Δεν είναι η πρώτη φορά που το παιδί των Ρούπα-Μαζιώτη γίνεται πιόνι στην μακρόχρονη αντι-τρομοκρατική βεντέτα της ελληνικής πολιτείας με τους τρομοκράτες. Την πρώτη φορά που το αγοράκι χρησιμοποιήθηκε, δεν είχε καν προλάβει να γεννηθεί. Όταν, στις αρχές του καλοκαιριού του 2010, η διοίκηση των φυλακών Κορυδαλλού αποφάσισε για «λόγους ασφαλείας» να μην επιτρέψει στον Νίκο Μαζιώτη να επισκεφτεί το μαιευτήριο όπου η Πόλα Ρούπα, γυναίκα του και σύντροφος του στον Επαναστατικό Αγώνα, ετοιμαζόταν να γεννήσει. Ο Μαζiώτης, φυσικά, στην προσπάθεια του να ευαισθητοποίησει την κοινή γνώμη για να μπορέσει να δει το νεογέννητο παιδί του ξεκίνησε απεργεία πείνας. Αν ήμουν στη θέση του, το ίδιο θα έκανα. Και εσύ, αναγνώστη της Huffington Post, αν ήσουν στη θέση του, το ίδιο θα έκανες. Μη κοροιδευόμαστε.
Το εξάχρονο παιδί του Μαζιώτη και της Ρούπα δεν φταίει σε τίποτα. Δεν φταίει για τις ακραίες, αντιδραστικές, εξτρεμιστικές θέσεις και τρομοκρατικές δραστηριότητες των γονιών του. Και είναι, ειλικρινά κρίμα, που η γέννηση του δεν οδήγησε τους γονείς του να αναθεωρήσουν τη ζωή τους και τις επιλογές τους. Ειδικά ο Μαζιώτης συνέχισε πεισματικά να επιμένει μέσα από τη φυλακή ότι η πατρότητα δεν «έρχεται σε αντίθεση» με τη συμμετοχή σε ένοπλη επαναστατική οργάνωση.
Όμως, το παιδί επαναλαμβάνω όχι μόνο δεν φταίει για τις ακρααίες, αντιδραστικές, εξτρεμιστικές θέσεις και τρομοκρατικες δραστηριότητες των γονιών του αλλά ακριβώς εξ αιτίας αυτ'ων έχει ήδη ταλαιπωρηθεί και τραυματιστεί αφάνταστα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες. Και επειδή η απώλεια της μητέρας του, τώρα που βρίσκεται ξανά στη φυλακή, μόνο περισότερρη οδύνη και πόνο θα επιφέρει στην ευαίσθητη παιδική ψυχή του, η ελληνική πολιτεία πρέπει να παραδώσει το 6χρονο μικρό αγόρι της Πόλας Ρούπα στους οικείους της συλληφθείσας το συντομότερο δυνατόν.
Αν η ελληνική πολιτεία δεν το κάνει ή το κάνει αργόσυρτα προφασιζόμενη ότι απαιτείται κοινωνική έρευνα (που εκ των πραγμάτων είναι χρονοβόρα) προκειμένου να διαπιστωθεί εάν οι συγγενείς του παιδιού τηρούν τις προϋποθέσεις για να αναλάβουν την επιμέλεια του τότε θα επιβεβαιώσει με τρόπο πασίδηλο την εκδικητικότητα, τον σαδισμό και την ψυχολογική βία για την οποία κατηγορείται κατα καιρούς από αυτο-δηλωμένους επαναστάτες, πολιτικούς κρατουμενους και τρομοκράτες. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά πολύ φοβάμαι ότι το μικρό αγόρι θα συνεχίσει για πολύ καιρό να πληρώνει για τις επιλογές, τα λάθη και τις σκοπιμότητες άλλων.
Το πιο πρόσφατο βιβλίο του Γ. Κασιμέρη «Ακραία Φαινόμενα Διαρκείας: Βία και Τρομοκρατία στη Μεταπολίτευση», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.