Φίλοι μου είναι καιρός να σας αποκαλύψω ένα μεγάλο μου μυστικό. Δεν γίνεται να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης πάνω σε ψέμματα.
Έχω το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Μπορεί να μην έχω πάει στη όμορφη αυτή χώρα της Βόρειας Ευρώπης ωστόσο είχα την τύχη να έχω αρκετούς ξανθούς συμφοιτητές από εκεί. Ένας από αυτούς, ο Κρίστιαν με μύησε στην κουζίνα τους. Γούσταρα τόσο πολύ αυτά που έφτιαχνε που του ζήτησα όταν επιστρέψει από τις διακοπές των Χριστουγέννων του 1999 να μου φέρει ένα Σουηδικό «Τσελεμεντέ».
Αγαπημένο φαγητό είναι το Pytt i pana. Πρόκειται για το σουηδικό φαγητό «του φτωχού», κάτι σαν τη δική μας φασολάδα (αλλά καμία σχέση).
Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει κάτι σαν «τα πάντα στο τηγάνι», και είναι η ιδανική λύση όταν θέλετε κάτι γρήγορο και ειδικά αν σας έχει περισσέψει κρέας απ' το μεσημέρι αλλά βαριέστε να φάτε το ίδιο φαγητό.
Είμαι τόσο εθισμένος στο Pytt i pana που πολλές φορές εσκεμμένα αφήνω μεσημεριανό φαγητό για να «δημιουργήσω» το βράδυ. Και όταν λέμε βραδυνές ώρες μην φανταστείτε έως τις 21:00 αυστηρά που λένε στις δίαιτες αλλά πάντα μετά τις 23:00, την ώρα που σε πιάνουν οι μεγάλες λιγούρες.
----(Συνταγή: Μέσα σε ένα τηγάνι βάζω ό,τι περίσσεψε από το μεσημέρι (κρέας ή κοτόπουλο) και αναμειγνύω με πατάτες τηγανητές, ένα μεγάλο ξερό κρεμμύδι, ζαμπόν και μπέικον. Στη συνέχεια παίρνω μια γαβάθα, πετάω μέσα το μείγμα και σαβουρώνω απαραιτήτως με ψωμάκι).
Αυτά όμως τα κάναμε τις ένδοξες μέρες της κραιπάλης όπου βάζαμε στοίχημα με τον Κρίστιαν ποιος θα φτιάξει την καλύτερη Pytt i pana. Παρότι Έλληνας, έπινα λίγο περισσότερο από τον Σουηδό με αποτέλεσμα τις δημιουργίες μου να ζηλεύει ακόμα και ο Έκτωρ Μποτρίνι.
Τώρα Θανασάκη (και αναφέρομαι σε εσένα Ισπανόφωνε φίλε μου) γιατί η ερώτησή σου ήταν γροθιά στο στομάχι. Ναι, κάνω δίαιτα. Ξέρετε τι με ρώτησε ο Θανάσης φίλοι μου; Όταν διάβασε τα μπλογκ της πρώτης εβδομάδας με πήρε τηλέφωνο περιχαρής να μου πει ότι γράφω ωραία και μετά είπε: «Stefanelo γιατί κάνεις δίαιτα;». «Μα γιατί έχω σπάσει το φράγμα των εκατό κιλών και η κοιλιά μου μοιάζει σαν καρπούζι οπαδέ του Κονταδόρ», απάντησα και είμαι σίγουρος ότι κλείνοντας το τηλέφωνο έφαγε ένα λιλιπούτειο γεύμα για να γιορτάσει την απόφασή μου να κάνω δίαιτα.
Σαββατόβραδο σήμερα και έχω ρεπό και εγώ και η Λιλίκα (σ.σ σύζυγος, κορώνα στο κεφάλι μου, οπαδός της υγιεινής ζωής, πιλάτες, θέατρο και κολύμπι). Όταν ξύπνησα από την μεσημεριανή σιέστα μου είπε αν θέλω να πάμε να φάμε σε ένα γκουρμέ σουβλατζίδικο. Είπα ναι περιχαρής και έφαγα για απογευματινό 7 κεράσια. Ήμουν σίγουρος ότι επειδή προσπαθώ 4 μέρες και έκανα την δίαιτα στο 95% θα μου επέτρεπε μια μικρή παρασπονδία.
Φαντάστηκα λοιπόν πάνω στο τραπέζι: Ψωμάκι καψαλισμένο στα κάρβουνα με λάδι και ρίγανη, τυροκροκέτες, σαλάτα με απ' όλα, μια μεριδούλα κεμπάμπ με το τζατζικάκι της, τα κρεμμύδια και τις πατατούλες της και μια τυροκαυτερή, έτσι για την αλητεία.
ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ. Δεν έγινε έτσι. Το τραπέζι είχε πάνω μόνο 2 καλαμάκια κοτόπουλο και μια σαλάτα. Όταν ο Τάκης πήρε την παραγγελία και άκουσε να παραγγέλνουμε τόσα λίγα πράγματα ήταν προβληματισμένος. Σίγουρα θα έλεγε μέσα του: «Μα τι έπαθε ο Stefanelo, τι είναι αυτό που τον προβληματίζει. Μήπως έχει φάει σπίτι και είπε να έρθει εδώ για ένα απεριτίφ;».
Όταν έφερε τα πιάτα του έλυσα την απορία: «Τάκη κάνω δίαιτα, άστα».
Συνεχίζεται...
Διαβάστε ακόμα: