Προϋπόθεση Νο1: «Εκπαιδευμένοι γονείς!»
Αναζητώντας τις προϋποθέσεις με βάση τις οποίες ο αθλητισμός θα εξελιχθεί σε ένα θετικό πλαίσιο ανάπτυξης, το κυρίαρχο στοιχείο θεωρείται η στάση των γονέων. Μια πρόσφατη έρευνα για τις αιτίες που ωθούν τα παιδιά στο να ασχοληθούν με τον αθλητισμό κατέδειξε ότι ο βασικός παράγοντας είναι η «εξασφάλιση» της διασκέδασης. Παραθέτουμε την ανάγκη, για να γνωρίζουμε τι τελικά χρειάζεται να ικανοποιήσουμε ωθώντας το παιδί στην άσκηση και τον αθλητισμό.
Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν έναν εκπαιδευμένο γονέα;
Βασικό στοιχείο είναι η εναρμόνισή του με τις ανάγκες του παιδιού. Αν το παιδί θέλει να συμμετέχει στον αθλητισμό για τη διασκέδαση, είναι απαραίτητο ο γονέας να «βλέπει» τον ίδιο στόχο. Θεωρητικά είναι αποδεκτό, πρακτικά δεν απέχει πολύ από τη διαρκή αναζήτηση της νίκης του παιδιού και της πρόσκαιρης-πρόωρης επιτυχίας, η οποία θα διακοσμήσει το μεγαλύτερο μέρος του σπιτιού με κύπελλα και μετάλλια.
Οι αθλητές έως την ηλικία των 12 ετών δε «βλέπουν» την νίκη ως αυτοσκοπό. Αυτό είναι δεδομένο που άθελά τους «δανείζονται» από τον κόσμο των μεγάλων.
Ο αθλητισμός είναι ένα πλαίσιο το οποίο μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη του ατόμου, όταν το ίδιο το άτομο έχει την ελευθερία να κινηθεί ελεύθερα στο «χώρο του». Η εμπλοκή σε θέματα προπόνησης, οι ακραίες συμπεριφορές της κερκίδας, η ανάμειξη σε θέματα τακτικής και τεχνικής του αθλήματος, έχουν πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Να δημιουργήσουν απόσταση στις σχέσεις μεταξύ παιδιών και γονέων και να οδηγήσουν μακροπρόθεσμα ή και νωρίτερα σε ό,τι οι γονείς θα απεύχονταν: στην πρόωρη εγκατάλειψη του αθλήματος!
Δομικό στοιχείο για την εκπαίδευση των γονέων αποτελεί η αναζήτηση της προσωπικής τους ανάγκης, το «γιατί θα ήθελα να εμπλακεί το παιδί μου στον αθλητισμό». Αν η απάντηση έχει μέσα ένα προσωπικό «θέλω», ή την εκπλήρωση μιας προσωπικής ανεκπλήρωτης επιθυμίας του παρελθόντος, τότε δείχνει σχεδόν δεδομένο ότι θα υπάρξει «σύγκρουση αναγκών», του γονέα με του νεαρού αθλητή! Ο αθλητισμός είναι πλαίσιο που επιτρέπει σε κάποιον να ονειρεύεται για το μέλλον του, όχι όμως «για να ικανοποιώ τα προσωπικά μου όνειρα μέσα από τα κατορθώματα των άλλων», πόσο μάλλον των παιδιών!
Ο ρόλος του γονέα είναι υποστηρικτικός, «είμαι εκεί σε ό,τι με χρειαστείς» και αυτό είναι το στοιχείο που αντηχεί ως το πλέον ουσιαστικό στα παιδιά. Θα υποστηρίξει την όποια προσπάθεια, θα επικροτήσει την οποιαδήποτε επιτυχία, θα στεναχωρηθεί συμπάσχοντας σε όποια αποτυχία, απλά γιατί είναι γονέας. Ρόλος που δεν έχει ούτε απαιτήσεις επιβεβλημένης επιτυχίας ούτε και προσδοκίες επαγγελματικής καριέρας. «Θα συνεχίζω να σε αγαπώ ακόμη και αν δεν κερδίσεις!»