Πριν 20 μέρες περίπου, είδα στο newsfeed μου στο Facebook, πως ένας διαδικτυακός μου φίλος «κατέβασε» το Pokemon Go, όταν ήταν διαθέσιμο μονάχα στην Αυστραλία. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, έφτιαξα ένα νέο λογαριασμό, βάζοντας ως τόπο κατοικίας μου την Αυστραλία και μέσα σε 5 λεπτά το Pokemon Go βρέθηκε στο κινητό μου τηλέφωνο.
Άρχισα στα τυφλά τα settings, προσπάθησα να φτιάξω ένα avatar που να μου φέρνει λίγο και μετά από 5 προσπάθειες στο να βρω ψευδώνυμο, το παιχνίδι δέχτηκε επιτέλους να μου κάνει τη χάρη. Προσοχή, το όνομα που επιλέγετε δεν αλλάζει.
Τις πρώτες μέρες δεν το χρησιμοποιούσα, όμως θυμήθηκα την αγάπη που είχα στην ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων που παιζόταν τα πρωινά του Σαββατοκύριακου στο Star με πρωταγωνιστές τη Misty, τον Ash και τον Brock, καθώς και τη συλλογή μου από «μαγικές» τρισδιάστατες «τάπες» Pokemon, που ακόμη έχω φυλαγμένες. Τότε πήγαινα πέμπτη δημοτικού.
Μεγαλώνοντας, έχασα την επαφή με τη σειρά όπως είναι φυσικό, αλλά μου αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον από τη φύση του ίδιου του παιχνιδιού. Το Pokemon Go, μπλέκει την φαντασία με την πραγματικότητα, με έναν πολύ έξυπνο τρόπο. Ανοίγοντας το παιχνίδι πέρα από το avatar σου, βλέπεις έναν χάρτη που αποτυπώνει την απόσταση που διανύεις και τα τερατάκια που θέλεις να πιάσεις!
Αλλά, ας τα πάρουμε από την αρχή. Ξεκινώντας το παιχνίδι, βλέπουμε το χάρτη της περιοχής στην οποία βρισκόμαστε, εκεί μπορεί να υπάρχουν τα λεγόμενα PokeStops, αυτά είναι σημεία που συνήθως βρίσκονται σε κάποια αξιοσημείωτα μέρη της περιοχής μας (πχ εμβληματικά κτίρια, μουσεία ακόμη και γκράφιτι... ), με σήμα τους έναν μπλε κύβο που όταν πας κοντά τους γίνεται κύκλος. Πρέπει να πατήσεις τον κύκλο ώστε να στριφογυρίσει και να σου δώσει Pokeballs (οι μπάλες που χρειάζονται για να αιχμαλωτίσεις τα τερατάκια), potions, αβγά αλλά και xp. Αν σε ένα PokeStop υπάρχει «lure module»- κοινώς θα αναβλύζει καρδούλες-εκεί μαζεύονται Pokemon , οπότε πρέπει να είσαι σε επιφυλακή!
Όπως φαίνεται και μια εμβληματική σουβλακερί μπορεί να γίνει PokeStop...
Τα αβγά είναι αβγά Pokemon, που πρέπει να τα... κλωσήσεις... περπατώντας. Μπορεί να πετύχεις 2, 5 ή 10 χιλιομέτρων και ναι, πρέπει να περπατήσεις τόσο ή να «κλέψεις» και να πάρεις κάποιο μεταφορικό μέσο. Το xp είναι η εμπειρία που σε βοηθάει να ανέβεις level , την οποία βρίσκεις και όταν πιάνεις ένα Pokemon, ειδικά αν δεν το έχεις ξαναβρεί και τα potions αναζωογονούν τα εικονικά τερατάκια ώστε να συνεχίσουν τις μάχες στα γυμναστήρια. Γυμναστήριο μπορεί να είναι οποιοδήποτε κτίριο, ας πούμε ένα μνημείο ή ένα Δημαρχείο, ακόμη και σπίτι!
Το γυμναστήριο (Gym) είναι πολύ απλό σαν concept. Εκεί μάχονται οι παίκτες ώστε να κατακτήσουν για την ομάδα τους το χώρο. Ξέχασα να πω, πως υπάρχουν 3 ομάδες, η Team Instinct (κίτρινη), που ως φιλοσοφία τους έχουν πίστη στο ένστικτο τους, την Team Mystic (μπλε), που μελετούν την εξέλιξη των Pokemon και τα παρατηρούν επιστημονικώς και τέλος την Team Valor (κόκκινη), όπου πιστεύουν πως τα Pokemon είναι πιο δυνατά από μας και προσπαθούν να βρουν τρόπους να τα ενισχύσουν. Ομάδα επιλέγεις όταν είσαι στο 5ο level και εγώ φυσικά διάλεξα την τελευταία. Δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης μέχρι στιγμής, εκτός από την δημιουργία άμιλλας μεταξύ των παικτών, υπάρχουν ακόμα και memes που σατιρίζουν τις ομάδες. Ας πούμε, υπάρχουν memes που δείχνουν άγριους τους Valor και «χαμένους» τους Instinct καθώς οι δεύτεροι έχουν τα λιγότερα μέλη κλπ.
