Τα τελευταία χρόνια έχουν ειπωθεί κι αντίστοιχα γραφτεί πολλά ως προς την έννοια, τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα. Έχει γίνει η λέξη must όλων των πολιτικών συζητήσεων και λόγων από 'κει που μέχρι πριν 3-4 χρόνια περίπου φάνταζε σαν μια απαγορευμένη λέξη, κυρίως για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η λέξη «μεταρρυθμίσεις» έχει λάβει αρνητική χροιά-και όχι απαραίτητα άδικα- καθώς όταν ακούμε για μεταρρυθμίσεις και δίκαιη ανάπτυξη από τον Πρωθυπουργό, τελικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμα μείωση συντάξεων, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών, αύξηση ΦΠΑ στο 24% κ.α. «Τσίπρας δ' άλλα κέκευθεν ενί φρεσίν, άλλα δε βάζει», παραφράζοντας το ρητό αρχαίου Έλληνα ποιητή (ο Τσίπρας άλλα έχει κρυμμένα στο μυαλό του και άλλα λέει).
Η έννοια λοιπόν των μεταρρυθμίσεων έχει παρεξηγηθεί από τους Έλληνες κάτι που σίγουρα οφείλεται στις πολιτικές αποφάσεις των τελευταίων χρόνων και στην ατολμία να προωθηθούν αυτές άμεσα και αποτελεσματικά.
Ο πραγματικός στόχος των μεταρρυθμίσεων είναι να οδηγήσουν στη δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους και του ασφαλιστικού συστήματος, η οικονομική ανάπτυξη με την παράλληλη αύξηση του ΑΕΠ και τέλος η βελτίωση της κοινωνικής προστασίας των ασθενέστερων οικονομικά ομάδων.
Μεταρρυθμίσεις λοιπόν, όπως προαναφέρθηκε, δεν είναι όλα τα αντιαναπτυξιακά μέτρα της υπερφορολόγησης σε ιδιώτες και επιχειρήσεις που έχουν θεσπιστεί. Σίγουρα δεν είναι η κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, επιδομάτων και οι ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα που ακούγονται για το φθινόπωρο. Η εφαρμογή των μέτρων αυτών θα αποτελέσει την ταφόπλακα για την πραγματική οικονομία και την αγορά, όπως έγινε και με τον δημόσιο τομέα.
Μεταρρυθμίσεις αντίθετα είναι η προώθηση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού συστήματος εκπαίδευσης. Ενός σύγχρονου συστήματος υγείας για όλους. Μεταρρύθμιση αποτελούν τα κίνητρα για αύξηση των επενδύσεων, όπως για παράδειγμα η διευκόλυνση, όσον αφορά στον χρόνο και στις διαδικασίες, για την αδειοδότηση των νέων επιχειρήσεων. Η διευκόλυνση της εφαρμογής των ιδιωτικοποιήσεων και της εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας (και όχι το ξεπούλημά της).
Μεταρρύθμιση είναι η ορθή και δίκαιη αξιολόγηση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, τόσο των ήδη υπαρχόντων αλλά και προκειμένου να καλυφθούν νέες ανάγκες. Αξιολόγηση που θα έχει ως σκοπό την εύρυθμη λειτουργία κάποιου οργανισμού ή κάποιας υπηρεσίας και όχι την εξυπηρέτηση πολιτικών φίλων. Αξιολόγηση με βάση τα προσόντα, τις ικανότητες και την εμπειρία ώστε να κατορθώσουμε να έχουμε έναν αποδοτικό και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα.
Η υιοθέτηση ενός σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα δίνει κίνητρα στην εργασία και τις επενδύσεις. Πρωτοβουλίες στον τομέα της δικαιοσύνης για τη μείωση των εκκρεμών υποθέσεων με την χρήση των πληροφοριακών συστημάτων. Η ενίσχυση των κλάδων που έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία και ο πρωτογενής τομέας.
Για να συμβούν όλα αυτά, ασφαλώς, χρειάζεται ένα ρεαλιστικό πλάνο σχεδιασμού και κυρίως υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις οικονομικές, κοινωνικές αλλά και πολιτικές συνθήκες.