«Made in China» διαβάζουμε σε μία ετικέτα και χαμογελάμε, κάπως ειρωνικά. Ένα ειρωνικό χαμόγελο για την, κατά τη γνώμη μας, κακή ποιότητα που αυτό το «Made in China» συνεπάγεται. Γενικά την Κίνα, μαζί με τους Κινέζους της, την έχουμε τοποθετήσει σε ένα κουτάκι στο μυαλό μας. Όπως, άλλωστε, πολλές άλλες χώρες και λαούς. Ένα κουτάκι με πολλά στερεότυπα. Ότι οι Κινέζοι δουλεύουν σα ρομπότ. Ότι είναι αγέλαστοι. Ότι είναι κοντοί. Ότι έχουν μανία με τις φωτογραφίες -δεν έχει σημασία που αυτό το κάνουν οι Γιαπωνέζοι-. Ότι, ότι, δεκάδες ότι. Αληθινά και σουρεαλιστικά. Όμως τι ακριβώς παριστάνουμε; Αυτή τη στιγμή η Κίνα, με όλα τα καλά και τα στραβά της, έχει φτάσει να είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Για να προλάβω την ερώτηση: «και εμένα τι με νοιάζει;». Σας νοιάζει και με το παραπάνω. Όλους μας νοιάζει. Ειδικά όλους όσοι μπορεί να είναι νέοι, άνεργοι, κακοπληρωμένοι ή απλήρωτοι, ανασφάλιστοι και ανασφαλείς. Γιατί, πολύ απλά, η Κίνα προσφέρει θέσεις εργασίας. Όχι εκατό και διακόσιες, όσες δηλαδή προκηρύσσονται ανά και «εάν» διαστήματα στην Ελλάδα. Αλλά συστηματικά χιλιάδες θέσεις εργασίας για καθηγητές Αγγλικών, και χωρίς απαραίτητη προϋπόθεση να είναι κανείς καθηγητής Αγγλικών. Και επειδή, πολύ πιθανόν, αυτά που διαβάζετε να σας φαίνονται κάπως Κινέζικα, συνεχίστε παρακάτω σε πολύ απλά Ελληνικά.
Γιατί στην Κίνα; Με Κίνα και με τα άλλα, η Κίνα αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μαζί με αυτήν αναπτύσσεται και η μεσαία της τάξη. Παρά δε το γεγονός ότι οι Κινέζοι γεννούν με μέτρο, εξαιτίας της μέχρι πρότινος πολιτικής ενός παιδιού ανά οικογένεια, ο πληθυσμός της Κίνας ξεπερνάει ήδη κατά πολύ το ένα δισεκατομμύριο. Σε αυτήν λοιπόν τη χώρα του ενός δισεκατομμυρίου και, η μεσαία τάξη μεγαλώνει, φτάνοντας αισίως τα μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια.
Και όπως συμβαίνει με τη μεσαία τάξη κάθε χώρας, έτσι και η μεσαία τάξη της Κίνας ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο. Για αυτήν και για τα παιδιά της. Ένα καλύτερο αύριο με σπουδές και δουλειά στο εξωτερικό και ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Βέβαια χωρίς Αγγλικά, αυτό το αύριο δεν θα έρθει ποτέ. Όπως είναι επόμενο, οι Κινέζοι θέλουν να μάθουν τη γλώσσα. Αλλά οι Κινέζοι που θέλουν να μάθουν Αγγλικά είναι πολλοί. Πάρα πολλοί. Και οι καθηγητές Αγγλικών στην Κίνα είναι λίγοι. Πολύ λίγοι. Αναλογικά πάντα μιλώντας.
Μπορώ να γίνω καθηγητής Αγγλικών, ακόμη κι αν δεν γνωρίζω Κινέζικα; Ναι, και πάλι ναι! Οι Κινέζοι θεωρούν ότι κατά τη διάρκεια των μαθημάτων δεν πρέπει να γίνεται χρήση καμίας άλλης γλώσσας πέραν των Αγγλικών.
Μα δεν είμαι καθηγητής Αγγλικών, ίσως κάποιοι να πείτε από μέσα σας. «Κανένα πρόβλημα» θα σας πω και εγώ με τη σειρά μου. Το πτυχίο αγγλικής φιλολογίας δεν είναι καθόλου μα καθόλου απαραίτητο. Θα πρέπει, προφανώς βέβαια, να γνωρίζετε άπταιστα Αγγλικά. Ενώ καλό θα ήταν να έχετε μία πιστοποίηση διδασκαλίας, γνωστή και ως TEFL. Ωστόσο, πιστέψτε με, αυτή η πιστοποίηση δεν είναι κάτι αδιανόητα δύσκολο ή ακριβό για να αποκτήσετε. Μία «βόλτα στο ίντερνετ» αρκεί για να το διαπιστώσετε.
