Φανταστείτε μία μέθοδο γυμναστικής που χρησιμοποιεί ειδικό εξοπλισμό με περίεργα ελατήρια και τροχαλίες που μοιάζουν με κρεβάτια, με καρέκλες, ακόμα και με γκιλοτίνα. Οι χορευτές την λατρεύουν ως συμπληρωματική προπόνηση και ο δημιουργός της πολύ συχνά διδάσκει ημίγυμνος με το μποξεράκι του. Μετά γίνεται κάπως γνωστή και αρχίζει να απομακρύνεται από τον ειδικό εξοπλισμό, και ξαφνικά μοιάζει λίγο με γιόγκα, λίγο με Φέλντενκραϊς, ή με φυσιοθεραπεία. Όλοι νομίζουν οτι αυτό το είδος γυμναστικής είναι κάποιου είδους αργοκίνητων διατάσεων για γυναίκες, που εστιάζει στην «πυελική χώρα».
Αυτή ήταν η κατάσταση πριν γίνει το Πιλάτες όσο διαδεδομένο είναι σήμερα. Τότε εμφανίστηκε η Κάθι Ρος Νας. Σήμερα αποτελεί μία από τις πιο διεθνώς αναγνωρισμένες instructors, έχει δουλέψει με τους μαθητές και αργότερα συνεργάτες του ίδιου του Τζο Πιλάτες, οι οποίοι της ανέθεσαν να κάνει γνωστή την αυθεντική μέθοδο. Έσκασε σαν βόμβα με τα άκρως δυναμικά και ενεργητικά της μαθήματα, σε συνδυασμό με την ανεξάντλητη γνώση της την οποία δεν σταματά να μοιράζεται. Κατά την γνώμη μου η παρουσία της αποτελεί έναν από τους λόγους που το Πιλάτες έχει γίνει γνωστό και αγαπητό παγκοσμίως, και πρόσφατα επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα με σκοπό να διδάξει ένα σεμινάριο στο στούντιο "Kinaesthesis" και είχα την χαρά και την τιμή να την συναντήσω και να μάθω περισσότερα για αυτή τη σπουδαία μορφή στον κόσμο του Πιλάτες.
Ο Τζο Πιλάτες, δημιουργός του Πιλάτες, το 1961 στη Νέα Υόρκη
«Πριν το Πιλάτες το σώμα μου ήταν σαν ζελέ! Ήμουν υπερκινητική και υπερευλύγιστη, χωρίς κανέναν έλεγχο του σώματός μου και εντελώς αδύναμη. Δεν μπορούσα να κάνω ούτε ένα pushup!»
Έχοντας δει τα βίντεο της στο ίντερνετ δυσκολεύομαι να την πιστέψω, αλλά η Κάθι ξεκίνησε ως χορεύτρια, κάτι που της ταίριαζε με την ελαστικότητα που χαρακτηρίζει το σώμα της. Ισχυρίζεται ότι αν είχε παραμείνει χορεύτρια το πιθανότερο είναι ότι τώρα θα ήταν παράλυτη! Το Πιλάτες την δίδαξε πως να ελέγχει το σώμα της, πως να δουλεύει τα χέρια από την πλάτη της, και της έδωσε ένα δυνατό κέντρο. Η υπερελαστικότητα μπορεί να δείχνει εντυπωσιακή σε πόζες στο Ίνσταγκραμ, αλλά είναι επικίνδυνη και μπορεί να είναι επιβλαβής για το σώμα, και με τον έλεγχο και τη δύναμη που απέκτησε από το Πιλάτες οι αρθρώσεις της δουλεύουν πλέον μόνο μέσα σε ένα ασφαλές εύρος κίνησης, χωρίς τον κίνδυνο φθοράς που συνεπάγεται η υπερέκταση.
«Βλέπω όλες αυτές τις φωτογραφίες στο ίντερνετ, ασκήσεις όπως η γέφυρα και ο κύκνος να προβάλλονται ως υπερέκταση της μέσης, ενώ στην πραγματικότητα σκοπός τους είναι να ανοίξουν το στέρνο και τον θώρακα, όχι να συμπιέσουν τη μέση». Η Κάθι είναι ένθερμος υποστηρικτής της γνήσιας μεθόδου, όπου όλες οι ασκήσεις στοχεύουν στην κυκλοφορία και όχι στη συμπίεση. Σκοπός όλων των ασκήσεων είναι το σώμα να αποκτήσει χώρο και μάκρος, κάτι που φροντίζει να τονίζει τόσο στη διδασκαλία της όσο και στην προπόνησή της. Έχει εκπαιδεύσει μαθητές γυμνασίου παίκτες του Αμερικάνικου football που όλοι κατέληξαν να παίζουν ποδόσφαιρο ως φοιτητές πανεπιστημίου χωρίς ποτέ να χρειαστεί να σηκώσουν ένα βάρος εντός γυμναστηρίου. Μισούν και αγαπούν το Pilates ταυτόχρονα επειδή τους έχει δείξει ένα ευρύτερο φάσμα απο αυτό που αρχικά είχαν φανταστεί.
