίωση και επισφράγιση της ψυχικής και λαϊκής ενότητας Λαών και Εθνών οι οποίοι δια των πολιτικών και πνευματικών και εκκλησιαστικών ηγετών τους θα βρεθούν ως ένα Σώμα. Μια ψυχή. Μια καρδιά προσευχόμενοι και αιτούμενοι και εκείνοι από τον Θεό την παγκόσμια ειρήνη αλλά και την επικράτηση αν όχι της Αγάπης που είναι το άπαν και το τέλειο για την ανθρώπινη φύση και υπόσταση, τουλάχιστον την ηρεμία και γαλήνη εις τους λαούς και τα έθνη τα οποία εδώ και μια 10ετία απειλεί το άμορφο τέρας των σκοτεινών δυνάμεων του μίσους και του φανατισμού ακραίων και τραγικά παρερμηνευμένων απόψεων του Σουνιτισμού και του Σαλαφισμού που εξαπλώνονται στο σώμα της ανθρωπότητας ως μολυσματική ασθένεια που κατατρώει και κατακρεουργεί την ανθρώπινη φύση και υπόσταση.
Αυτή η μεγάλη ιστορική ευκαιρία οφείλει η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει θετικά και επ ωφελεία της χώρας με κάθε δυνατό τρόπο. Πρωτοβουλίες που θα βαρύνουν οφείλει και πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αλλά και το ΥΠΕΞ σε όλα τα επίπεδα. Το ολιγότερο είναι να προσκαλέσει τους ηγέτες όλων αυτών των κρατών, όπου ζει και υπάρχει αιώνες τώρα η Ορθοδοξία, στην Ελλάδα σε μια παγκόσμιου χαρακτήρα συνάντηση με κεντρικό θέμα την ειρήνη και την βαθιά ανθρωπιστική κρίση αλλά και τους κινδύνους που επαπειλούνται από όλο αυτό τα κύμα βίας. Το περισσότερο θα είναι να υπάρξουν διακρατικές συμφωνίες προς όφελος της χώρας τώρα που τις χρειάζεται ακόμα και το τελευταίο cent, πόσο μάλλον όταν από τέτοιες διακρατικού χαρακτήρα μπορεί να προκύψουν μέγιστα για την Ελλάδα οφέλη.