Η Ολλανδία έχει εντυπωθεί στον κοινό νου ως η «απελευθερωμένη» χώρα, όπου μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς αναστολές. Ταξιδεύοντας, όμως, στις επίπεδες Κάτω Χώρες ο ταξιδιώτης ανακαλύπτει μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία της καθημερινότητας και της ιδιοσυγκρασίας των Ολλανδών.
Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς όταν προσγειώνεται σαν αλεξιπτωτιστής σε ένα αστικό κέντρο της Ολλανδίας είναι τα χιλιάδες παρκαρισμένα ή κινούμενα ποδήλατα. Προσοχή! Μη σας ξεγελάσουν τα ευγενή δίκυκλα και ο αθόρυβος και φιλήσυχος χαρακτήρας τους! Σε αντίθεση με τους οδηγούς των τεσσάρων τροχών, οι οποίοι κοκαλώνουν το αυτοκίνητο μόλις κάποιος πεζός πατήσει το μικρό του δαχτυλάκι στο οδόστρωμα για να περάσει, οι ποδηλάτες είναι αλύπητοι. Δε σταματούν στη θέα κάποιου ανυποψίαστου περαστικού και δε θα διστάσουν να περάσουν από πάνω του αν βρεθεί καταμεσής του κεραμιδί ποδηλατοδρόμου.
Και τώρα φτάνουμε στο πολύκροτο θέμα του χασίς. Και όχι δεν τα πουλούν σαν πορτοκαλάδα στο δρόμο κατά τη διάρκεια μιας ηλιόλουστης ημέρας. Για να το προμηθευτεί κάποιος (αυστηρών άνω των 18) πρέπει να περάσει το κατώφλι των ειδικών μαγαζιών που ονομάζονται «coffeeshops» (δεν σερβίρουν καφέ), όπου επιτρέπεται η χρήση τους. Στο θέμα των ανηλίκων είναι πολύ αυστηροί!
Τα πολλά και διαφορετικά μουσεία που διαθέτουν τόσο η ολλανδική πρωτεύουσα, όσο και οι άλλες πόλεις ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και του πιο επιλεκτικού περιηγητή. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς τόσο το Μουσείο του Βαν Γκογκ όσο και το σπίτι όπου κρύφτηκε η Άννα Φρανκ από τους Ναζί. Ωστόσο, για τους πιο τολμηρούς μια καλή ιδέα θα ήταν να μπουν σε ένα μικρότερο μουσείο και να περιηγηθούν σε μια όχι τόσο γνωστή έκθεση, η οποία μπορεί να είναι και λίγο «έξω από τα νερά τους». Ο περιηγητής των μουσείων δεν αρκείται στο ταμπελάκι με τις πληροφορίες κάτω από ένα έργο, αλλά ψάχνει να βρει στον δικό του ψυχισμό τι είναι εκείνο που γεννά αισθήματα ή τον απωθεί, μιλά στην ψυχή του ή τον κάνει να αδιαφορεί...
Οι Ολλανδοί είναι ήσυχοι, ευγενικοί, αλλά λίγο αργοί όσον αφορά τις υπηρεσίες και, μολονότι μπορεί να χαιρετήσουν κάποιο γείτονα ή περαστικό με περίσσια άνεση, το συναισθηματικό δέσιμο περιορίζεται στον οικογενειακό τους κύκλο. Είναι πολύ άνετοι και θέτουν όρια στον εργασιακό τομέα, καθώς όταν τελειώσει το εργασιακό τους οκτάωρο κλείνουν e-mail και επαγγελματικά κινητά, μιας και ξεκινάει η ώρα της οικογένειας.
Η χώρα έχει μεγάλο φυσικό πλούτο και είναι γεμάτη με πάρκα. Οπότε αν σκέφτεστε να την επισκεφτείτε, ανεβείτε σε ένα ποδήλατο και... let the journey begin! Και να θυμάστε να είστε περιηγητές, όχι απλοί τουρίστες και να την περπατήσετε. Άλλωστε η χώρα το επιτρέπει.