Ο θίασος εφαρμοσμένου σουρεαλισμού που υποδύεται την κυβέρνηση Ευρωπαϊκού κράτους, έχει δικαιολογημένα ξεσηκώσει θύελλες αντιδράσεων και διαμαρτυριών σε μια μεγάλη μερίδα του Ελληνικού λαού, που όλα δείχνουν ότι είναι η πλειοψηφία. Φοβάμαι όμως πλέον ότι οι αντιδράσεις αυτές έχουν δημιουργήσει Παβλόφεια αντανακλαστικά, ώστε αυτόματα οποιαδήποτε εξαγγελία της κυβέρνησης να αντιμετωπίζεται με ξεκάθαρο αρνητισμό αντί με κριτική αντιπολιτευτική διάθεση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την κατάργηση των Πανελλαδικών . Σύσσωμο το σώμα που κάποιοι δηκτικά και ίσως επιτυχημένα ονομάζουν «φιλελευθεριστάν» βγήκε στις επάλξεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να διακηρύξει την κατάλυση της πολύπαθης Αριστείας, τη νομιμοποίηση της ήσσονος προσπάθειας και την απαξίωση της αξιολόγησης.
Αυτό που βρίσκω διασκεδαστικό σε αυτούς τους όψιμους δήθεν φιλελεύθερους (δήθεν διότι ο φιλελευθερισμός πολλών εξ' αυτών παραμένει à la carte όταν φτάνουμε σε θέματα θρησκείας, ατομικών δικαιωμάτων, και άλλα) είναι ότι είναι οι ίδιοι που συχνά προτάσσουν το - καθόλου ρητορικό - ερώτημα του «Πότε επιτέλους θα γίνουμε κανονικό Ευρωπαϊκό κράτος;»
Ε, λοιπόν αγαπητοί πρώην, νυν, και μέλλοντες συναγωνιστές, ας δούμε πως είναι ένα κανονικό Ευρωπαϊκό κράτος στα θέματα της Παιδείας και της Έρευνας.
Τα «κανονικά Ευρωπαϊκά κράτη» έχουν ανεξάρτητους οργανισμούς για τη χρηματοδότηση της έρευνας, όπως το ΕΛΙΔΕΚ που ιδρύθηκε απο τον κ. Φωτάκη, υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα «κανονικά Ευρωπαϊκά κράτη» έχουν υποχρεωτική προσχολική Παιδεία, όπως εξήγγειλε ο κ. Γαβρόγλου, επίσης υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα «κανονικά Ευρωπαϊκά κράτη» δεν αφήνουν τις κατά τόπους κυρίαρχες Εκκλησίες να καθορίζουν ούτε το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας, ούτε την ύλη των σχολικών βιβλίων - αν και εδώ ελέω ΑΝΕΛ ο κ. Φίλης, υπουργός ΣΥΡΙΖΑ, έχασε το κεφάλι του για αυτό (με την υποστήριξη ή τουλάχιστον την κρυφή ικανοποίηση) πολλών μελών του «φιλελευθεράτου».
Τα «κανονικά Ευρωπαϊκά κράτη» προσφέρουν στους μαθητές τους ένα σχολείο που δεν είναι απλά προπαρασκευαστήριο διαγωνισμού κατάληψης περιορισμένων θέσεων επιστημονικής, τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Αυτό ακριβώς είναι οι Πανελλαδικές που ο πρωθυπουργός, του ΣΥΡΙΖΑ και αυτός, υποσχέθηκε να καταργήσει. Ελπίζω ότι αυτή τουλάχιστον τη φορά θα κρατήσει τον λόγο του, έστω και για πρωτοτυπία - δεν μας έχει συνηθίσει.
Τα «κανονικά Ευρωπαϊκά κράτη» αφήνουν τα Πανεπιστήμια πραγματικά αυτόνομα να επιλέξουν με τα κριτήρια που αρμόζουν σε κάθε Τμήμα τους φοιτητές τους! Αυτό τουλάχιστον ειλικρινά ελπίζω να μην μείνει μια ακόμα ψευδεπίγραφη εξαγγελία ΣΥΡΙΖΑ, και ευελπιστώ να γίνει επιτέλους πραγματικότητα.
Πιο σοβαρή και λεπτομερή κριτική στο νέο σύστημα θα κάνω όταν διαβάσω τον ακριβή σχεδιασμό - που για την ώρα δεν υπάρχει, από όσο γνωρίζω. Θέλω τουλάχιστον να πιστεύω ότι, για τις σχολές υψηλής ζήτησης, θα υπάρξει ένα συγχρονο εκπαιδευτικά πλαίσιο επιλογής που θα είναι κάτι περισσότερο από το «απολυτήριο Λυκείου» που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός - ίσως και εκ παραδρομής ή ίσως απλά το είπε «έτσι», κάτι σαν τις εξαγγελίες του προγράμματος Θεσσαλονίκης, Τα δείγματα γραφής του Υπουργείου μου επιτρέπουν να αισιοδοξώ ότι ίσως δούμε κάτι καλύτερο.
Η κατάργηση των Πανελλαδικών, ενός αδιάβλητου μεν, αλλά αναχρονιστικού, αντιπαιδαγωγικού, και αντιπαραγωγικου θεσμού, θα έπρεπε να είναι αίτημα όλων μας. Είναι απαραίτητο βήμα για να γίνουμε αυτό που εγώ τουλάχιστον για μια 25ετία έχω βιώσει ως κανονικό Ευρωπαϊκό κράτος, στην ζωή μου και στις παρέες μου στην όχι κατ' όνομα αλλά κατ' ουσίαν πατρίδα μου, την Ευρώπη.
Η Ευρώπη δεν ειναι à la carte, για κανέναν, ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Η «Ελληνική ιδιαιτερότητα» κάποτε πρέπει να τελειώνει εφόσον αποφασίσαμε να συμπορευτούμε με τους Ευρωπαίους.
Υγ. Η ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής με την συνένωση των ΤΕΙ Αθηνών και Πειραιά, έχει συγκεντρώσει πολλές λοιδωρίες. Ως μέλος της επιτροπής αξιολόγησης που βαθμολόγησε συνολικά με «Άριστα» το ΤΕΙ Αθηνών, επισημαίνοντας και πολλές του αδυναμίες, θέλω να πω ότι θεωρώ τις λοιδορίες αυτές εν πολλοίς άδικες. Πρόκειται για ένα Ίδρυμα με υψηλό επίπεδο σπουδών, διοίκηση με καλές ιδέες, ομοψυχία και διάθεση για δουλειά, και με αρκετά τμήματα που είναι ήδη Πανεπιστημιακού επιπέδου, τόσο απο την πλευρά των γνωστικών αντικειμένων, όσο και απο την πλευρά της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Η πρόθεση του Υπουργείου λοιπόν, είναι θετικό βήμα, αλλά υπό την αίρεση ότι η ουσία βρίσκεται στις λεπτομέρειες