«Κάποτε μου ζητήθηκε να εκπαιδεύσω μια ομάδα πάλης μαθητών γυμνασίου. Όλοι ήταν δυνατοί και γυμνασμένοι, και ως γυναίκα με κοίταζαν με μισό μάτι. Το πρώτο πράγμα που τους ζήτησα ήταν να έρθουν σε θέση pushup: λάθος, λάθος, λάθος! [δείχνοντας και φωνάζοντας] Aυτό δεν είναι pushup! Έπρεπε να κερδίσω το σεβασμό τους και να τους κάνω απλά να κινηθούν και αυτό έκανα. Ο κόσμος και ειδικά οι άντρες πρέπει να έρθουν με τον σωστό τρόπο αρχικά σε επαφή με το Πιλάτες. Για παράδειγμα οι Chicago Bulls! Λατρεύουν το Πιλάτες ως προπόνηση! Το φοβούνται αλλά το αγαπούν!»
Πέρα από την «αθλητική», πιο δυναμική πλευρά του Pilates, η Κάθι έχει δουλέψει πολύ και σε περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών. Μερικές από τις μεταμορφώσεις που περιγράφει είναι δύσκολο να τις πιστέψει κανείς: «Μία πελάτισσά μου ήρθε σε εμένα σε ηλικία άνω των 50 χρόνων και αφού είχε περάσει έναν ολόκληρο χρόνο σε ολόσωμο γύψο μετά απο αυτοκινητιστικό ατύχημα. Είχε θρυμματισμένη λεκάνη, γόνατο, ώμο, αστράγαλο, κλείδα, και εκφυλιστικό ισχίο. Αυτό που ήθελε ήταν να ξαναμπορέσει να ιππεύσει, και πλέον στα 70 της μπορεί και να ιππεύει και να κάνει jumping jacks! ». Η Κάθι δουλεύει γύρω από τον τραυματισμό, βλέπει αρχικά τι μπορεί να κάνει το σώμα και ξεκινάει από εκεί. Το Πιλάτες δεν έχει σκοπό να θεραπεύσει τραυματισμούς, αλλά να παρέχει μια ασφαλή και αποτελεσματική προπόνηση σε κάποιον που βιώνει κάτι τέτοιο. Και αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι να θεραπεύεται και ο τραυματισμός.
«Το Πιλάτες μπορεί να είναι μία πρόκληση για τους δυνατότερους αθλητές, αλλά και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής για τα πιο εύθραυστα πλάσματα». Η δουλειά της είναι η απόδειξη αυτής της δήλωσης, και οι ιστορίες της είναι άπειρες. Πρόσφατα έβαλε τις γνώσεις της πάνω στη μέθοδο σε ένα βιβλίο σχεδόν 400 σελίδων που ονομάζεται The Red Thread, το οποίο αποτελεί έργο χρόνων έρευνας και προπόνησης. «Κάθε άσκηση της μεθόδου συνδέεται με την άλλη. Η σπονδυλική στήλη κινείται σε όλες τις κατευθύνσεις και το Πιλάτες τα έχει όλα. Έκταση, περιστροφή, κάμψη, και κάθε άσκηση μπορεί να αναλυθεί και να τεμαχιστεί έτσι ώστε η πρόθεση να μη χαθεί, και να μπορούν να την κάνουν όλοι». Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο για να διδάξει σεμινάρια, και τις περισσότερες φορές την συναντάμε με τακούνια, ακόμη και ενώ δουλεύει στο στούντιο. «Το καλύτερο είναι να φοράμε διαφορετικό ύψος τακουνιών κατά τη διάρκεια της ημέρας» συμβουλεύει, «Αποκτούμε καλύτερη στάση σώματος, πιο ευθυτενή και με τάση προς τα εμπρός, χωρίς να καμπουριάζουμε και να βουλιάζουμε σε οπίσθια κλίση της λεκάνης». Η Κάθι έχει καταφέρει να δείχνει εκθαμβωτική ενώ κατέχει μια απέραντη γνώση της μεθόδου. Η χάρη, η δύναμη και η ενέργεια που την χαρακτηρίζουν την καθιστούν την προσωποποίηση όλων των αρχών που πρεσβεύει το Πιλάτες. Η συμβουλή της για όποιον ακόμα δεν έχει έρθει σε επαφή μαζί του: «Απλά κάν'το! (Just do it!)».
Το στούντιο της Κάθι, American Body Tech, βρίσκεται στο New Jersey.
Photo Credits: Μπιάνκα Μπογδάνου