Ένας χρόνος συμπληρώνεται από το «πιο ανόητο Δημοψήφισμα όλων των εποχών», όπως μου το χαρακτήρισε ο διαχειριστής ενός Fund πριν λίγο καιρό. Ένα Δημοψήφισμα που το μόνο πρακτικό του αποτέλεσμα ένα χρόνο μετά, είναι τα capital controls που εξακολουθούν, παρά τις σχετικές κυβερνητικές διαβεβαιώσεις να ισχύουν ακόμη. Ένα Δημοψήφισμα στο οποίο το 62% του Ελληνικού λαού είπε «Όχι» στην προτεινόμενη από την Ε.Ε. Συμφωνία, για να υπογραφεί τελικά μία πολύ χειρότερη, λίγες μέρες μετά, τις συνέπειες της οποίας τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν οι συμπολίτες μας. Ένα «Όχι» που το μόνο που τελικά πέτυχε ήταν την διάσπαση του Σύριζα και την μεταμόρφωσή του, αυτού και των ΑΝΕΛ, στα πιο Μνημονιακά Κόμματα από το 2010.
Ίσως και αυτή η δοκιμασία να ήταν κάτι που έπρεπε να περάσουμε για να ωριμάσουμε και να μπορέσουμε με μεγαλύτερη ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Και ειναι τύχη αγαθή υπό μία έννοια που αυτή η επέτειος έρχεται λίγες μέρες μετά το γνωστό Δημοψήφισμα στην Μ. Βρετανία. Και εκεί ο λαϊκισμός επικράτησε και δυστυχώς απεδείχθη ότι είναι πάρα πολυ δυσκολο στην εποχή της οργής, ο κόσμος να ψηφίζει με καθαρό μυαλό. Εκεί δε, που είναι πολιτικά εξαιρετικά δυσκολότερο να γίνει μία «κωλοτούμπα» του μεγέθους του Τσίπρα, ο ένας μετά τον άλλον οι Πρωταγωνιστές του Brexit αποχωρούν από το προσκήνιο ακριβώς διότι δε μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη της Καταστροφής που προκάλεσαν.
Ας δούμε όμως και τη θετική σκοπιά του Δημοψηφίσματός μας, ο διχασμός που επεκράτησε στην Ελληνική Κοινωνία και πήρε το όνομα Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο, είναι σαν να ξέσπασε με εκείνο το 62% και να ξεθύμανε. Τώρα ψηφίζονται πια τα Μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι, ακόμη και το Υπερταμείο με τα 99 χρόνια και τον υποχρεωτικά Ξένο Πρόεδρο, αλλά οι χαρακτηρισμοί που κυριάρχησαν την προηγουμένη περίοδο και λίγο έλειψε να μας οδηγήσουν σε εμφύλιο πόλεμο, εξέλειψαν και αυτό είναι μεγάλο κέρδος. Ίσως και αυτή η δοκιμασία να ήταν κάτι που έπρεπε να περάσουμε για να ωριμάσουμε και να μπορέσουμε με μεγαλύτερη ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Με τις υγείες μας λοιπόν και με περισσότερη φρόνηση στο μέλλον, όταν πλησιάζουμε σε κάλπη.