Είναι σύνηθες το οικονομικό φαινόμενο του Τουρισμού να εξετάζεται μονοσήμαντα, χωρίς να γίνεται καταγραφή των ευκαιριών ανάπτυξης που δύναται να προσφέρει στην κοινωνία, ούτε καν, αναφορά στις δυνατότητες σύμπραξής του με άλλους τομείς της εθνικής οικονομίας που χρήζουν συνεργιών για να αποκτήσουν εξωστρέφεια.
Ο Τουρισμός αφορά σε δραστηριότητες αναψυχής. Για το λόγο αυτό, αρκετές φορές παραγνωρίζεται ο δυναμικός χαρακτήρας του κλάδου, οι ευκαιρίες και οι απειλές που συνδέονται με αυτόν και επηρεάζουν τα οικονομικά του αποτελέσματα.
Το 2015 ήταν μία δύσκολη χρονικά για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Οι δυσχερείς συνθήκες που ανέκυψαν το 2015, ισχύουν και για το 2016 δεδομένου ότι ουδεμία σοβαρή και συντεταγμένη προσπάθεια έχει καταβληθεί από την Κυβέρνηση για την ανατροπή τους ή τουλάχιστον τον περιορισμό που επιφέρουν στην ελληνική Οικονομία.
Κατά τους τελευταίους 15 μήνες, οι οικονομικές αποδόσεις της χώρας είναι χαμηλές. Απότοκο των καταστροφικών επιλογών της Κυβέρνησης. Αποτέλεσμα η απώλεια της σταθερότητας λόγω των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων, οι συνθήκες ασφυξίας λόγω capital controls για τις επιχειρήσεις, η αδυναμία στιβαρών μεταρρυθμίσεων που θα θεραπεύσουν τις παθογένειες.
Αντίθετα, η Κυβέρνηση, εμμένει σε μία ιδεοληψία που καταδικάζει κάθε εξωστρεφή κλάδο της Εθνικής Οικονομίας, συρρικνώνει θέσεις εργασίας που με πολύ προσπάθεια δημιουργήθηκαν τα προηγούμενα δύο χρόνια και υπόσχεται μοντέλα ανάπτυξης και απασχόλησης που παραπέμπουν σε άμεση από-ανάπτυξη. Δεν ενθαρρύνεται το υγιές επιχειρείν αλλά προβάλλεται το μοντέλο του ισχυρού κρατισμού που αντιλαμβάνεται όλους τους κλάδους της οικονομίας σε οριζόντια διάταξη.
Υπάρχουν λύσεις, υπάρχουν προτάσεις και το κυριότερο, η Ελλάδα ως χώρα μέλος της Ε.Ε. έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε δοκιμασμένες λύσεις, προκειμένου να επιλέξει τα προσφορότερα και να τα εφαρμόσει, ώστε επιτέλους η Χώρα να διασυνδεθεί πλήρως με τις αγορές, να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τους διεθνείς εταίρους της και να μετατρέψει το ζοφερό αφήγημα που μας θέλει ως κεντρικούς ήρωες, σε ιστορία επιτυχίας και κοινωνικής ευημερίας.
Ο Τουρισμός, είναι ο κλάδος εκείνος της Εθνικής Οικονομίας που δημιουργεί τα περισσότερα έσοδα. Για τη βιωσιμότητα και την παραγωγή σταθερού συγκριτικού πλεονεκτήματος έναντι των ανταγωνιστών, ο κλάδος θα πρέπει επιτέλους να υιοθετήσει πλήρως τις αρχές της αειφορίας, να υιοθετήσει πλήρως τα εργαλεία της ψηφιακής τεχνολογίας και να ανανεώνει την εθνική τουριστική προσφορά με νέες καινοτόμες προτάσεις-προϊόντα.
Για την επίτευξη των στόχων αυτών, απαιτείται οικονομική και πολιτική σταθερότητα και το κυριότερο θα πρέπει η Ελλάδα να ανακτήσει την εμπιστοσύνη της διεθνούς αγοράς.
Η υπερφορολόγηση εν είδει ποινής, των παραγωγικών τουριστικών και λοιπών συμπληρωματικών επιχειρήσεων, μας θέτει ως τουριστικό προορισμό εκτός αγοράς και δουλεύει προς όφελος των ανταγωνιστών μας.
Εάν γίνει σαφές ότι η μόνη λύση είναι η κατάρτιση κεντρικού σχεδίου τουριστικής ανάπτυξης, με ανάγλυφες προβλέψεις για την σύμπραξη και άλλων κλάδων της οικονομίας, τότε έχουμε τη δυνατότητα να διεκδικούμε περίοπτη θέση ανάμεσα στους διεθνείς ποιοτικούς προορισμούς.
