«Ο άνθρωπος χρειάζεται δυσκολίες. Είναι απαραίτητες για την υγεία», είχε πει ο εισηγητής της αναλυτικής ψυχολογίας Καρλ Γιουνγκ. Ψυχοτραλαλάς ήταν, κάτι ήξερε περισσότερο από εμάς που είμαστε «ντουβάρια» και δεν ξέρουμε από τέτοια.
-Δεν σου έχω πει να μη μιλάς με ξένους;
-Τον ήξερα.
-Που τον ήξερες;
-Ε αφού μιλάει ελληνικά.
Αυτός ήταν ο διάλογος που είχε η μικρή Μαρία με τη μαμά της στην παιδική χαρά. Μπορεί χτες να είχε ένα ενοχλητικό αεράκι αλλά το ραντεβού μου με τις κούνιες δε μπορούσε να αναβληθεί και αυτό γιατί είναι απαίτηση της κόρης.
Το πρώτο πράγμα που άκουσα όταν έφτασα εκεί ήταν ο διάλογος της μικρής με τη γιαγιά της η οποία έχει αλλεργία στους ξένους. Δε θέλει να μιλάει κανένας ξένος μαζί τους. Και όταν λέμε ξένος αναφερόμαστε όχι μόνο σε όσους δεν έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, αλλά και αυτούς που έχουν γεννηθεί εκτός Αθηνών. Βέρα Αθηναία, από τις Κουκουβάουνες η κυρία Αθανασία.
Η μικρή ανιψιά είχε το θράσος να δώσει ένα κομματάκι από το κρουασάν που κρατούσε στα χεράκια της στο 3χρονο Κινεζάκι που βρίσκεται κάθε μέρα με την μαμά της στις κούνιες. Βλέποντας αυτή την κίνηση η γιαγιά βάρεσε «μπιέλα» και άρχισε να κάνει παρατηρήσεις στη μικρή Μαρία.
Είναι τόσο Αθηναία η κυρία Αθανασία που ακόμα και τον τραχανά που τρώει τον συσκευάζουν στον Άγιο Παντελεήμονα. Αυτό όμως που δε ξέρει είναι ότι το συσκευάζουν χέρια Πακιστανών, αλλά αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια που δεν πρέπει να μάθει.
Η κυρία Αθανασία λοιπόν είναι παχουλή, όπως και η κόρη της, ο γαμπρός της και φυσικά και η μικρή Μαρία. Το πάχος το έχουν αποκτήσει γιατί τρώνε ντόπια αθηναϊκά προϊόντα της μάνας γης. Πλησιάζοντας την ήθελα να διασκεδάσω λίγο. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν απλό, να πω τις μαγικές λέξεις και στη συνέχεια να την αφήσω να «γκαζώσει».
«Για όλα φταίνε αυτοί οι ξένοι», είπα. Η κυρία Αθανασία πήρε την πάσα μου και άρχισε το ρατσιστικό της παραλήρημα και έκλεισε το μονόλογό της λέγοντας μου: «Μόνο ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει».
Πείνασα λίγο και έβγαλα από την τσάντα μου μια μπανάνα και αφού της αποκάλυψα ότι τις φυτεύει ένας ξάδερφος μου στο αμπέλι του στο Μαραθώνα (μεγάλο ψέμα) τη ρώτησα αν θα μπορούσα να δώσω και στη μικρή Μαρία για να μη ζηλεύει. Ακούγοντας ότι οι μπανάνες είναι ντόπιες συμφώνησε να δώσω στη μικρή.
Φίλοι μου είναι πολύ ωραία να τριγυρνάς στις γειτονιές της Αθήνας. Εκεί γνωρίζεις κόσμο. Κόσμο ο οποίος έχει δικαίωμα ψήφου. Μπορεί ορισμένοι από δαύτους να τους έχει λασκάρει λίγο η βίδα αλλά πάνω απ' όλα είναι ντόπιοι και δικαιολογείται όποια μαλακία και να κάνουν. Ακόμα και αν τα παιδιά των παιδιών τους είναι παχύσαρκα.
.... Συνεχίζεται
Διαβάστε ακόμη: