Όπως πηγαίνουν τα πράγματα στη χώρα, τα τελευταία χρόνια, λίγες απολαύσεις έχουν απομείνει. Ένας καφές στο χέρι και περπάτημα, δίχως συγκεκριμένο προορισμό, στις γειτονιές του κέντρου. Φτηνό σινεμά κάποιο βράδυ της εβδομάδας. Φτηνότατα βιβλία και απολαυστική αργοσχολία στα δύο αγαπημένα βιβλιοπωλεία, που το όνομα τους αρχίζει από Π. Ένα απρόβλεπτο μεθύσι με φίλους παιδικούς, με γέλια και τσακωμούς, με θύμησες και εκφράσεις αγανάκτησης, όλα στην υπερβολή μέχρι να φύγετε από το μαγαζί- τελευταίοι. Μέσα σε αυτές, και κάποιες ακόμη, τη δική της ξεχωριστή θέση κατέχει ωστόσο μία ακόμη, μια ιδιαίτερη απόλαυση: η ευχαρίστηση του να βλέπεις κόσμο να πιστεύει τις ειδήσεις από τις σατιρικές ιστοσελίδες και, κυρίως, να αντιδράει αναλόγως.
Δεν είναι τυχαίο που οι εν λόγω ιστοσελίδες, τόσο καιρό μετά το πρώτο τους «μπαμ», εξακολουθούν να διευρύνουν ολοένα την απήχησή τους. Αν εξετάσει κάποιος, για παράδειγμα, την παρουσία τους στο facebook, θα διαπιστώσει μία μεγάλη διάδραση με το κοινό και σημαντικό αριθμό likes, σχολίων, κοινοποιήσεων. Για την πλειονότητα των «κανονικών» ενημερωτικών ιστοσελίδων της Ελλάδας, τα νούμερα αυτά είναι απλησίαστα- και αυτό είναι λογικό. Η επικαιρότητα, όπως τη βιώνουμε, αν δεν πατάει ακόμη και με τα δύο πόδια στην παράνοια, έχει βουτήξει μέσα της τουλάχιστον το ένα για τα καλά- το δεύτερο ετοιμάζεται. Το πρωτογενές υλικό για να δημιουργήσεις αστείες ψεύτικες ειδήσεις, αν σου κόβει όσο φαίνεται να κόβει στους συντάκτες τους, προσφέρεται απλόχερα. Στη Βουλή, στην κοινωνία, στην τηλεόραση: στην καθημερινότητα. Υπάρχει τέτοια υπερπροσφορά σκηνών παράνοιας, που φαντάζομαι πως- πλήρως εξοικειωμένοι πια με αυτό που κάνουν- θα αναγκάζονται κάθε ημέρα να αποκλείουν θέματα, αντί να αγωνιούν για το τί θα γράψουν.
Πέραν των χαβαλεδιάρηδων, όμως, που γελάνε με τις ειδήσεις αυτές, υπάρχουν πολλοί που ερμηνεύουν το περιεχόμενό τους ως έχει. Και φυσικά, αν στο όχι τόσο μακρινό παρελθόν την πάτησε η ΕΡΤ αναπαράγοντας τέτοια είδηση, δηλαδή άνθρωποι που η δουλειά τους είναι να εξετάζουν πότε μια είδηση αληθεύει και πότε όχι, φανταστείτε τί μπορεί να συμβαίνει σε άλλους: τους μεγαλύτερους σε ηλικία, τους μη εξοικειωμένους χρήστες του Διαδικτύου, όσους δεν έχουν παιδιά ή φίλους στα κοινωνικά δίκτυα να τους συνετίσουν, να πουν εγκαίρως: «ώπα, αυτό δεν είναι ισχύει, πλάκα είναι».
Η κορύφωση της διαδικτυακής ενημέρωσης στην Ελλάδα συντελέστηκε με μία έκρηξη. Έξαφνα, απροσδόκητα. Με τέτοιο τρόπο που το κοινό που βρέθηκε μπροστά από μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο για να εξασφαλίσει την ειδησεογραφική - και όχι μόνο- ενημέρωση του, δεν ήταν έτοιμο να διαχειριστεί την λειτουργία αυτή. Ακόμη και σήμερα, διαφέρει πολύ ο μέσος πενηντάρης καταναλωτής ειδήσεων μέσω Διαδικτύου στην Ελλάδα, ας πούμε, από τον αντίστοιχο Γερμανό, Ελβετό και Βρετανό. Αν ρίξει κανείς μία γρήγορη ματιά στην τριάδα, που βρίσκεται στην κορυφή των εγχώριων ειδησεογραφικών ιστοσελίδων όσον αφορά επισκεψιμότητα στο alexa.com, νομίζω πως θα καταλάβει τι εννοώ. Εναλλακτικά, μπορεί να φέρει στο νου του τις- δεκάδες; εκατοντάδες;- χιλιάδες των συμπολιτών μας που επιλέγουν να ενημερώνονται από ιστοσελίδες και blogs, με ονόματα όπως aytapoydensasleneoialloi.gr και deitetoprintokatevasounoimaswnoi.com.
