Η κρίση φέρνει αναζήτηση, και η αναζήτηση συχνά σε βγάζει σε ανεξερεύνητους δρόμους. Η δική μας αναζήτηση μας έφερε πρόσφατα στις όχθες του Δραχμαπούτρα. Μεγάλος ποταμός που πρόσφατα ανάβλυσε σε μια γωνιά της Ευρώπης. Πόσοι δεν μαζεύονται στις όχθες του, να λατρέψουν τον θεό Δραχμαπούτρα και τους γκουρού που συχνάζουν εκεί. Πιο μακριά από τον ποταμό, δεν επιτρέπεται άλλωστε, οι ντόπιοι «αγανακτισμένοι», που ποταμό έχουν και νερό δεν πίνουν. Πιο κοντά στον ποταμό άγνωστοι Ευρωπαίοι ταξιδιώτες, ψυχοπονιάρηδες για τα δεινά των ντόπιων, που έχουν έρθει για προσκύνημα (με τα έξοδα βέβαια πληρωμένα). Ακόμη πιο κοντά στις όχθες κάποιοι, λίγοι βέβαια, γκουρού διακεκριμένοι (καθ' άλλους οικονομολόγοι) εξ Αμερικής, με συνοδεία όμως πλήθους (καθόλου διακεκριμένων) ντόπιων οπαδών τους -- που με έκσταση φωνάζουν «είμαι οικονομολόγος, με φώτισε ο Δραχμαπούτρα». Οι γκουρού και οι οπαδοί τους πίνουν το αγιασμένο νερό του Δραχμαπούτρα και οραματίζονται μια χώρα που θα ελέγχουν αυτοί και όπου θα αγοράζουν το τίποτα με μπόλικο καθόλου.
Πλησιάζουμε την φωτισμένη πλευρά της όχθης με σεβασμό, και επιφύλαξη. Ντόπιοι και εμείς, από την άλλη όμως όχθη, την απέναντι, την σκοτεινή, εκεί που τα παχιά καλάμια από μπαμπού δεν φυτρώνουν. Ψάχνουμε απαντήσεις, έναν γκουρού από τους λίγους να ρωτήσουμε. Ξάφνου, σκυμμένος πάνω από το ποτάμι, σεβάσμιος μεσήλιξ εμφανίζεται. Γένια μακριά και ξυρισμένο κεφάλι. Φοράει λιτό μανδύα, δεμένο με χρυσή πόρπη (μα ποιος την ξεχωρίζει στο φως της σοφίας του, λέμε εμείς). Μας βλέπει, «ελάτε, πλησιάστε» μας λέει. «Την χάρη σου σεβάσμιε γκουρού, ψάχνουμε απαντήσεις», λέμε. Δεν απαντά μόνο κάνει νεύμα να καθίσουμε σιμά στον Δραχμαπούτρα. Δεν λέει κάτι, σιωπηλός. Μα εμείς δεν μπορούμε άλλο και αρχίζουμε τις ερωτήσεις μας.
«Πες μας γκουρού, δώσε μας απαντήσεις», του λέμε. «Αν ο Δραχμαπούτρα φέρει τα άγια νερά του στο δικό μας χωριό τι θα γίνει;», ρωτάμε. Μας απαντάει ξαφνιάζοντάς μας: «Ασαφές το μέλλον και η διαπραγμάτευση επίσης, πείτε μου τις ερωτήσεις σας».
Και εμείς αρχίζουμε:
1) Ποιο θα είναι το κόστος για να έρθει ο Δραχμαπούτρας στο χωριό μας; Μήπως το ξέρεις, με λεπτομέρειες όμως, άγιε γκουρού;
2) Θα αυξηθεί ή θα μειωθεί το βιοτικό μας επίπεδο και ποιες κάστες του χωριού θα ωφεληθούν (π.χ. φοροφυγάδες λέω, γιατί έχουμε και τέτοιους); Ποιες κάστες θα πληγούν τα μέγιστα και θα μείνουν για πάντα φτωχές χωρίς καμία δυνατότητα κοινωνικής κινητικότητάς;
3) Πρέπει, σεβαστέ γκουρού, να μείνουμε στο χωριό μας για πάντα πανδοχείς και αγρότες στην υπηρεσία των οπαδών και των επισκεπτών του Δραχμαπούτρα ή μήπως όχι;
4) Αν έρθει στο χωριό μας ο Δραχμαπούτρα, σοφέ δάσκαλε, τότε θα ανοίξουν για μας όλες οι αγορές, θα μειώσουμε τους φόρους που πληρώνουμε και θα έρθουν νέες ευκαιρίες (επενδύσεις τις λένε αλλού) στο χωριό μας; Θα επιβιώσουν τα σχολεία μας, τα νοσοκομεία μας, τα πανεπιστήμιά μας; (Διότι είμαστε μεν μεν χωριό αλλά κεφαλοχώρι...)
5) Γκουρού πες μας, γιατί οι οπαδοί σου δεν έχουν την περιουσία τους κοντά στον Δραχμαπούτρα αλλά την κρύβουν μακριά;
6) Μπορεί ο Δραχμαπούτρα να μειώσει την ανεργία στο χωριό μας; Θα φέρει ίσως ελεύθερες επιλογές για τους χωρικούς όταν περάσει από το χωριό μας ο Δραχμαπούτρα;
7) Δάσκαλε, δεν πίνουν όλοι νερό από τον Δραχμαπούτρα...ξέρεις, πολλοί τον θεωρούν (μακριά από εμάς η βλασφημία) μολυσμένο και ακατάλληλο για χρήση. Τι λες εσύ;
9) Αν έλθει ο Δραχμαπούτρα θα μας δροσίσει μόνο ή θα μειωθεί η διαφθορά των αρχηγών μας, ω γκουρού; Μήπως θα διώξει (όπως παλιά ο άθλιος Ηρακλής καθάρισε την κόπρο του Αυγείου) την αναξιοκρατία και την αδιαφάνεια;
10) Γκουρού, σοφέ δάσκαλε, πες μας: αν έρθει στο δικό μας χωριό ο Δραχμαπούτρα θα έρθεις να κατοικήσεις μαζί μας; Θα έρθεις μαζί με τους οπαδούς σου; Θα φέρουν τις περιουσίες τους να χτίσουν νέες καλύβες; Ή θα μείνεις στην εδώ όχθη, την φωτεινή (που έρχονται και οι τουρίστες);
Τον κοιτάμε στα μάτια, αυτός όμως κοιτάει τον Δραχμαπούτρα που περνάει από μπροστά μας. «Λοιπόν», ρωτάμε, «τι λες γκουρού;» Σηκώνει αργά το κεφάλι του και μας κοιτά, χαμογελά. «Ανόητα παιδιά», μας λέει, «ο Δραχμαπούτρας δεν έχει απαντήσεις να σας δώσει. Είναι ποτάμι, που κυλάει, φουσκώνει απ' τον μουσώνα μα μετά στερεύει. Είναι μια μπίζνα, όπως οι άλλες, για να τραβάει επισκέπτες και τουρίστες που δεν τον ξέρουν και ούτε θέλουν ή μπορούν να τον μάθουν. Και τι με λέτε γκουρού; Τουρίστας είμαι και εγώ, απλά έχω ξεμείνει από ευρώ...».