Η διασύνδεση του τουρισμού με την πρωτογενή παραγωγή, με την ψηφιακή τεχνολογία, η ανάδειξη νέων τουριστικών προορισμών με στόχο την κάλυψη ειδικής ζήτησης, η υιοθέτηση του μοντέλου της κυκλικής οικονομίας από τις τουριστικές και όχι μόνον επιχειρήσεις, είναι μερικά μόνο κεφάλαια του κεντρικού σχεδίου.
Μόνο τότε είμαστε σε θέση να προσβλέπουμε σε νέες θέσεις εργασίας, όχι μόνο για το ανθρώπινο δυναμικό που τώρα αναζητά λύσεις στο eξωτερικό, κυρίως νέοι με λαμπρές σπουδές που θα έπρεπε πάση θυσία να παραμείνουν και να προσφέρουν στην χώρα, αλλά και για άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Το βασικό μέλημα της Κυβέρνησης, έπρεπε να είναι η δημιουργία των συνθηκών για την στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, η ανάπτυξη πλαισίων για την ενθάρρυνση των νεοφυών επιχειρήσεων και την ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας, η δια βίου μάθηση για όσους στερήθηκαν κάποιες ευκαιρίες στην ζωή τους και η ανάδειξη του καινοτόμου επιχειρείν προκειμένου να επιτύχουμε υψηλή απορρόφηση κοινοτικών πόρων.
Κατά το διάστημα 2012 έως 2014, είχαν θεσπιστεί σημαντικές ρυθμίσεις για την ενίσχυση του επιχειρείν στον τουρισμό και για την προσέλκυση επενδύσεων. Προς το παρόν, παραμένουν ανεκμετάλλευτα αυτά τα πολεμοφόδια στη μάχη που δίνει σήμερα η ελληνική Οικονομία.
Ο Τουρισμός έχει αποδειχθεί ως το αστέρι της Εθνικής Οικονομίας. Υπάρχουν όμως σοβαρά περιθώρια βελτίωσης της κερδοφορίας του και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Αν αναλογισθεί κανείς τους κλάδους και τα επαγγέλματα τα οποία συνεργούν για τη δημιουργία των προσφερόμενων τουριστικών υπηρεσιών στην Χώρα, είναι εύκολη η κατανόηση των δυνατοτήτων απορρόφησης εργαζομένων με εξειδίκευση.
Η ανάπτυξη νέων μορφών τουρισμού, σύμφωνα με τις τάσεις της διεθνούς τουριστικής ζήτησης σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία αιχμής που ευρύτατα συνδέεται με τον τουρισμό, δημιουργεί τις απαραίτητες συνθήκες για την απορρόφηση πολλών ειδικοτήτων.
Παράλληλα, προσφέρει δυνατότητες ανάπτυξης σε τοπικές κοινωνίες που μέχρι τώρα δεν ήταν εξωστρεφείς παρόλο που διαθέτουν εξαιρετικούς τουριστικούς πόρους για υψηλού επιπέδου τουρίστες.
Το διακύβευμα σχετίζεται άμεσα με το κατά πόσον η Ελλάδα θα επενδύσει στον ποιοτικό τουρισμό ή εάν θα παραμείνει παθητικός αποδέκτης του μαζικού τουρισμού, χωρίς να θέτει όρια και προϋποθέσεις.
Η κατάρτιση ενός κεντρικού σχεδίου για τον Τουρισμό, αποτελεί υπόθεση όλων των stake holders με προσλαμβάνουσες έτσι ώστε οι άξονες ανάπτυξης να οδηγούν στην δημιουργία ενός ελληνικού Μοντέλου Τουριστικής Ανάπτυξης δομημένου σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας, με νέες προτάσεις προς την διεθνή τουριστική αγορά που θα εισαγάγουν ανανεωμένη προσφορά για κάθε ζήτηση.
Μόνο κάτω από αυτή τη σύμβαση θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για την απορρόφηση του πολύτιμου κεφαλαίου της Ελλάδας, το υψηλής εκπαίδευσης ανθρώπινο δυναμικό, που δυστυχώς αναζητά εργασία στο εξωτερικό.
Μέσα από έναν ολιστικό στρατηγικό σχεδιασμό για τον Τουρισμό, θα αναζωογονηθούν και άλλοι κλάδοι της Εθνικής Οικονομίας. Οι επόμενες γενιές Ελλήνων δε θα βιώσουν την απειλή της ανεργίας και της οικονομικής αβεβαιότητας που έχει πλέον ξεπεράσει τα ανεκτά όρια.