Πριν από έναν χρόνο περίπου, όταν άρχισα να στήνω την σελίδα Today I Failed At στο Facebook και να γράφω για αυτό το project στην Αμερικάνικη έκδοση της Huffpost με σκοπό να βοηθάω ανθρώπους να ξεπεράσουν τις αποτυχίες τους και να δρομολογήσουν τον δρόμο τους προς ό,τι τελικά τους κάνει χαρούμενους, άρχισα να ψάχνω και πιο συστηματικά παραδείγματα ανθρώπων που εμπνέουν στα social media. Μετά από λίγο καιρό έπεσα πάνω στην σελίδα της Kayla Itsiness στο Instagram. Η Itsiness είναι μια Αυστραλή- Ελληνίδα trainer που έχει ως σκοπό να κατευθύνει γυναίκες κυρίως, να υιοθετήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής μέσω της άσκησης και της διατροφής ώστε να είναι και να νιώθουν καλύτερα.
Αυτό που μου άρεσε στην προσέγγισή της συνοψίζεται σε μια φωτογραφία που δημοσίευσε η ίδια, η οποία έγραφε ότι «ένα κερί δε χάνει τίποτε με το να ανάψει ένα άλλο κερί» ("a candle loses nothing by lighting another candle"). Πράγματι, όταν βοηθάς είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου ως ένα ον με δυνατότητες. Να τον κοιτάζεις και να βλέπεις μέσα του την δύναμη να αντεπεξέλθει σε όποιο εμπόδιο του φέρνει η ζωή. Ένας άνθρωπος που εμπνέει δεν πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του πιο δυνατό από όσους επηρεάζει. Δεν πρέπει να πει στον εαυτό του: είμαι πιο δυνατός. Πρέπει να πει: στην παρούσα φάση είμαι πιο ικανός και θα βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο που με εμπιστεύεται να δικαιώσει τις δυνατότητές του και να καταστήσει μόνος του τον εαυτό του ικανό.
Το να πει κανείς ότι θεωρεί τον εαυτό του πιο ικανό δεν είναι ντροπή και είναι μάλιστα πιθανόν, να ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Το να πει όμως ότι είναι πιο δυνατός, στερεί από εκείνον με τον οποίο συγκρίνεται κάθε ευκαιρία και κάθε μέλλον. Τον ακρωτηριάζει.
Η λανθασμένη αυτή αντίληψη δεν υπάρχει μόνον εξαιτίας των διαφόρων ειδών ηγετών και καθοδηγητών οι οποίοι επαίρονται για την υπεροχή τους. Συντηρείται και ισχυροποιείται από όσους ζητούν βοήθεια: όσους επιλέγουν να αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους μειονεκτικά.
Γράφω «επιλέγουν» επειδή νομίζω πως ήρθε η ώρα να αποκαταστήσουμε μια μεγάλη παρεξήγηση που υπάρχει γύρω από τη σύλληψη της έννοιας του αβοήθητου. Όταν κάποιος ντρέπεται ή λυπάται για ένα στοιχείο της εικόνας ή του χαρακτήρα του, λογικό είναι να θέλει να το αλλάξει.
Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ανθρώπου που θέλει ή χρειάζεται να αδυνατίσει. Πολύ συχνά αναφέρομαι στα άρθρα μου σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με το σώμα και την άσκηση επειδή αισθάνομαι ότι είναι από τους πιο απλούς αλλά ενδεικτικούς συμβολισμούς οποιασδήποτε άλλης προσπάθειας αυτοβελτίωσης. Θέλει, λοιπόν, να αδυνατίσει. Αρχίζει να ψάχνει στο internet για συμβουλές υγείας, διατροφής και προπόνησης και αρχίζει επίσης να αγχώνεται όταν αντιλαμβάνεται το τι τον περιμένει.
Κάπου εδώ έρχεται και το ζήτημα της επιλογής που ανέφερα προηγουμένως. Ο επίδοξος πιο αδύνατος άνθρωπος έχει τώρα δύο επιλογές:
- ή να πάρει χαρτί και μολύβι και να σχεδιάσει το προσωπικό του πρόγραμμα αδυνατίσματος
- ή να πει ότι δεν κατάλαβε, ότι αυτά δεν είναι για εκείνον, ότι δεν μπορεί και να απορρίψει τις πληροφορίες
Αφού όμως πει ότι δεν μπορεί, ντρέπεται να παραδεχτεί στον εαυτό του ότι τα παράτησε, ότι δεν θέλει να προσπαθήσει και πετάει κυριολεκτικά το μπαλάκι σε κάποιον από τους ηγέτες και τους καθοδηγητές. Βρίσκει κάποιον και του λέει: κάνε όλη την προσπάθεια και χάρισέ μου το σώμα που θέλω. Μαζί με αυτή τη μετατόπιση ευθυνών, έρχεται και μια σωρεία δικαιολογιών όπως: «Το Internet δεν έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζομαι, δεν ξέρω τι να κάνω κ.ο.κ.» Η αλήθεια όμως είναι ότι το internet έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται και ξέρει πραγματικά και ουσιαστικά τι να κάνει. Η γνώση είναι στα χέρια του.
Χωρίς λοιπόν να το καταλαβαίνει, όχι μόνο απαρνιέται κάθε ουσιαστική πιθανότητα να πετύχει τον στόχο του (επειδή όχι, η Kayla Itsiness δεν θα γυμναστεί για εκείνον και το ξέρει), αλλά τον καταδικάζει εντελώς ταυτίζοντας την έλλειψη ικανότητας με την απουσία δυνατότητας.
Το σπουδαιότερο όμως πράγμα που έχουμε όλοι μας να κάνουμε και που προσπαθώ εγώ να κάνω μέσα από το Today I Failed At είναι να διεκδικήσει ο καθένας μας το δικαίωμά του στη δυνατότητα. Η δυνατότητα είναι εξουσία πολύ προσωπική και μπορεί να μεταμορφωθεί σε ικανότητα μέσω ενός εξίσου προσωπικού δρόμου. Από τη στιγμή που περάσει σε άλλο χέρι, έχει χαθεί.
Για να ακολουθήσετε το κίνημα Today I Failed At, πατήστε εδώ
Για να επικοινωνήσετε μαζί μου, mail: spyropoulosdaphne@gmail.com