Αυτά ήταν τα βασικά για να καταλάβουμε πως λειτουργεί το παιχνίδι, ας περάσουμε στο ζουμί. Μαζί λοιπόν με τη φρενίτιδα για τα χαριτωμένα μικρά τερατίδια, άρχισε και η γκρίνια. Οι πολέμιοι του Pokemon Go γράφουν με μανία στάτους στα κοινωνικά δίκτυα, όπου αναρωτιούνται πόση μαλάκυνση υπάρχει εκεί έξω, πως ελπίζουν -για το καλό μας- να φύγει αυτή η «μόδα» και μερικοί μας συμβουλεύουν να κάνουμε σεξ... Αλήθεια τώρα; Πόσο σεξ κάνεις εσύ που κράζεις ακατάπαυστα ένα παιχνίδι; Ίσα ίσα, υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες γι'αυτό από το να κράζεις πίσω από την οθόνη σου. Ξέρετε πόσα φλερτ έχουν ξεκινήσει με το «πάμε για κυνήγι Pokemon»;
Είναι αστείο όλο αυτό που γίνεται. Έχει βγει ο καθένας και κράζει κάτι που δεν γνωρίζει απλά για να κράξει. Το Pokemon Go είναι βλακώδες, λένε τα άτομα που στο πρόσφατο παρελθόν φύτευαν αγγούρια στην εικονική τους φάρμα και σηκώνονταν 5 το πρωί να τα μαζέψουν μην ξεραθούν! Ή αυτοί που σπάνε ζαχαρωτά μετά μανίας!
Πραγματικά τέτοια χολή είναι απερίγραπτη! Ας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, πήγα τις προάλλες στο Σύνταγμα, όπου είχε ένα σχετικό event, όπου πιάναμε τα Pokemon μας και αν θέλαμε μπαίναμε σε κλήρωση για ένα κινητό. Κάθομαι με 2-3 άλλα παιδιά- όρθιοι αλλά στην άκρη δεν εμποδίζαμε κανέναν- και περνάει ένα ζευγάρι. Ρωτάει η γυναίκα τον άντρα τι κάνουμε εκεί και αυτός φώναξε δυνατά για να τον ακούσουμε «Είναι μαλάκες, αυτό είναι». Δηλαδή, ενώ δεν σε ενοχλούν και κάνουν την δουλειά τους, πρέπει να τους βρίζεις; Γιατί; Επειδή το βρίσκεις ηλίθιο ή «μη παραγωγικό»; Η μπάλα που έβλεπες πριν στο σπίτι σου ή το ποτό που θα έπινες ήταν «παραγωγικά»;
Τα Pokemon είναι παντού...
Υπάρχουν και οι άλλοι, οι πιο «μουλωχτοί» που ανησυχούν και καλά που ο κόσμος δεν κοινωνικοποιείται, που δεν «ψυχαγωγείται», που αναφωνούν γεμάτοι δραματικότητα «o tempora o mores»! Κάτι εντελώς λάθος, γιατί στα σημεία που ψάχνεις για τα πολυπόθητα Pokemon σίγουρα θα δεις και άλλους! Επίσης, υπάρχουν πολλές ομάδες στα κοινωνικά δίκτυα που οι παίκτες ανταλλάσουν γνώσεις για το παιχνίδι, συμβουλές σε ποιο μέρος θα βρεις το τάδε Pokemon και πάει λέγοντας.
Μου φαίνεται πως στη χώρα αυτή πρέπει να είσαι δυστυχισμένος, να μην κάνεις αυτό που σου αρέσει ακόμη και αν είναι ένα παιχνίδι που σου προσφέρει ευχαρίστηση. Να είσαι γεμάτος μαύρες σκέψεις και άγχος για τα προβλήματα σου 24 ώρες το 24ωρο. Να κάνεις διαλείμματα από αυτές μόνο για να βγεις έξω και να πουλήσεις μούρη, να πας στη θάλασσα και να βγάλεις χίλιες δυο φωτογραφίες τον καφέ και την ξαπλώστρα σου και να ανεβάσεις φυσικά κάνα ποιητικό τσιτάτο για να δείξεις πόσο «ψαγμένος» είσαι. Αυτά είναι τα παραγωγικά πράγματα είπαμε. Αυτά είναι αποδεκτά.
Ναι, έχουν συμβεί και ατυχήματα στο εξωτερικό, όμως δεν φταίει το παιχνίδι. Το παιχνίδι δεν σου λέει «κοίτα συνέχεια την οθόνη και πέσε στο γκρεμό», ούτε «πήγαινε νυχτιάτικα έξω από σπίτι να σε περάσουν για κλέφτη και να σε πυροβολήσουν». Υπάρχει πάντα η κοινή λογική. Με όλα αυτά, βρήκαν αφορμές οι γνωστοί-άγνωστοι να δηλητηριάσουν τη χαρά μας. Αλλά θα μείνουν με την όρεξη, έχουμε 250 Pokemon να πιάσουμε...