Τέλος, και πριν ξεκινήσετε να κάνετε οποιαδήποτε αίτηση, καλό είναι να έχετε υπόψη σας ότι προτιμώνται οι υποψήφιοι με πτυχίο ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Όμως αυτό δεν θα είναι πρόβλημα. Στην Ελλάδα αυτοί είμαστε πολλοί. Πολλοί σχεδόν ακόμη και για δεδομένα Κίνας (ένα δάκρυ κυλά).
Μπορώ να γίνω καθηγητής Αγγλικών, ακόμη κι αν δεν γνωρίζω Κινέζικα; Ναι, και πάλι ναι! Οι Κινέζοι θεωρούν ότι κατά τη διάρκεια των μαθημάτων δεν πρέπει να γίνεται χρήση καμίας άλλης γλώσσας πέραν των Αγγλικών. Γιατί πιστεύουν ότι αυτή είναι και η πιο αποτελεσματική μέθοδος διδασκαλίας. Ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι. Δεν θα τους χαλάσουμε χατίρι. Άλλωστε αυτό είναι πολύ βολικό για όλους εμάς, το 99% που δεν ξέρει Κινέζικα. Η τύχη λοιπόν μας χαμογελά. Και αυτή τη φορά καθόλου ειρωνικά.
Τι σημαίνει να είσαι καθηγητής Αγγλικών στην Κίνα; Σημαίνει πολλά και καλά. Καταρχάς σημαίνει έναν καλό μισθό -μεταξύ μας, αυτό είναι και το μοναδικό πραγματικό ερώτημα-. Ο μισθός, λοιπόν, του καθηγητή Αγγλικών κυμαίνεται από ¥ 7,000 - ¥ 15,000, δηλαδή 950 - 2000 ευρώ, και εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους, όπως το είδος της σχολής, την τοποθεσία της αλλά και την εμπειρία σας.
Οι θέσεις διδασκαλίας Αγγλικών αφορούν νηπιαγωγεία, σχολεία, πανεπιστήμια και κέντρα διδασκαλίας, με συμβάσεις ορισμένου έτους, συνήθως 12 μηνών με δυνατότητα ανανέωσης, εάν και εφόσον το θελήσετε.
Επειδή υποψιάζομαι ότι κάποιοι εδώ μπορεί να δυσανασχέτησαν με τα «950 ευρώ», απλώς να επισημάνω ότι οι περισσότερες θέσεις προσφέρουν δωρεάν στέγη, σίτιση και υγειονομική περίθαλψη, πέραν του μισθού που μπορεί να φτάσει και τα 2000 ευρώ (μην ξεχνάμε και το πιο αισιόδοξο σενάριο). Φαντάζομαι πως τώρα το χαμόγελο θα ξαναμπήκε στη θέση του.
Αλήθεια, γιατί να γίνω καθηγητής στην Κίνα; Γιατί έτσι. Ναι, το ξέρω πως αυτή η απάντηση είναι από αντιπαθητική έως αντιπαθέστατη, αλλά για εμένα είναι κάπως αυτονόητο το «γιατί». Ζητώ συγγνώμη και συνεχίζω. Πολύ πρόχειρα, μπορώ να σκεφτώ τέσσερις λόγους. Σε τυχαία σειρά:
1.Γιατί το έχει ανάγκη το βιογραφικό σας. Όπως είπαμε και λίγο νωρίτερα, στην Ελλάδα όλοι είμαστε πτυχιούχοι. «Πτυχία, μεταπτυχιακά, αγγλικά και γαλλικά, τόσο πολλά, και πάλι δεν είναι αρκετά!». Ένας χρόνος δουλειά στην Κίνα, όμως, είναι υπεραρκετός για να κάνει το βιογραφικό σας να ξεχωρίσει, ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Όχι μόνο στην αγορά της Ελλάδας, αλλά και εκτός.
