Μεγαλώσαμε σε μια χώρα με ανύπαρκτη οικονομική παιδεία. Στο σχολείο κανείς δεν ασχολήθηκε να μας μάθει ούτε τα βασικά. Μόνο αριθμητική κάναμε για να μπορούμε να πληρώνουμε και να ελέγχουμε τα ρέστα!
Και ξαφνικά η χώρα μας μετατράπηκε σε μία τεράστια Γουόλ Στριτ. Οικονομικοί όροι, οικονομικές αναλύσεις, οικονομικοί παράγοντες...
Με μία λέξη χάος! Πανικόβλητοι όλοι έπρεπε μέσα σε μία νύχτα να εκπαιδευτούν, όχι μόνο να μάθουν αλλά να έχουν και άποψη. Όχι μόνο να έχουν άποψη για το εαυτό τους αλλά να συμβουλεύουν και άλλους.
Καταστροφή!
Αναλογικά είναι σαν να εκπαιδεύεις σε μια νύχτα έναν υπάλληλο του νοσοκομείου να γίνει νευροχειρούργος και το επόμενο πρωί να του δίνεις κακοποιημένους εγκεφάλους από τροχαία να τους χειρουργήσει.
Σκέψου μόνο την εικόνα και φαντάσου το αποτέλεσμα. Αυτές οι επιλογές γίνονται μόνο σε περιόδους μεγαλύτερης ανάγκης κι από έκτακτης. Δηλαδή σε περίοδο πολέμου...
Τι σημαίνει λοιπόν όλο αυτό; Γιατί τέτοιος πανικός; Που είναι ο πόλεμος; Ποιον πολεμάμε; Ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι σύμμαχοι;
Η ανυπαρξία ορατού πολέμου και η τόσο γρήγορη εναλλαγή συμμάχων και εχθρών αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Στην παρανοϊκή ψύχωση ο ασθενής φαντάζεται ανύπαρκτους εχθρούς. Βιώνει καταδίωξη και νιώθει ότι όλοι είναι εναντίον του. Όταν επιβεβαιωθεί από συγγενείς και ειδικούς ότι όλο αυτό είναι στη σφαίρα της φαντασίας του, τότε εξαναγκάζεται στη θεραπεία. Άμα όμως βρεθεί ότι δεν είναι ψύχωση αλλά τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ μιας πλεκτάνης εναντίον του, τότε κινούνται νομικές διαδικασίες. Πάντως κάτι γίνεται είτε ιατρική είτε νομική επίλυση του θέματος. Με τη χώρα τούτη όμως τι γίνεται;
Ας επιλέξουμε λοιπόν. Ζούμε μια παράνοια ή μια πλεκτάνη έχει στηθεί εναντίον μας; Όπως έλεγε και ο αγαπημένος μας Βούρος «Η επιλογή είναι δική σου». Ποια εκδοχή του έργου θέλεις να παιχτεί; Πάρε τηλέφωνο και δήλωσε την επιλογή σου. Άλλωστε το τέλος της ιστορίας η τηλεόραση θα το δείξει.
ΥΣ Για τους νεότερους: Πριν κάποια χρόνια υπήρχε μία εκπομπή στη τηλεόραση όπου ο Γιάννης Βούρος ήταν αφηγητής. Πριν το τέλος της εκπομπής έλεγε ο Βούρος στους τηλεθεατές να επιλέξουν ψηφίζοντας τηλεφωνικά ποιο θα είναι το τέλος της ιστορίας, τραγικό ή Happy End - Οι υπεύθυνοι είχαν γυρίσει και τις δύο πιθανότητες και το κοινό επέλεγε τι θα παρακολουθήσει. Τυχαίο; Δεν νομίζω!