Η ενημέρωση από τέτοιου είδους πηγές μία διαφορά έχει από την αντίστοιχη από τα σατιρικά sites: η δεύτερη έχει πλάκα. Και ακόμη, στο βαθμό που γίνεται αντιληπτό τί ισχύει και τί όχι, μία ακόμη διαφορά είναι πως οι σατιρικές ειδήσεις δεν είναι επικίνδυνες. Δεν απειλούν αυτό που λέμε «κοινωνία» μας. Η ενημέρωση από τις πρώτες το κάνει- επηρεάζει τον τρόπο αντίληψης, την ψυχολογία, τα μυαλά μας. Το πώς έχει διαμορφωθεί ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα δεν είναι άσχετο με την απήχηση και την έκταση που έχει λάβει η ψευδοδημοσιογραφία.
Ο Άδωνις; Ο Άδωνις, όμως; Παραπλανήθηκε κι αυτός από μια ψεύτικη είδηση; Πίστεψε κι αυτός πως ο Φίλης ζήτησε να καταργηθούν μερικά φωνήεντα από τη γλώσσα μας γιατί είναι, λέει, πάρα πολλά;
Ας εξετάσουμε την πιθανότητα αυτό να αληθεύει: Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Ένας πολιτικός που βρίσκεται στην ελληνική Βουλή για πολλά χρόνια και θα συνεχίσει να βρίσκεται για ακόμη περισσότερα, δεν προσέχει αρκετά την ενημέρωσή του, δεν φροντίζει για την εξακρίβωση των πληροφοριών που αναπαράγει στη δημόσια σφαίρα. Αν αυτό είναι όλο, είναι αρκετά πιθανό να αποτελεί και μια φωτεινή εξαίρεση έναντι των υπολοίπων. Αυτή η χώρα στέλνει στις Βρυξέλλες ευρωβουλευτές που δεν μιλούν αγγλικά και με τα ελληνικά, ακόμη, δυσκολεύονται. Ευρωβουλευτή που δεν θέλει ουδεμία σχέση με το Κόμμα, λέει, με το οποίο κατόπιν εκλέγεται. Είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως, ίσως, με υπουργό Παιδείας που δεν έχει τελειώσει τη σχολή του. Πρωθυπουργό που δεν είχε την συνείδηση να κάτσει να μάθει αγγλικά για να συνεννοείται στα εξωτερικά, ναζιστές δολοφόνους στη Βουλή να το διασκεδάζουν, ανθρώπους που στα 18, με την ενηλικίωση, κληρονομούν και μια ζεστή-ζεστή βουλευτική έδρα, από κάποιον συγγενή τους. Να 'ναι καλά, λοιπόν, ο Άδωνις, και πολύς μας είναι. Αν είναι έτσι τα πράγματα.
Μήπως, όμως, ο Άδωνις δε «μπερδεύτηκε» με την είδηση από το Κουλούρι;
Μήπως ισχύει η δεύτερη περίπτωση και εντελώς συνειδητά φρόντισε να αναπαράξει την είδηση, μέσα από την εκπομπή του; Ας δούμε γιατί μάλλον αυτό είναι που ισχύει.
Πρώτον, απλά και ωραία: Το έχει ξανακάνει, με τον Πιτσιρίκο. Όχι παλιά, μόλις πριν από ένα μήνα και μέσω του λογαριασμού του στο Twitter, ο Άδωνις Γεωργιάδης ανέβασε μια φωτογραφία στην οποία, υποτίθεται, εικονιζόταν ο συγκεκριμένος blogger. Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτός που εμφανιζόταν στη φωτογραφία ήταν ο Σπύρος Γραμμένος- τραγουδοποιός, ο ίδιος. Έκανε λάθος ο Άδωνις; Σχεδόν απίθανο. Ο ίδιος ο Πιτσιρίκος, παρεμβαίνοντας, επισήμανε πως ο Άδωνις Γεωργιάδης ξέρει πως μοιάζει εμφανισιακά, αφού έχουν συναντηθεί από κοντά. Το 2012, όταν ο ίδιος πήρε συνέντευξη από το βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, στο πολιτικό του γραφείο.