Αυτός ο ένας χρόνος στην Κίνα είναι δέκα συστατικές επιστολές μαζί. Είναι έμπρακτη απόδειξη τόλμης, θάρρους και ανοιχτού μυαλού. Προσόντα που οι περισσότεροι εργοδότες ψάχνουν και δεν βρίσκουν. Γιατί πτυχία έχουν πολλοί. Πόσοι, όμως, έχουν προϋπηρεσία στην Κίνα;
2.Γιατί το ζητάει ο λογαριασμός της τράπεζάς σας. Διαθέσιμο υπόλοιπο λογαριασμού 20 ευρώ; Γνωστή η ιστορία. Να που δεν χρειάζεται να ζείτε στο όριο κάθε μήνα ούτε με δανεικά από γονείς και φίλους. Ο μισθός καθηγητή, ακόμη και τα 950 ευρώ (συν καλυμμένα τα περισσότερα έξοδα, υπενθυμίζω) που σας φάνηκαν προηγουμένως λίγα είναι παραπάνω από αρκετά για την Κίνα. Και όχι μόνο για να ζείτε καλά, αλλά και για να βάζετε μερικά χρήματα στην άκρη κάθε μήνα. Αχ «αποταμίευση», μία τόσο γλυκιά και ξεχασμένη λέξη στην Ελλάδα.
Προφανώς το ποσό που θα αποταμιεύετε κάθε μήνα εξαρτάται από το κόστος ζωής της εκάστοτε πόλης. Για παράδειγμα, το Πεκίνο και η Σαγκάη είναι πιο ακριβές πόλεις από τη Σιάν. Παρ' όλα αυτά, και πάλι το σενάριο που λέγεται αποταμίευση είναι απόλυτα ρεαλιστικό. Σε οποιαδήποτε πόλη της Κίνας.
3.Γιατί το θέλει εκείνο το πιο περιπετειώδες, κομμάτι του εαυτού σας. Εάν δεν έχετε πάει στην Κίνα, δεν μπορείτε καν να φανταστείτε πως είναι. Δεν μοιάζει με τίποτα που έχετε ξαναδεί. Ενώ σίγουρα δεν μοιάζει με Ευρώπη. Έχει κάτι τελείως διαφορετικό. Κάτι δικό της. Από τους (δισ)εκατομμύρια ανθρώπους της, την κίνηση στους δρόμους της, τις μυρωδιές της, τα χρώματά της, την 4000 χρόνων ιστορία της, τα μνημεία της αλλά και τη φύση της. Ακόμη και το φαγητό της. Εάν ήδη σας αρέσει το κινέζικο. Στην Κίνα θα το αγαπήσετε.
Αλλά επειδή αυτά που λέω εγώ για την Κίνα μπορεί να σας φαίνονται κάπως κοινά, ας δούμε τι λέει μία έρευνα που πραγματοποίησε η HSBC το 2013, σε περισσότερους από 7000 εκπατρισμένους από όλο τον κόσμο:
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων είχε μείνει ιδιαίτερα ικανοποιημένο από την πρώτη επαφή του με τη χώρα. Ενώ στη γενική κατάταξη, όσον αφορά τις εργασιακές παροχές, η Κίνα «σκόραρε» καλύτερα από άλλες χώρες, καλύτερα και από τη Γερμανία και τη Σιγκαπούρη. Εξάλλου, καλή και η περιπέτεια, αλλά ακόμη καλύτερη όταν συνοδεύεται από ένα «καλό πακέτο».
4.Γιατί το θέλει το άλλο, το πιο «φιλομαθές» κομμάτι του εαυτού σας. Μπορεί να μη γνωρίζετε Κινέζικα, αλλά μένοντας και δουλεύοντας στην Κίνα για έναν ολόκληρο χρόνο, σίγουρα κάτι θα μάθετε. Με λίγη προσπάθεια, μερική πρακτική και ίσως κάποια μαθήματα, μπορεί να κατορθώσετε το ακατόρθωτο: να μάθετε τη γλώσσα. Και ίσως αυτό να μην είναι και τόσο μοναδικό στην Κίνα, όπου τα Κινέζικα μιλιούνται από πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους (μαζί με όλες τις διαλέκτους), αλλά στην Ευρώπη θα αποτελείτε σπάνιο είδος. Κάτι σαν τη καρέτα-καρέτα των βιογραφικών.
Για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη που τους χαμογελά, ας πατήσουν στο παρακάτω link. Για όλους τους άλλους που θέλουν λίγο ακόμη χρόνο να το σκεφτούν, για καμία βδομάδα, κανέναν μήνα ή και κανέναν χρόνο ακόμη. Κανένα πρόβλημα. Αρκεί τότε να μην είναι πια αργά. Και η τύχη να μην έχει πάψει να τους χαμογελά. Γιατί τίποτα δεν ακούγεται χειρότερο στον εαυτό μας από το: «τελικά έπρεπε να το είχα κάνει».