Η κάνναβη από αρχαιοτάτων χρόνων είχε διαπιστωθεί ότι έχει ιαματικές ιδιότητες. Για το λόγο αυτό αναφέρεται στην αρχαία ελληνική ιατρική ως το «ίαμα κάνναβη».
Εδώ και αρκετά χρόνια η ευρύτερη χρήση σε πλήθος παθήσεων έχει «ιντριγκάρει» την ιατρική κοινότητα, η οποία έχει διαπιστώσει και πλέον επίσημα αποδεχθεί την θεραπευτική ή ανακουφιστική χρήση της σε πλείστες ασθένειες, όπως ο χρόνιος πόνος (2016, American Academy of Pain Medicine), η σκλήρυνση κατά πλάκας, η επιληψία -κυρίως η παιδική. Υπάρχουν μελέτες και παρατηρήσεις για την εξουδετέρωση μεγάλου μέρους των καρκινικών κυττάρων στις νεοπλασματικές νόσους (με πρώτους τους δερματικούς καρκίνους). Έχει αντιεμετική δράση μετά τις χημειοθεραπείες και επίσης επιδρά σε πλήθος άλλων σωματικών και ψυχικών δυσλειτουργιών.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η κάνναβη είναι επίσης παγκοσμίως αποδεκτό ότι ακόμα και σαν ψυχοδραστική -διασκεδαστική χρήση δεν προκαλεί εθισμό και εξάρτηση και έχει αφαιρεθεί από τις ναρκωτικές ουσίες από τον ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), σε αντίθεση με τη νικοτίνη και το αλκοόλ τα οποία είναι εντελώς νόμιμα στην κοινωνία μας. Ήταν εξάλλου καθ' όλα νόμιμη μέχρι και τη δεκαετία '30-'40, οπότε η βρετανική κοινοπολιτεία για ευνόητους λόγους που συνδέονται με το εμπόριο και την κερδοφορία πέρασε νόμους και οδήγησε τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο στην απαγόρευσή της.
Βέβαια η απαγόρευση υπήρξε όπως συνήθως η πηγή της δημιουργίας του παράνομου εμπορίου το οποίο οδηγεί στον πλουτισμό τους μηχανισμούς διακίνησής της, και εκατομμύρια ανυπάκουους χρήστες σε εμπλοκές με τη δικαιοσύνη και μακροχρόνιες ποινές.
Εδώ και αρκετά χρόνια, όλες οι προηγμένες χώρες προχώρησαν σε αποποινικοποίηση της χρήσης της - ελάχιστες και σε νομιμοποίηση, μεταξύ των οποίων μεγάλος αριθμός πολιτειών των ΗΠΑ, οι οποίες μέσα από την ελεγχόμενη πώληση πέτυχαν αξιοσημείωτη πτώση της εγκληματικότητας η οποία σχετίζεται με την παράνομη διακίνηση-εμπορία, αλλά και σημαντικά έσοδα μέσα από τη φορολόγηση της, τα οποία διοχετεύουν πλέον στην υγεία και σε πολιτειακές υποδομές κοινωφελούς χρήσης. Όπως επίσης και πολλές άλλες χώρες στον κόσμο (Αργεντινή, Καναδάς κτλ.) οι οποίες μέρα με τη μέρα αυξάνουν.
Αν επικεντρωθούμε, όπως είναι άλλωστε και το ζητούμενο, στην ιατρική χρήση της κάνναβης, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες πλην ολίγων, μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού, - μεταξύ των οποίων βέβαια και δυστυχώς και η Ελλάδα- έχουν νομιμοποιήσει την ιατρική - φαρμακευτική χρήση της.
Η φαρμακευτική χρήση της κάνναβης διέπεται από αυστηρούς αλλά επιστημονικά καθορισμένους κανόνες. Ο ασθενής πρέπει να πάσχει από πάθηση η οποία να ανταποκρίνεται θεραπευτικά, να υπάρχει ιατρικό ιστορικό αναλυτικό και γνωμάτευση της δόσης και της σύστασης του σκευάσματος κανναβιδοειδούς, το οποίο πρέπει να χορηγηθεί, και να την προμηθεύεται ο ασθενής από νόμιμα λειτουργούντα κέντρα, εξωτερικά ιατρεία αλλά και λέσχες που διέπονται από καθορισμένους κανόνες λειτουργίας.
Κάθε χώρα προσαρμόζει τον τρόπο διάθεσης του φαρμάκου στις ιδιαίτερες κοινωνικές-πολιτισμικές της συνθήκες.
Πρέπει δυστυχώς να αναφέρουμε ξανά ότι η χώρα μας είναι από τις τελευταίες χώρες οι οποίες δεν έχουν προχωρήσει στη νόμιμη χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης. Πάντως προ ολίγων εβδομάδων υπήρξε η αξιέπαινη πρωτοβουλία μεγάλης ομάδας βουλευτών οι οποίοι κατέθεσαν πρόταση νόμου που θα διευθετήσει το ζήτημα, ενώ έχουν δοθεί οι διαβεβαιώσεις ότι υπάρχει πολιτική βούληση να ολοκληρωθεί.
Μακάρι, γιατί είμαστε οι τελευταίοι που ρυθμίσαμε και τη νομιμοποίηση της κλωστικής κάνναβης (sativa) η οποία όχι μόνο είναι νόμιμο, αλλά και επιδοτούμενο προϊόν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εν κατακλείδι, η ιατρικη-φαρμακευτική χρήση της κάνναβης από μεγάλο μέρος του ιατρικού κόσμου παγκοσμίως θεωρείται σοβαρή εναλλακτική αλλά και πρωτεύουσα πρόταση στην αντιμετώπιση μεγάλου αριθμού παθήσεων (πρόσφατα κυκλοφόρησαν 79 κλινικές μελέτες/6.952 ασθενείς, Σύνοψη και Μεταδεδομένα). Είναι επιστημονικά κατακριτέο αλλά και απάνθρωπο να αφαιρείται από πλήθος ανθρώπων των οποίων η ζωή κινδυνεύει ή έχει καταρρεύσει η ποιότητα της καθημερινότητάς τους να χρησιμοποιήσουν ένα «εναλλακτικό» φυσικό σκεύασμα, για το οποίο οι μόνες αντιρρήσεις μπορεί να είναι η άγνοια των γιατρών και τα κοινωνικά ταμπού που μας εγκλωβίζουν.