Δεύτερον, εξίσου απλά, το ίδιο ωραία: Το έχει ξανακάνει, με είδηση από τον ίδιο ακριβώς ιστότοπο! Αυτή τη φορά, πάμε όχι ένα μήνα, αλλά ένα χρόνο πίσω. Πατώντας στην επικαιρότητα της εποχής, Το Κουλούρι δημοσιεύει την είδηση πως, ως ένδειξη διαμαρτυρίας στο σύμφωνο συμβίωσης που περνούσε- επιτέλους- τότε, το ζεύγος Γεωργιάδη-Μανωλίδου πρόκειται να πάρει διαζύγιο. Ο Άδωνις Γεωργιάδης αναδημοσιεύει την είδηση, για να τη διαψεύσει. Είναι πραγματικά απίθανο να μην τον ενημέρωσε κανείς τότε ή έκτοτε πως η συγκεκριμένη ιστοσελίδα παράγει χιουμοριστικές ειδήσεις.
Τρίτον: Αν παρατηρήσει κανείς τη διαδικτυακή του παρουσία, θα προσέξει πως είναι πολύ πιο ενεργός, και σε πιο πολλά επίπεδα, από τον μέσο συνάδελφό του. Δηλαδή, γνωρίζαμε βεβαίως για το πάθος του για την τηλεοπτική κάμερα, αλλά αυτό δεν τον αποτρέπει από το να έχει σελίδα στο Facebook, προφίλ στο Twitter με τόσες χιλιάδες τιτιβίσματα όσα και ένας μέσος ειδησεογραφικός ιστότοπος, λογαριασμό στο Youtube. Προφανώς, δεν ασχολείται μόνος του με όλα αυτά- ενδεικτικά, ο λογαριασμός στο Youtube ονομάζεται Φίλων Άδωνι Γεωργιάδη Έγερσις. Υπάρχει κάποιο άτομο ή μία ομάδα από πίσω, που συμβουλεύει, διαχειρίζεται, υποστηρίζει. Κατ' υπόδειξη των Φίλων, λοιπόν, ο Άδωνις ξέρει πώς να φέρεται στην εποχή μας για να πετύχει αυτό που θέλει. Ξέρει πως το περίφημο «λέγε, λέγε, κάτι μένει», που αποδίδεται σε άλλη εποχή και άλλες καταστάσεις, θα έπρεπε να είχε λεχθεί για την εποχή μας, όπου τρέχουν όλα τόσο γρήγορα, που πού χρόνος να ασχοληθείς περαιτέρω με μία είδηση.
Τέταρτον και καταλήγοντας: Ο άνθρωπος αυτός έχει ένα χαρακτηριστικό, που υπερκαλύπτει κάθε άλλο, θετικό και αρνητικό. Την πολιτική φιλοδοξία. Καθοδηγούμενος από τη φιλοδοξία αυτή, μπόρεσε να φύγει από το ΛΑΟΣ, όταν το καράβι βούλιαζε και να βρεθεί στη Νέα Δημοκρατία, στην οποία δε θα πήγαινε ποτέ, έλεγε. Στη Νέα Δημοκρατία, φρόντισε να προσεγγίσει τον Σαμαρά, για τον οποίο δεν εκφραζόταν ιδιαίτερα όμορφα ως τότε. Όταν εμφανίστηκε η πιθανότητα της κυριαρχίας Μητσοτάκη στον ορίζοντα, εκφράστηκε και εναντίον του- λίγο αργότερα, αφού δεν τα κατάφερε ο ίδιος, στάθηκε αρκετά ικανός ώστε να γίνει το δεξί του χέρι του νέου προέδρου του Κόμματος, αντιπρόεδρος έως και σήμερα ο ίδιος.
Στα χρόνια που έρχονται, ο Άδωνις Γεωργιάδης θα βρεθεί υπουργός και πάλι και δεν είναι καθόλου απίθανο να τον δούμε και πρωθυπουργό, ακόμη. Και, όπως όλα δείχνουν έως τώρα, θα κάνει ό,τι χρειαστεί για την πολιτική του εξέλιξη. Όσες ειδήσεις, αληθινές και ψεύτικες, κι αν χρειαστεί να «αξιοποιήσει».