Αυτή είναι η Σινάτρα. Ναι, είναι κορίτσι και της έδωσα ένα όνομα που πολλοί νομίζουν ότι είναι αντρικό, πράγμα που ποτέ δεν κατάλαβα, αφού πρόκειται για επώνυμο, οπότε θα επικαλεστώ για άλλη μία φορά την Νάνσι Σινάτρα.
Την Σινάτρα την υιοθέτησα πριν από 2,5 περίπου χρόνια και ήταν ένα τρελαμένο κυνηγόσκυλο που δεν μπορούσε να σταθεί για πάνω από 5 λεπτά ακίνητη, τα έκανε μέσα στο σπίτι και αν την άφηνες για πάνω από 3 λεπτά μόνη της μπορούσε να φάει ακόμα και τους τοίχους. Επίσης, ήταν φοβική, δεν μπορούσε να πλησιάσει άνθρωπο, πεταγόταν κάθε φορά που άκουγε κάποιον απότομο ήχο και δεν ήθελε να βγει από το σπίτι, ούτε για να πάει βόλτα. Δεν ακούγεται και τόσο ευχάριστο, έτσι δεν είναι; Κι όμως, τα τελευταία 2,5 χρόνια έχει μάθει τόσα πολλά και έχει καταφέρει τόσα πράγματα που δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο περήφανη για τον σκύλο μου.
Από την άλλη, τώρα που το σκέφτομαι, η Σινάτρα θα έπρεπε να είναι πολύ περήφανη για εμένα, αφού κατάφερε να μου διδάξει πάρα πολλά. Για την ακρίβεια, μου έδωσε 6 σημαντικά μαθήματα ζωής. Ποια είναι αυτά;
Να συγχωρώ
Υπάρχουν φορές που της πάτησα καταλάθος την ουρά, που άργησα να της βάλω φαγητό, που άργησα να την βγάλω βόλτα ή την κατηγόρησα για μία ζημιά που δεν έκανε. Όσο κι αν έχουμε αναπτύξει τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας, υπάρχουν φορές που, ακόμα και τώρα, μπορεί να την αδικώ και σίγουρα το έχω κάνει στο παρελθόν. Εκείνη, όμως, δεν μου κράτησε ούτε μία φορά μούτρα, ούτε θέλησε να με τιμωρήσει. Αντίθετα, κουνάει πάντα την ουρά της όταν γυρίζω σπίτι.
Να συγκρατώ τον θυμό μου
Το πρώτο βράδυ που την άφησα μόνη της μέσα στο σπίτι, γύρισα για να βρω ότι μου είχε φάει δύο ζευγάρια παπούτσια, μαζί με διάφορα μαξιλάρια. Μόλις το είδα ένιωσα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι. Θυμός και απόγνωση μαζί. Την μάλωσα, φυσικά, αλλά δεν ήταν αρκετό για να κατευνάσει την οργή που ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Παρ' ολ' αυτά, δεν υπήρχε τίποτε άλλο που θα μπορούσα να κάνω από το να την μαλώσω και να την ξαναμαλώσω την επόμενη φορά που έκανε κάτι παρόμοιο και να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν μου ήταν εύκολο!
Να είμαι γενναιόδωρη
Παιδιά δεν έχω, οπότε δεν είχα νιώσει ποτέ το συναίσθημα του να θέλεις τόσο πολύ να φροντίσεις κάποιον που σε έχει ανάγκη. Φυσικά, δεν εξισώνω τα παιδιά με τα σκυλιά, αλλά έχοντας εμπειρία μόνο από τα δεύτερα, η Σινάτρα μου «γέννησε συναισθήματα που δεν είχα ξανανιώσει. Θέλω να την προστατεύω, να την φροντίζω, να είναι καλά, να έχει τα καλύτερα, από άποψη τροφής και γιατρού, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πάω εγώ για ένα ποτό λιγότερο ή δεν θα αγοράσω ένα μπλουζάκι παραπάνω και η ανταμοιβή μου να είναι ένα κούνημα της ουράς ή απλά η παρέα της στο σπίτι. Το να έχεις ένα κατοικίδιο σημαίνει ότι θα πρέπει να «δίνεις», είτε αυτό σημαίνει να δίνεις αγάπη, είτε υλικά αγαθά.
Να είμαι αυστηρή
Όταν σου τρώει τα παπούτσια, σου γαβγίζει όποτε τρως ή ανεβαίνει πάνω στο κρεβάτι μέσα στην νύχτα, πρέπει να θέσεις τα όριά σου. Να κοιτάξεις τον σκύλο σου μέσα στα μάτια και να του μιλήσεις αυστηρά. Το κυριότερο, όμως, είναι να είσαι συνεπής στην αυστηρότητά σου και να μην αφήνεις αυτή τη γλυκιά μουσούδα να σε κάνει ό,τι θέλει. Ο κανόνας ήταν απαράβατος, το σκυλί δεν θα κοιμάται πάνω στο κρεβάτι. Όσο κι αν ερχόταν να μου κάνει χαρούλες και να κουνάει την ουρά της, όσο κι αν με κοιτούσε με μάτια γουρλωμένα, έπρεπε να συνεχίσω να είμαι αυστηρή.
Να βάζω κάποιον άλλον πάνω από εμένα
Έχει πολύ κρύο και δεν έχει όρεξη να βγεις έξω; Είναι Κυριακή πρωί και θέλεις να μείνεις στο κρεβάτι σου; Λυπάμαι, αλλά αν έχεις σκύλο υπάρχουν και κάποιοι περιορισμοί, όσο κι αν έχεις ονειρευτεί πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή σου αν μπορούσες να του δώσεις λεφτά για να φάει έξω ή κλειδιά του σπιτιού για να κάνει μόνος του τις βόλτες του. Σίγουρα, κανείς δεν πρέπει να είναι δέσμιος του κατοικίδιού του, αλλά εφόσον φροντίζετε για κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό σας, θα υπάρξουν φορές που θα πρέπει να βάλετε τον εαυτό σας δεύτερο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πείτε «αντίο» στο χουζούρι.
Να είμαι πιο υπεύθυνη
Εάν είσαι ο άνθρωπος που με το ζόρι κρατάς τα δικά σου ραντεβού για τον γιατρό, σκέψου πόσο δύσκολο είναι να έχεις και κάποιον άλλον να «κουράρεις». Η Σινάτρα έπρεπε (και πρέπει) να κάνει τις τακτικές επισκέψεις της στον γιατρό, πρέπει να κάνει συχνά μπάνιο, να βγαίνει βόλτα, να βάζει τα σπρέι της για τα κουνούπια και τις σκνίπες και, φυσικά, να τρώει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνει ένας οικονομικός και χρονικός προγραμματισμός κάθε μήνα για τις ανάγκες της. Σίγουρα, δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά για κάποιον σαν εμένα που αναβάλλει ακόμα και τον οφθαλμίατρο, είναι μεγάλη πρόοδος το γεγονός ότι ο σκύλος ούτε έχει χάσει ποτέ ραντεβού στον κτηνίατρο, ούτε έχει μείνει νηστική.
Υ.Γ.: Για να μπει τέλος σε οποιαδήποτε προβληματισμό σχετικά με το όνομα Σινάτρα, καλωσορίσαμε στην οικογένειά μας ένα ακόμα υιοθετημένο σκυλάκι που ακούει στο όνομα «Φρανκ». Τώρα, μπορώ να πω ότι ολοκληρώθηκε το ζευγάρι!