Πριν από λίγες ημέρες είδα ένα δημοσίευμα το οποίο αναφερόταν στις αλλαγές που γίνονται αυτο τον καιρό στον κόσμο της μόδας, στην «αποδοχή» δηλαδή των γυναικών με καμπύλες. Μέσα στο κείμενο υπήρχε και το όνομα του μοντέλου Irina Shayk, η οποία χαρακτηριζόταν ως «γυναίκα με καμπύλες».
Σε περίπτωση που δεν θυμάστε, αυτή είναι η Irina Shayk.
Επίσης, σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει, η Irina Shayk ΔΕΝ είναι μία γυναίκα με καμπύλες ή, τουλάχιστον, δεν είναι αυτό που πιστεύω εγώ ότι είναι μία γυναίκα με καμπύλες.
Συζητώντας το ίδιο θέμα με φίλους και γνωστούς συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι ακριβώς συνιστά μία γυναίκα με καμπύλες. Αυτό, όμως, που ήταν το εντυπωσιακό ήταν ότι οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι μία γυναίκα η οποία έχει κανονικό στήθος και οπίσθια, είναι αυτό που λέμε «γυναίκα με καμπύλες». Το πρόβλημα, ξεκινά από τα πρότυπα ομορφιάς. Έχοντας συνηθίσει τα μοντέλα να ζυγίζουν 50 κιλά στην καλύτερη και να είναι στεγνά, δεν είναι να απορεί κανείς που λίγο στήθος ισοδυναμεί με ζουμερές καμπύλες.
Από την άλλη, πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζουμε ως «γυναίκα με καμπύλες» κάποια που έχει λιγότερες καμπύλες από την μέση γυναίκα; Εάν η Irina Shayk είναι μία γυναίκα με καμπύλες, πώς θα χαρακτήριζε κανείς όλες τις υπόλοιπες γυναίκες αυτού του κόσμου;
Η λύση στο πρόβλημα που υπήρχε στον χώρο της ομορφιάς και της μόδας, ήρθε μέσα από την μεγαλύτερη προβολή μέσα από τα ΜΜΕ των μοντέλων που χαρακτηρίζονται ως curvy ή plus size. Τα μοντέλα αυτά δεν έχουν απλά λίγο πεταχτά οπίσθια και στήθος, ούτε σφιχτούς κοιλιακούς και μακριά αδύνατα πόδια. Έχουν μπούτια, κοιλιά, κυτταρίτιδα και μπράτσα. Εξορισμού, αντιπροσωπεύουν τις γυναίκες που δεν είναι «size 0», όπως συνηθίζονταν να λέγονται παλαιότερα, και αντιπροσωπεύουν μεγάλη μερίδα γυναικών.
Ακόμα και με την ύπαρξη και την αποδοχή αυτής της ομάδας γυναικών, όπως είναι η Ashley Graham, οι οποίες χαίρονται και απολαμβάνουν το σώμα τους δίχως ενοχές, συνεχίζει να υπάρχει ένα μεγάλο κενό στη βιομηχανία της μόδας.
Και το κενό αυτό δεν είναι άλλο από τις γυναίκες οι οποίες δεν εμπίπτουν ούτε στην κατηγορία των αδύνατων, ούτε και των curvy γυναικών. Αυτές είναι και οι γυναίκες που αυτή τη στιγμή δεν αντιπροσωπεύονται ούτε στη μόδα, αλλά ούτε και στα ΜΜΕ. Είναι πολύ δύσκολο να συμφωνήσει κανείς στ' αλήθεια ποια γυναίκα θεωρείται ότι έχει «κανονικό βάρος». Ρωτήστε 10 διαφορετικούς ανθρώπους και εγγυώμαι ότι θα λάβετε 10 διαφορετικές απαντήσεις. Στην εποχή μας κάθε γυναίκα είναι καταδικασμένη να θεωρείται είτε «αδύνατη», είτε «χοντρή» (στην καλύτερη θα την χαρακτηρίσει κάποιος «με καμπύλες»). Η πραγματικότητα όμως, είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν τόσο πολλές διαφορετικές γυναίκες. Με διαφορετικά σώματα και σωματότυπους. Καμπύλες. Καθόλου καμπύλες. Στήθος. Χωρίς στήθος. Με κυτταρίτιδα. Με μυς. Με κοιλιακούς. Με κοιλίτσα. Με αδύνατα πόδια. Με πιο γεμάτη σιλουέτα.
Σε έναν κόσμο με τόσο διαφορετικές γυναίκες, λοιπόν, δεν είναι άδικο να προσπαθούμε να τις χαρακτηρίσουμε και να τις βάλουμε σε μία κατηγορία; Οι ταμπέλες υπήρχαν πάντοτε για να αισθανόμαστε πιο ασφαλείς βάζοντας κάποιον σε ένα κουτάκι, αλλά οι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε κουτάκια και ειδικά τα σώματα των ανθρώπων. Πάντοτε κάποιο να περισσεύει και κάποιο θα εξέχει και πολύ λίγα θα ταιριάζουν απόλυτα.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, όταν θα μας ρωτούσαν σε ποια Μαρία αναφερόμαστε δεν θα λέγαμε «στην πολύ αδύνατη», «σε αυτή, μωρέ που έχει μεγάλο κώλο» ή «στην κοκκαλιάρα», αλλά «στην Μαρία με τα μακριά καστανά μαλλιά», την «Μαρία που γνωρίσαμε χτες βράδυ» ή «την Μαρία που ντύνεται υπέροχα». Αυτός που ζούμε, όμως, δεν είναι ένας ιδανικός κόσμος.
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον, κι ας κάνουμε εμείς οι γυναίκες μία προσπάθεια παραπάνω, να μην κρίνουμε αυτόματα ένα σώμα που έχουμε απέναντί μας, να μην είναι η κριτική το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε και να μην πούμε αν μας αρέσει ή όχι (που δεν μας ρώτησε και κανείς). Γιατί αυτό το σώμα δεν κυκλοφορεί μόνο του, κουβαλάει και κάποιον άνθρωπο μαζί. Άλλωστε, εμείς οι γυναίκες ξέρουμε πολύ καλά πως είναι να μας κρίνει κάποιος για το σώμα μας.